Aspas lidera a reacción dun Celta que debe ler entre liñas
BANCADA DE RÍO
Despois dos primeiros 45 minutos pouco eran quen albergaban esperanzas de cambio, tras unha primeira parte na que os amarelos superaron claramente aos celestes. Pero no deporte de oposición e sobre todo cando se enfrontan dous equipos coa autoconfianza en situacións límite un partido pode chegar a ser unha montaña rusa emocional. O Celta , apoiado polo seu público e no talento da súa xogador referencia foi transmitindo as súas dúbidas e debilidades a un rival que vía como aos poucos se lle escapaba un partido cuxo resultado vólveo sumir nas urxencias clasificatorias das que trataba de saír. Victoria de garra que salva ao Celta dunha situación critica pero da que debe saber ler entre liñas para non repetir erros no transcendental partido de Huesca.
1 A clave
O contaxio emocional da afección
É difícil poder transmitir máis do que onte transmitiu a afección ao equipo. Preparou un recibimento deses que poñen a pel de galiña ao máis pintado. Abarrotou o escenario creando un ambiente dificilmente superable. Sufriu sen exteriorizar os seus queixumes cando desde dentro os xogadores non eran capaces de devolver todo o que lle deu. Apertou cando houbo a máis mínimo sinal de vida. E celebrou con bágoas e emoción un triunfo revitalizador. O contaxio emocional existe, é un factor de rendemento fundamental e iso onte volveuse a demostrar.
2 El regreso
Benvido, míster Aspas
Volveu Iago e volveu o líder. Pero non sólo volveu a alma mater do equipo e o símbolo dunha afección. Volveron tamén os desmarques aos espazos, as interceptaciones na saída de balón do rival froito da presión avanzada da primeira liña, os desequilibrios do rival coas aparicións por banda buscando a superioridade, as transicións verticais que por fin conseguían enlazar a Maxi co resto do equipo e volveu a calidade para meter ao equipo no partido ao tras un lanzamento de clase.
3en conclusión
Si, pero...
Pero nun ambiente de euforia é necesaria a reflexión. O Celta durante 50 minutos foi o dos últimos 11 partidos. O desmarque de Mario ao interior da área sen ninguén que o seguise no primeiro gol, as deficiencias no repregamento defensivo ou a facilidade coa que un carrilero percorreu corenta metros sen oposición para marcar o segundo son bos exemplos dun equipo sen intensidade defensiva e despistado.
En ataque mesmos defectos emendados parcialmente pola presenza de Iago. Euforia reflexiva necesaria con vista no partido clave de Huesca.
