Coudet deulle unha volta á súa formulación incorporando de inicio a Beltrán no medio campo
23 sep 2021 . Actualizado ás 05:00 h.As derrotas son reflexivas, analíticas e incisivas na procura dos erros e de como solucionalos. As vitorias adoitan ser laxas na reflexión e condescendientes cos erros, mesmo algúns deles, máis grosos que os que provocan derrotas. Contra o Cádiz, houbo erros.
Contra o Levante, e con 0-0, Roger rematou en soidade a 3 metros da portería, pero o seu balón foise arriba. E neste xogo de acertos e erros tan habitual no fútbol, o Celta saíu vitorioso e sumou tres puntos importantes para romper unha serie que levaba camiño de converterse en dinámica. En definitiva, un resultado que debería achegar tranquilidade, confianza e, ademais, apontoar o modelo de xogo celeste, pero que non debería perder a parte analítica que adoitan enmascarar as vitorias.
Coudet deulle unha volta á súa formulación incorporando de inicio a Beltrán no medio campo. Unha elección que, probablemente polo perfil do xogador, converteu o habitual posicionamento dos dous mediocentros, nun dobre pivote máis acentuado sobre todo en fase defensiva. Isto axudou sobre todo a Tapia, que viu descargada a súa responsabilidade despois de cargarse cun cartón aos 3 minutos. Con todo, a primeira parte foi de control, de poucos riscos e de certo temor ao fallo, polo que os minutos se consumiron sen apenas presencia nas áreas e co balón afastado das zonas de perigo.
Denis e Nolito saíron tras o descanso para cambiar un partido ata ese momento demasiado predicible. Chegaron minutos de alternativas, pero con máis cheiro a cerocerismo que a unha apertura real das hostilidades. Ata que apareceron os cinco nomees propios que finalmente decantaron a balanza ao lado celeste. Roger, polos blaugranas, quixo evitar as conxecturas sobre o que pasase. Tívoa na boca de gol, pero mandouna ao anfiteatro. Logo, desde os 11 metros, estrelou o balón contra un Dituro que parou o 75% dos penaltis que lle lanzaron. O dato do porteiro mete medo.
Santi Mina volveu demostrar que a perseveranza adoita dar bos froitos e a súa pelexa coa defensa contraria valeu para asistir nos dous goles, aínda que tamén é certo que logo había que metelos. Porque as dúas finalizacións dos tantos foron, sin duda, o mellor do partido e demostran o talento técnico dos celestes. Aspas ofreceu unha lección gratuíta de como se golpea o balón de primeiras e en carreira, para pólo no sitio xusto entre porteiro e pau contrario. Mentres que Brais controlou na área en semicaída e parouse para logo arrincar deixando cravados a defensa e porteiro rival.
Entre medias, o Chacho recuperou a defensa de cinco para neutralizar o ultimo órdago ofensivo dos azulgrana e pechar así un partido que supuxo a reconciliación do equipo coa vitoria.
