A chegada do Halley

Importante é coñecerlle e saber polo menos aproximadamente a ruta que percorrerá á nosa vista. Con iso non pretendemos fixar exactamente a súa posición diante da infinidade de estrelas que poboan a bóveda celeste, pero si distinguir a ese ilustre viaxeiro que atormenta a moitos con pensar que o día 18 do próximo maio dirixirá a súa cola aos confíns da atmosfera terrestre.

O maxestoso cometa Halley, agardado con inquedanza hai anos, vai visitarnos por primeira vez no século XX; vindo acompañado polo menos doutros tres cometas xa recoñecidos: o Vinnecke, o Daniel e o Drake, pero estes non serán para fins de marzo tan luminosos que nos poidan facer desviar a atención do fenómeno celeste, que presenciaremos con entusiasmo na próxima primavera.

O gráfico dános aproximada idea da marcha da Terra e do famoso cometa durante os primeiros meses do ano actual; examinándolle con detemento, observamos que ata últimos deste mes de xaneiro foise rapidamente aproximando a nós, empezando agora a afastarse, para de novo na entrada da primavera volver diminuír a súa distancia á Terra, a fin de conseguir a súa mínima separación o 18 de maio, afastándose desde ese día, para retornar a final de século e atormentar entón con novas discusións aos sucesores dos que actualmente teñamos a satisfacción de admirarlle.

Se nos fixamos na posición central do Sol, nas frechas indicadoras da dirección das marchas do cometa e da Terra e nos días sinalados das súas órbitas, observamos que, desde agora á última decena de marzo, veremos os habitantes da Terra marchar o Sol diante do cometa, pasada a data indicada, ata a súa perihelio, ou sexa, o 20 de abril, notaremos que o Sol vai detrás; o cal nos indica, que en diante e ata os últimos días do mes de marzo, poderemos distinguir ao cometa Halley sobre o firmamento, inmediatamente de posto o Sol, e desde entón percibirémolo pouco antes da súa saída.

Catro, segundo habemos ditos, son, polo menos, os que viaxan ao alcance da nosa vista, catro cometas facilmente distinguibles cada un de si; mais co fin de fixarnos só en Halley, imos ver como poderemos cerciorarnos de ser el, o que vexamos valéndonos de bos anteojos, se temos a sorte de que nestes días as nubes permítannos percibir algún.

Todos coñecemos a estrela Polar, ao parecer fixa no ceo e ao redor da cal viran aparentemente todas as constelacións: esa estrela forma parte da Osa Menor, pero moi preto dela está outra constelación, a Osa Maior ou o Carro, nome que tamén recibe debido á forma que presentan os seus sete principais estrelas; debuxándonos, catro delas, a posición das súas rodas e as outras tres a da lanza.

A igual distancia da estrela Polar, que a Osa Maior e en lado oposto, veremos a agrupación de cinco estrelas brillantes que uníndoas por unha liña, formarían unha especie de M maiúsculas algo aberta; agrupación a que se lle dá o nome de Casiopea.

Coñecida a constelación Casiopea, mirando na súa dirección cun anteojo astronómico, poderemos ver nestes días ás vinte horas e moi alto con relación ao horizonte, o resplandor dun cometa; se nesa posición preséntasenos, entón é factible asegurar que sexa Halley, e non os cometas telescópicos Vinnecke e Daniel, que lle acompañan na súa actual excursión, nin o relucente Drake que vemos cara ao Occidente despois de posto o Sol.

Sabida a hora, na cal podemos observarlle, coñecida a súa aproximada situación no espazo, non empequenezamos no seu día a cola do cometa Halley, non digamos que ten como tres metros, porque se así o facemos, ninguén crerá a inxustificada preocupación de que o día 18 do próximo mes de maio poida perturbar a nosa existencia, debido a acadar con ela a atmosfera terrestre, distante entón vinte e seis millóns de quilómetros do núcleo do cometa; non asimilemos a tres metros os trinta, corenta ou cincuenta millóns de quilómetros que poida chegar a ter a aureola luminosa dese cometa tan sen razón temido, e ao querer expresar as dimensións da súa cola fagámolo en amplitude angular, ou sexa en graos e non en unidades lineais.

---

---