A traxedia provocou a dimisión de Cuíña e puxo a Aznar contra as cordas, a pesar da miraxe das municipais do 2003
16 nov 2013 . Actualizado á 07:00 h.Toda a oposición política ao PP reaccionou en tromba lamentado que a sentenza do Prestige non fixase responsabilidades políticas pola maior catástrofe ecolóxica da historia democrática de España. Realmente, o fallo xudicial non establece culpabilidades a este nivel, a pesar de que o afundimento do petroleiro foi un dos sinistros que maior impacto político tivo, pois provocou unha crise de Gobierno na Xunta, desatascou o pulso interno dos populares pola sucesión de Manuel Fraga, influíu no desaloxo do PP dos Gobernos de España e de Galicia, á vez que axudou a modificar o corpus lexislativo sobre seguridade marítima da Unión Europea (UE).
O impacto do Prestige tivo efectos en tres escalas -a autonómica, a estatal e a europea-, por iso é polo que en cada unha delas (Parlamento galego, Congreso e Eurocámara) creásense comisións de investigación ou de estudo para analizar o naufraxio e estudar medidas para evitar este tipo de sinistros.
Dimisión de Cuíña
En clave doméstica, o suceso acabou provocando a dimisión do conselleiro Xosé Cuíña, o eterno golfiño de Fraga, debido a que unha das empresas da súa familia vendeu subministracións para os labores de limpeza de fuel. A saída de Cuíña da primeira liña foi aproveitada pola dirección nacional do PP para aumentar a súa influencia en Galicia e gañar posicións fronte ao aínda puxante sector da boina. Alberto Núñez Feijoo, avalado por Xénova número 13, facía as maletas en Correos para substituír ao de Lalín a cargo da Consellería de Política Territorial e tomar posicións ante a substitución de Fraga que non tardaría en chegar.
Aznar, contra as cordas
Pero o Prestige non só empezou a minar a credibilidade do PP galego, por moito que as municipais do 2003 creasen unha miraxe en concellos da zona cero, como Muxía, nos que revalidou as alcaldías. O certo é que o PPdeG perdía catro puntos de porcentaxe de apoio en Galicia (ao caer do 45,4 ao 41,4%) e o Goberno da maioría absoluta de Aznar era posto por primeira vez contra as cordas pola discutida xestión da crise. O berro de «nunca máis» tomou as rúas de Madrid e, co paso dos meses, confluíu co descontento que aflorou fronte á guerra de Iraq, asentando así os dous piares que máis aire déronlle á alternancia en favor do PSOE.
Europa fala de «lixo»
Antes de que Bruxelas pronunciase algo parecido á palabra lixo para referirse aos plans do ministro Wert sobre as bolsas Erasmus, xa utilizou con insistencia esta palabra a finais do 2002 para chamar a todo o club, entón dos Vinte e cinco, a crear unha lista de «barcos lixo» para impedir a súa circulación por augas comunitarias. O Prestige golpeou a conciencia dunha UE que non se recuperara do afundimento do Erika en Bretaña, en 1999, e contribuíu a impulsar definitivamente tres paquetes lexislativos para controlar o tráfico de cru, propiciando que a Axencia Europea de Pesca instalásese en Vigo a modo de compensación.