Gañou o premio Fernández Latorre de xornalismo no ano 1982
16 jul 2025 . Actualizado á 20:27 h.Unha carta da súa filla Ángela confirmaba este mércores a peor das noticias. O seu pai, Pedro Arias Veira, falecera o pasado 2 de maio, apenas tres días antes do seu aniversario. A imparable esclerose lateral amiotrófica (ELA) acabou co dinamismo, a ilusión e o talento dun economista que tivo un enorme protagonismo no desenvolvemento da vida política en Galicia ao longo do último medio século. Foron dous anos de desigual pelexa na que Pedro nunca perdeu a cara. O seu legado, insiste Ángela, deixa «un intenso labor intelectual, unha vocación docente inquebrantable e un compromiso social coa transformación social e política de Galicia».
Nado na Coruña en 1949, a política forma parte da súa vida desde a mocidade. En plena ditadura, nos anos 60, afiliouse ao Partido Comunista de Galicia e foi asesor de Comisións Obreiras. Coa chegada da democracia, deu un primeiro salto ao PSOE nas listas de Francisco Vázquez dous anos despois de liderar un estudo sobre a capitalidade da Coruña, e participou no deseño do plan xeral de urbanismo. Exerceu como concelleiro de Facenda, pero, aos poucos meses, o seu espírito libertario levou a enfrontarse ao entón alcalde xunto a outros dous compañeiros, pero Vázquez acabou por apartalos do goberno e Pedro Arias deixou a política local para empregarse no seu labor docente, como profesor de Economía na Universidade de Santiago. No 2007 foi nomeado director da Fundación Ágora, promovida por Alberto Núñez Feijoo, para reconstruír o PPdeG tras a vitoria do bipartito. E dous anos despois completou a súa viaxe política ao aceptar incorporarse ás listas do candidato popular para ser deputado autonómico pola Coruña.
As súas conviccións eran moi amplas. Defendía co mesmo entusiasmo a legalización das praias naturistas que a puxanza de Galicia ou o fin dun mamotreto no seu paraíso de Baroña. A súa vehemencia fixo que uns descoñecidos incendiasen a súa casa no 2013, cando se atopaba no interior da mesma coa súa muller.
Foi autor de numerosas obras de referencia, entre elas As 313 Galicias. Guía socioeconómica dos 313 concellos galegos (1990) que foi editado por La Voz de Galicia, Prestige. O barco dos tolos (2003), España vai ben. Claves e dilemas da prosperidade española (2004) ou A incidencia socioeconómica do Prestige en Galicia (2009). Durante toda a súa carreira participou como articulista e invitado en faladoiros e debates, principalmente en Radio Voz e V Televisión. É destacable a súa colaboración durante máis de dúas décadas con La Voz de Galicia onde no seu centenario en 1982 foi galardoado co premio Fernández Latorre polo seu artigo Crece a poboación e diminúe a emigración en Galicia.