Ignacio Parajó: «Ten sentido que o sistema educativo avalíese, non avaliar aos alumnos»

José Ignacio Parajó, licenciado en Ciencias Físicas e director do colexio Miralba Fillas de Jesús de Vigo, é desde o pasado setembro e durante os próximos oito anos secretario autonómico de Ferega-CECA, a federación que engloba a 115 colexios relixiosos na comunidade (60.000 alumnos) e que se coñece como Escolas Católicas. Firme defensor da innovación pedagóxica e a comunicación con pais e sociedade, Parajó recoñece que a escola concertada tende a manterse en segundo lugar e non sabe comunicar ben as súas fortalezas.

-Os colexios relixiosos suspenden en comunicación?

-Son colexios con moita tradición, que atesouran un gran coñecemento pedagóxico, pero que non comunican a súa imaxe real. Posiblemente son os centros educativos onde hai máis implantación da tecnoloxía (TIC), pero non o contan e iso na sociedade actual é imprescindible.

-Nese sentido, defenden formar a persoas do século XXI, con modelos educativos adecuados, innovadores.

-É a primeira vez que o movemento de renovación pedagóxica é significativo e moi importante. Hai pais aos que lles custa que haxa cambios, pero outros moitos entenden que os seus fillos necesitan unha escola diferente á que tiveron eles. Mesmo que eles necesitarían outra escola!

-O futuro pasa obrigatoriamente pola aprendizaxe baseada en proxectos (ABP)?

-Si. O coñecemento non é estanco, todo está relacionado, e o traballo ten que ser en grupo, xa non é individual. Pero temos un currículo moi exhaustivo que fai máis difícil este traballo.

-Vivimos un momento doce para a educación?

-Eu non diría doce, si emocionante e complexo, con moita ilusión e enerxía.

-Moitos profesores emprenden novas didácticas, pero os expertos lembran que necesitan o apoio do seu equipo directivo para manterse.

-Está claro que se os equipos directivos non toman decisións innovadoras é moi difícil cambiar. Nós formamos a profesores e equipos simultaneamente. Mesmo, nalgúns colexios son os directivos os que impulsan os cambios e iso é moi positivo.

-E a Administración? Que papel está a xogar a Xunta?

-Ante a innovación pedagóxica responde moi ben, trata de impulsala e animala. Diferente é a autonomía organizativa: propoñer novos programas, ampliacións curriculares, horarios, aulas... As normas son as que son e permiten pouca/poua flexibilidade.

-E aí están as reválidas.

-Ten sentido que o sistema educativo avalíese, que non é o mesmo que avaliar aos nenos.

-Por que entón as probas levan nome e apelido?

-Non defendo que este sexa o sistema adecuado. Ten sentido ademais avaliar ao sistema cando moitas decisións dependen dos centros. Noutros países, os centros toman decisións propias, segundo o profesorado, mesmo a nivel de currículo, que é máis flexible, amplo e menos exhaustivo. O binomio autonomía do centro e esixencia da Administración produce bos resultados. Pero cando tes un currículo moi centrado e unha normativa ríxida que tende a uniformar os colexios, parece que debería ser suficiente. Bo, é unha reflexión.

-Vale a pena a ansiedade que xera nos nenos?

-Os nenos non teñen medo porque saben que non ten efecto.

-E a reválida de ESO, unha proba para ter uns estudos obrigatorios?

-É diferente avaliar o sistema a que o título dun nivel obrigatorio vincúlese a un exame. Ata que punto o Estado comunica a mensaxe de que o sistema confía nos centros e profesores? Se fose, así non sería necesario avaliar. Aínda que estas probas realízanse en toda a nosa contorna.

«No meu colexio hai nenos doutras relixións e algún musulmán. Non hai polémica»

Non hai lei educativa que non levante ampolas pola materia de Relixión, nun sentido ou outro. A Lomce, tan polémica, non foi excepción.

-No seu ideario está a educación en valores, a importancia de formar alumnos para a sociedade do futuro, tan interconectada. Con todo, non cren que o feito de que a materia de Relixión sexa obrigatoria nos seus colexios afástalles da sociedade real, fai que as clases sexan demasiado uniformes?

-Confúndese a clase de Relixión cunha catequese. A relixión católica forma parte da nosa historia e así se estuda, dependendo da idade. No meu colexio, por exemplo, hai nenos doutras relixións e algún musulmán. Ninguén se opon. Ademais, cando elixes un proxecto educativo confesional elíxelo, ninguén cho impón.

-Non sería mellor crear unha materia tipo Feito Relixioso e xa está?

-Unha cousa é a polémica mediática e política e outra o funcionamento dun colexio real. Esa polémica non forma parte do noso día a día. Non hai tanta dificultade, vívese todo dun xeito máis natural, porque educamos no mundo no que estamos.

-Outra das polémicas que xorden con cada lei: reciben fondos públicos. Considéranse escola pública?

-Non. Somos escolas privadas, pero para que o dereito á liberdade de elección de centro sexa efectivo non pode haber un condicionante económico para as familias.

-Existe un enfrontamento escola pública-escola privada?

-A rede pública e a concertada son complementarias e o Estado débeas manter. Os nosos alumnos veñen da escola pública ou vanse á escola pública. Unha vez máis, na vida real non se dan eses problemas. Hai unha boa relación e colaboración mutua.

---

---

---