Netanyahu, illado na Asemblea da ONU, desafia ao mundo: «Acabaremos o traballo en Gaza»

Nun auditorio case baleiro, recibido con apupos e sen ningunha mostra de autocrítica pola súa ofensiva militar na Franxa de Gaza. Así reivindicou Benjamin Netanyahu a súa guerra contra Hamás na súa intervención na Asemblea Xeral da ONU. Un discurso no que tratou de homologar os ataques do 7 de outubro do 2023 co 11S en busca de manter o apoio de Washington e no que acusou os líderes « débiles» que recoñeceron ao Estado palestino de desatar unha onda de «antisemitismo» en Occidente. E sobre dito Estado, expresou que nunca existirá porque «ese é o desexo da vila de Israel» e non do seu Goberno.

Ao longo de 40 minutos, Netanyahu volveu insistir en que «aínda non acabamos» con Hamás e que Israel debe facelo «o máis rápido posible» para liberar a uns reféns aos que se dirixiu en hebreo e que levou representados nun pin na solapa da chaqueta. «Enchemos Gaza de altofalantes para que me escoiten», dixo, antes de enunciar as palabras que Moisés lle referiu ao faraón Ramsés: «Deixade que a miña xente se vaia», solicitou a Hamás antes de pedir que «depoñan as armas» e réndanse. E de paso, negou estar a cometer un xenocidio para vencerlles. «Seica os nazis pedían aos xudeus que se fosen das súas cidades?», citou antes de engadir que é «unha broma» comparar o que fai Israel coa Alemaña de Hitler.

Para Netanyahu, a crise actual que vive Oriente Medio é responsabilidade de Irán. Lembrou os asasinatos de Yahya Sinwar (líder de Hamás), Hasán Nasralá (Hezbolá) e os líderes da Garda Revolucionaria de Irán para advertir que «captaron a mensaxe» do que supón atacar a Israel. Armouse de carteis con mapas das ofensivas israelís na rexión para «tachar» aos países que saíron da órbita da república dos aiatolás —salvo Iraq, ao que lanzou unha advertencia se decidía mobilizar ás súas milicias— e fixo un «exame» aos presentes para remarcar a natureza antioccidental da partidos-milicia.

E tamén se dirixiu aos países que recoñeceron o Estado palestino estes días para reprocharlles que pedirlle a Israel o mesmo «sería igual que darlle un Estado a Al Qaida despois do 11S». «Non se pode facer a paz coa xihad», concretou, á vez que citou que Israel combate a «praga» iraniana para que ataques como o do 7 de outubro «nunca volvan pasar», lembrando a cita como referencia á guerra contra o terror que iniciou George W. Bush no 2001.

O xefe do Goberno israelí deixouse no tinteiro a cuestión da anexión de Cisxordania, que a prensa israelí sinala pretende anunciar a próxima semana. No entanto, o valedor de Bibi, Donald Trump, respondeu por el o xoves: «Non, iso non vai ocorrer. Xa é suficiente, é hora de parar». Ao que si se referiu o dirixente israelí foi ao futuro de Gaza, e volveu remarcar que pasará por un «Goberno civil desmilitarizado no que non terá cabida a Autoridade Palestina, á que considera simpatiza cos ataques de Hamás, aínda que o seu presidente, Mahmud Abás, reiterou unha vez máis a súa condena un día antes no seu discurso por videoconferencia ante a Asemblea.

O papel de Blair

A Casa Blanca apoia que sexa o ex primeiro ministro británico Tony Blair quen lidere un goberno de transición na Franxa, apoiado pola ONU e os reinos do Golfo e Exipto.

O presidente Trump asegurou isto despois de asegurar que «temos un acordo en Gaza» que «traerá a paz». O plan constaría de cinco anos de gobernanza dun corpo designado polo Consello de Seguridade de Nacións Unidas. Este plan contaría cun paso previo para un acordo de cesamento do fogo que ata o de agora Netanyahu rexeitou: liberar aos reféns e retirar ao Exército israelí de Gaza

O discurso de Netanyahu tamén planeou sobre os Acordos de Abraham para normalizar relacións con Israel. Nese sentido, falou por primeira vez do Líbano e prometeu que «se Hezbolá se desmilitariza, estará garantida un paz duradeira». Unha marcha desde Times Square ata as inmediacións da sede da ONU e en favor de Palestina tivo lugar ao mesmo tempo que o seu discurso que contou con 2.000 asistentes.

---

---

---