Nun partido no que o Bolonia nunca deixou que o Celta puidese manobrar, o sueco foi o único que atopou algunha físgoa
12 dic 2025 . Actualizado á 10:04 h.Williot Swedberg ten algo. Ten anxo, fútbol, talento. Ten ese punto de distinción daqueles de quen se pode agardar algo diferente. Non ten medo a pensar nin a inventar. É un futbolistas dos que adoitan brillar máis canto máis interveñen. Ante o Bolonia, con todo, o futbolista do Celta demostrou que tamén sabe conectarse nos partidos nos que lle chegan poucos balóns porque o rival fai un traballo excelente na presión.
Levaba un cuarto de hora sen apenas participar. Pero o primeiro envío que lle chegou en condicións acabou na rede italiana. Todo o fixo ben. A freada, o control virándose, a carreira enfilando a portería, coa cabeza alta, procesando en todo momento. Ese dominio da escena permitiu elixir. Tiña liña de tiro, pero tamén un bo pase cara a Bryan Zaragoza. Sen enredarse nin baixar a testa, púxolle o balón ao seu compañeiro para que empurrase. Coma se fose doado.
No minuto 35 sacou brillo á intuición, vendo unha descarga do Bolonia cara ao seu porteiro que puña a Ravaglia nunha situación comprometida. Tanto que por un momento pareceu que lle ía a roubar o balón, pero se escorregou. E antes do descanso volveu participar como pasador, cun servizo ao oco a Ilaix Moriba. Viuno, pero non era doado facerlle chegar ese balón.
Nunha primeira parte moi monopolizada polo Bolonia coa súa presión adiantada e moita máis posesión, no pouquiño que conseguiu inquietar o Celta aos italianos estivo polo medio o mozo sueco. O que non ten Swedberg é un gran fondo físico. Quizais se lle sumou o desgaste do Bernabéu e o feito de correr máis detrás da pelota que con ela nos pés. Na segunda metade enseguida viuse que lle faltaban tanto a faísca como a velocidade, e Claudio Giráldez tardou vinte minutos en optar polo cambio.
Non foi un partido doado, nin para o sueco nin para o conxunto olívico, pouco acostumado xogar fronte a rivais que non lle deixan ser protagonista. As escasas gotas de perfume celeste nun duelo de moita suor e moita persecución púxoas Swedberg. O Bolonia gañou a batalla física e a do dominio, do balón e do ritmo. É un equipo que intenta que xogue a maior parte do tempo en campo contrario, e en Balaídos conseguiuno. Nin sequera con vantaxe no marcador e no tempo engadido deu un paso atrás.
Ninguén foi capaz de coller o mando nin atopar o abrelatas. Nin sequera Iago Aspas, que entrou por Swedberg e parecía chamado a desatascar e pór o punto de control que tanto estaba a botar en falta o equipo. Esta vez, o capitán non conseguiu fregar a lámpada. E un erro seu, dos que é raro que cometa, deu paso ao segundo gol do Bolonia. Ao final, paso atrás do Celta, aínda que vendo como foi o partido doe máis a derrota ante o Ludogorest. Os italianos xa avisaran, xogan a gañar, non a non perder. E gañaron.
