A salvación, o pichichi e a Reconquista do celtismo, o único notable dun curso con tres adestradores
20 may 2019 . Actualizado á 05:00 h.A tempada 2018/19 que onte botou o pano non terá un lugar nas páxinas gloriosas do celtismo, pero polo menos unha reacción final liderada por Iago Aspas e a afección permitiu certificar a permanencia. Algo nada doado aínda que o equipo foi incapaz de gañar fóra en seis meses e só conseguiu 12 puntos lonxe de casa. Por amais, cunha colección de licenzas defensivas que provocou que o equipo acabase con 62 tantos en contra.
Cal é o balance da tempada?
Iago Aspas resumiuno coa palabra «fracaso». A máis directa para axuizar un curso onde por primeira vez na historia Mouriño atreveuse a declarar Europa como obxectivo e o equipo acabou salvándose matematicamente na última xornada. Non obstante a permanencia, vendo a caída libre do equipo ata principios de marzo soa á mellor noticia posible. Os 41 puntos e a décimo sexta posición son o segundo peor rexistro desde o regreso do equipo a Primeira, empeorado tan só polos 37 puntos do ano da salvación do 4%.
Cal foi a clave para salvar o curso?
Sumar 16 puntos nas últimas dez xornadas do campionato. O Celta foise ao parón de marzo en descenso e a catro puntos da salvación. Ao regreso contou con Aspas, gañou 13 puntos de 15 posibles en Balaídos, ao que engadiu tres empates a domicilio e pasou dos 25 puntos de mediados de marzo aos 41 que lle certificaron a continuidade en Primeira. Esta remontada ten dous nomes propios, o de Iago cos seus goles e o seu liderado no campo e o da afección tirando do equipo. Cando foi reclamada deu un paso adiante.
Por que chegouse a esa situación?
Polas decisións erróneas na planificación. O Celta equivocouse na elección dos dous primeiros adestradores. Mohamed e Cardoso deixaron ao equipo sen un patrón de xogo, coa moral polos chans e ao bordo do desastre. Na súa descarga xoga a composición do persoal, con carencias notables no ataque ao non contar cun terceiro dianteiro e sen xogadores de banda para aproveitar os costados. Tampouco se solucionaron as carencias en defensa da tempada anterior a pesar de a chegada de Araujo.
Dependía o Celta demasiado de Aspas?
Os números non ofrecen dúbidas. Iago é un xogador determinante para o Celta. Cando marchou lesionado no Camp Nou o Celta non estaba nun bo nivel pero quería mirar cara á zona continental e durante a súa ausencia os vigueses só sumaron 4 puntos de 33 posibles, o que levou a cambiar o obxectivo e a centrarse na salvación. Con el no campo desde o seu regreso o equipo só perdeu un partido, ante o Athletic.
Que papel xoga Escribá na salvación?
O valenciano deulle normalidade a un banco convertido en cadeira eléctrica. A Escribá non lle amornou o pulso cando perdeu os seus dous primeiros partidos no Celta e insistiu na súa idea de equilibrar ao equipo ata que a conseguiu. De feito antes da triste final con Athletic e Raio conseguira que o seu equipo fose fiable a base de solidez defensiva e acerto en ataque.
Houbo un Celta local e outro foráneo?
Non hai dúbida. A domicilio o equipo sumou 12 puntos mentres que en Balaídos construíu a súa salvación con 29 puntos, case a metade deles nos cinco últimos partidos na casa. Como visitantes só sumaron dous triunfos fóra, ambos na primeira volta, e por primeira vez desde o seu regreso asinaron unha volta enteira sen gañar lonxe de casa. Con ese estigma iniciará o próximo curso.
Cantos anos leva o Celta encaixando 60 ou máis goles por curso?
Tres. Desde o exercicio que acabou co sexto posto e billete para Europa onde os de Berizzo encaixaran 51 goles, os tantos recibidos sempre estiveron nos sesenta. Esa foi a cifra o curso pasado con Unzué, nove menos que o último curso de Berizzo. Agora foron 62 a unha media de 1,6 por encontro, unha barbaridade que debe ser emendada este verán.
