O director de fútbol, que implantou a aceleración de procesos na canteira e que vendeu por valor de 72 millóns renova ata xuño do 2030
13 dic 2025 . Actualizado á 05:00 h.O contrato que asinou Marco Garcés cando chegou ao Celta no Nadal do 2023 tiña unha cláusula de rescisión unilateral ao termo do segundo ano, pero lonxe de activala ningunha das dúas partes, Marián Mouriño decidiu referendar o método Garcés por catro tempadas e media máis, ata xuño do 2030, o que fútbol se pode considerar como un proxecto de longo percorrido.
Os números deportivos e económicos están de parte do executivo mexicano: vendeu por valor de 72 millóns, comprou por 22,2, fichou a xogadores importantes como Marcos Alonso coa carta de liberdade, fixo 39 operacións e foi capaz de darlle saída a 14 futbolistas en calidade de cedidos tras dous veráns de xeito extraordinario. No deportivo, e da man con Claudio Giráldez, o primeiro equipo clasificouse para competición europea oito tempadas despois e no fútbol formativo, a arriscada aposta da aceleración de procesos converteuse en todo un éxito. Basta con virar a mirada cara a unha Celta Fortuna barbilampiño, pero que está a asinar dous anos moi meritorios.
«O Celta e Marco Garcés alcanzaron un acordo para a renovación do contrato do director de fútbol ata xuño de 2030, fortalecendo desta maneira a aposta nun proxecto deportivo ambicioso e en plena expansión, sustentado nunha metodoloxía que está a transformar todas as categorías do fútbol celeste», anunciou o club nun comunicado na mañá deste venres, indicando que o mexicano situara «a canteira no centro da planificación deportiva, impulsando unha profunda reorganización da área deportiva co obxectivo de reforzar a estrutura interna, acelerar procesos e optimizar o rendemento global da entidade».
Desde que aterrou en Vigo, Marco Garcés só puido viaxar ao seu país nunha ocasión por trámites burocráticos, esforzouse por aprender galego —«moi contento de seguir xuntos», foi a súa frase nas redes sociais— e por entender a idiosincrasia dos veciños da fachada atlántica e,desde o principio, non só se identificou co proxecto de canteira, senón que redobló a aposta con Claudio Giráldez ata conseguir que a metade do primeiro persoal teña a etiqueta de canteiráns.
A súa filosofía en política de fichaxes é clara: investir só no que non produce A Madroa. Tampouco se esconde na escala salarial do primeiro persoal: un primeiro nivel reservado aos elixidos (non máis de catro), un segundo para a maioría dos xogadores e catro ou cinco fichas para futbolistas emerxentes que reclamen unha oportunidade desde a canteira. Esta tempada non puido cumprir do todo este obxectivo ao quedarse con 28 xogadores no primeiro persoal, pero a clasificación para a Europa League alterou todo o taboleiro.
Ata a data, Marco sempre cumpriu coa obrigación de vender para cadrar contas: a Larsen na 23/24 e a Fer López e Tasos Douvikas na 24/25. En total, as súas cinco operacións de venda reportaron ao club 72 millóns brutos. Pola contra, o Celta comprou baixo o seu mandato por valor de 22,2, sendo Ilaix Moriba, con 6, o xogador máis caro. Tadeo Allende foi a súa primeira fichaxe por uns 4,5 millóns que agora parecen recuperables e Jones O-Abdellaoui, por 4,2, é a súa grande aposta de futuro e, seguramente, a primeira fichaxe de laboratorio.
Pero por amais de todo, Marco soubo sobrevivir á operación saída de cara verán por contar o equipo cun exceso de xogadores. Nos seus dous anos, realizou 14 operacións de cesión e 7 rescisións para alixeirar a carga. Tamén apostou por un caladoiro de xogadores africanos emerxentes para o fútbol base que comeza a emerxer no B.