O Porto de Vega despídese con orgullo da Copa do Rey ante o Celta: «Nunca noutra así nos vimos»

O ataque de sinceridade dun traballador do Porto de Vega ante as dúbidas dos medios acreditados reflicte a tolemia que levaron o Celta e a Copa do Rey aO Pardo: «Tedes que perdoar, é que nunca noutra así nos vimos. E se pasa algo?». E claro que pasou: que a deprimida comarca do Occidente de Asturias, en albas polo anuncio de despedimentos na papeleira Ence, sentiuse de Primeira nunha noite máxica polo fútbol.

Con colas nas estradas de acceso a Navia e a entrada do estadio xa dúas horas antes do partido e un enorme despregamento de medios de seguridade, a envorcada afección local librou unha respectuosa batalla cos numerosos celtistas da Mariña e Asturias que, acostumados percorrer máis de 400 quilómetros en cada visita a Balaídos, viron unha bendición na eliminatoria. «Non hai quen poida coa xente mariñeira» ou «Todo ao verde, imos, Vega!», foron ningúns das mensaxes que recibiron tamén a moitos galegos nunha vila a apenas 20 minutos de Ribadeo.

Coas grandes estrelas do Celta de descanso, o recibimento máis caloroso foi para o bus do Porto de Vega. O persoal compartiu mesa no establecemento do seu presidente, o Restaurante Sidraría Jorge, para partir desde a súa casa, O Campón, a un campo dO Pardo que, con catro torretas portátiles e unha bancada supletoria, si puido adaptarse ás esixencias da RFEF.

Visiblemente emocionados pola acollida da súa xente chegaron os protagonistas ao estadio do Navia. Diego Paragüero foi o máis aclamado dunha expedición á que aínda lle faltaba ver o mellor. Case 3.000 almas encheron O Pardo, incluso algúns espectadores subíronse a unha ladeira próxima e aforráronse 35 euros de entrada, para velos a eles, un equipo da sexta división, contra o Celta, un club, como lembrou o adestrador asturiano, un Javi Prendes vestido de gala, ten sitio «no top dez histórico do fútbol español».

As marcas do cal nun campo en perfecto estado de revista, delataron un recorte de máis dun metro no ancho, quizais condicionado polas dimensións das áreas técnicas, que puido ser un impedimento engadido para os homes de Claudio Giráldez nunha primeira metade na que amasaron a pelota, pero non lograron perforar a resistencia dos de Vega. O 0-0 ao descanso daba esperanzas a un público entregado á decisión local nos duelos e que vibrou na primeira arrancada do seu goleador, un Borja Fernández que deixou escintileos da súa clase. Incluso soñaron cun gol que probase os nervios do Celta nunha mala cesión de Aidoo na que Iván Villar abortou a chegada de Davo Álvarez.

Con cinco categorías de diferenza, os cambios dos vigueses e o bajón físico dun cadro cheo de obreiros que este venres madrugarán para cumprir un día máis no seu posto de traballo disiparon calquera oportunidade de dar a badalada, pero non apagaron os ánimos da inchada en cada pequena arrancada nin a maxia dun día que xa é historia para os 1.800 veciños de Porto de Vega.

---

---

---