O seu rexistro goleador e a calidade do seu cadro de persoal, garantías para a remontada
18 nov 2023 . Actualizado á 19:50 h.Escribiuse que un sempre regresa aos lugares nos que amou a vida. Para o actual técnico lucense, Pedro Munitis, o regreso a Sabadell sempre vai ter un sentimento especial. Alí deixou mostras dun excepcional traballo culminado cunha extraordinaria reacción do conxunto arlequinado, que a punto estivo de obter o premio dos postos de promoción á fase de ascenso a categoría profesional tras facerse cargo do conxunto arlequinado en posicións de descenso.
Corenta e sete puntos conseguidos ao longo de vinte e cinco xornadas, con 1,88 puntos por partido disputado, constitúen unha xesta superior ás realizadas por Antonio Hidalgo e Lluis Carreras nas tempadas dos seus ascensos de categoría co cadro catalán e a mellor media obtida polos arlequinados no presente século.
Agárdanos en destino, un Sabadell condenado ao descenso de categoría o día no que os lucenses, comandados por Rubén Albés, lograron a histórica vitoria na última xornada no Estadio de Vallecas.
Un Sabadell que non tardou en esquecer o traballo realizado por Miki Lladó a pasada tempada, destituíndolle tras sete xornadas no cargo e co equipo fóra das posicións de descenso de categoría.
Estas carencias de confianza que parecen instalarse de forma permanente neste marabilloso deporte, e que tanto dano fanlle, non adoitan acabar ben. Na actualidade, o conxunto sabadellense ocupa a última posición da táboa clasificatoria.
Posto que non reflicte a realidade
Unha clasificación que, no caso do conxunto catalán, non fai xustiza nin ao xogo despregado polo equipo nin á calidade do persoal configurado. A falta de contundencia defensiva está a constituír un lastre para os arlequinados na presente tempada, aspecto que, de ser mellorado, contribuirá, de forma efectiva, ao cumprimento do obxectivo de permanencia na categoría.
En fase ofensiva, os trece tantos conseguidos nas xornadas disputadas, melloran os rexistros goleadores tanto do conxunto lucense, como do auténtico transatlántico da competición.
Unha última posición á que chegou tras obter cinco derrotas consecutivas co novo técnico, Gerard Bofill, segundo adestrador de Miki Lladó, a cargo dos arlequinados.
Bofill, unha referencia
O mozo adestrador do conxunto catalán constitúe unha auténtica referencia a nivel persoal para todos e, especialmente, para aqueles que espertan cada día co reto de ter que disputar o seu partido máis importante con ese compañeiro de seis letras que, ás veces, se encapricha con instalarse de forma microscópica no noso organismo.
Bofill demostrounos, co seu exemplo, que o amor aos demais é a mellor dos medicamentos que existen, demostrounos que un anaco de bosque e catro pedras poden converterse no paraíso Can Buch para devolver á natureza o agradecemento pola superación de obstáculos, demostrounos que os soños, neste caso deportivos, deben ser perseguidos con determinación e traballo e que a fortaleza non reside en non caer nunca, senón en saber levantarse rapidamente despois de cada caída.
Presión en campo adversario
O Sabadell basea o seu estilo de xogo nun posicionamento avanzado en bloque de presión alto sobre o posuidor do balón, que na maioría das ocasións non se acompaña da intensidade necesaria, nin da implicación da totalidade de xogadores, nin da distancia adecuada entre liñas, nin do repregamento adecuado en caso de resultar inefectiva, resultando aos adversarios vantaxosa a creación e o aproveitamento dos espazos de xogo creados no seu irregular proceder polo conxunto catalán.
Sistema 1-5-3-2
O técnico catalán expón como sistema de xogo habitual o 1-5-3-2, con titularidade habitual, nas últimas xornadas para Adrián Ortolá en portería, liña defensiva con Antonio Sánchez, Pau Resta e Toni Herrero como centrais, tras a lesión de Jon Ander Amelibia, David Astals no carril dereito, Juanmi Carrión no esquerdo, Sander Ballero, Antonio Moyano, Carlos Beitia, Marc Doménech e Cristian Herrera disputándose as tres prazas no medio campo, con Manel Martínez e Marcos Baselga como principais referencias ofensivas. Alternativas no once inicial Ricard Puyol no centro da defensa, Pablo Monroy no carril dereito, Álex Gualda e Fran Callejón no medio campo e Guillem Naranjo, Nando García e Vladyslav Kopotun na dianteira. Escasa achega ata o momento do mediocentro Raúl Baena, sancionado para este encontro.
Asumen riscos innecesarios na fase de inicio
En fase ofensiva, non se mostran demasiado efectivos coa posesión de balón, xerando perdas de posesión en fase de inicio que lles carretou a perda de encontros importantes, como ocorreu no encontro disputado fronte ao Deportivo.
Melloran a súa efectividade cando ceden a iniciativa do xogo ao rival e cando despregan xogo directo cara ás súas referencias ofensivas ou cando a progresión se realiza por bandas, de forma pouco elaborada e que finaliza con centro á área. Neste sentido, resultan efectivas as incorporacións de xogadores desde segunda liña e o aproveitamento que realizan de segundas xogadas.
Bo dominio do xogo aéreo, que explotan de forma efectiva nas estratexias ofensivas, disputando con éxito duelos aéreos.
Mellorable intensidade
En fase defensiva, dispoñen dunha irregular distancia entre liñas, mostran unha escasa intensidade nos duelos individuais e móstranse especialmente vulnerables ante rivais que transitan con velocidade.
Non defenden con eficacia as segundas xogadas, irregularidade nas interceptacións ante disparos do adversario, lentitude excesiva en transicións defensivas e mostran unha evidente falta de concentración en lances defensivos sen aparente perigo, que implicou a sinalización de infraccións no interior da súa área e de expulsións absolutamente innecesarias. Desexosos de que as urxencias presentes no noso deporte non sexan impedimento para ver a Gerard Bofill construír no histórico Sabadell o seu Can Buch particular.