Coudet matizou a súa idea de xogo na sala de máquinas con Beltrán e Tapia no once
23 sep 2021 . Actualizado ás 05:00 h.Eduardo Coudet é home de ideas fixas, pero no Ciutat de Valencia demostrou que tamén é un adestrador que pode matizar a súa filosofía de fútbol. O equipo non arrincaba co debuxo tradicional e concedera dez goles en cinco partidos, por iso sen romper o molde, apostou por unha idea que parecía aparcada, a de facer coincidir a Fran Beltrán e Renato Tapia no once inicial, aínda que en peruano foi relevado no descanso para volver ao plan tradicional de xogo.
O 4-1-3-2 converteuse en fase defensiva nun 4-4-2 case ao uso, cos mediocentros situados á mesma altura, mentres que á hora de atacar non era o toledano quen daba un paso adiante, senón que esa tarefa lle correspondía ao peruano, que xogou un importante puñado de metros máis adiante da súa localización tradicional. Cos dous no campo, o sistema defensivo apenas sufriu en todo o primeiro tempo. O famoso equilibrio.
Na súa primeira titularidade, Beltrán, que é un dos xogadores máis en forma do equipo, deu 53 pases, o dobre que Renato Tapia, que se foi no descanso, realizou cinco entradas (o peruano, tres) e os dous bloquearon un balón. Curiosamente, o de Seseña acabou o partido sen incorrer nunha soa falta a pesar da súa demarcación e o seu labor.
O plan de Coudet para reencontrarse co triunfo tamén tiña un plan B, que era recuperar o debuxo tradicional e meter a un futbolista máis creativo no campo tras o descanso. Deu a impresión de que a decisión xa ía tomada de casa, porque moito antes do descanso, tanto Denis como Nolito xa estaban a quentar. Os dous saíron con ganas de achegar, algo clave nos futbolistas que se incorporan ao xogo desde o banco.
O armazón defensivo completouse co adestrador arxentino pondo no campo ao cuarteto desexado: os dous laterais habituais e Murillo e Araujo como tándem polo centro. Logo, cando pasou a defensa de tres centrais, o elixido foi Carlos Domínguez, talvez unha segunda mensaxe para Fontán despois do penalti do pasado venres.
O acerto en ataque
E se o problema defensivo solucionar, polo menos nesta ocasión, cun xogador máis de contención ante un centro do campo formado por cinco rivais, en ataque a solución estivo na efectividade: dous tiros entre paus e dous goles. O Levante tivo o mesmo cociente e non fixo diana. Os canteiráns seguen sendo o sustento goleador celeste. Dos seis goles a favor, cinco son de canteiráns (dous de Aspas, outros tantos de Mina e o outro de Brais). Cervi é o único que rompe a norma polo momento.
Con seis días de marxe para o próximo partido (luns, 21 horas) ante o Granada, e tendo en conta que o duelo é o Balaídos, a dúbida é saber se o Chacho vai manter esta aposta un punto máis conservadora de inicio, ou vai aplicar o seu libreto tradicional cun único pivote defensivo e cinco jugones por diante. Todo dependerá do grao de confianza que o arxentino vexa nos seus xogadores despois de sacudirse a mochila da presión.
Nesta ocasión, ademais, as rotacións non terían nada que ver coa sucesión de partidos, xa que entre o duelo ante o Levante e o do Granada median seis días. Nese sentido, case parece unha xornada ao uso. De novo o equipo está ao completo.