Decembro, que mes máis raro para os indecisos, os que non sabemos se subimos ou baixamos, se nos gusta o Nadal ao estilo Vigo ou somos o Grinch, ese personaxe verde e peludo que pretende roubar os adornos e os agasallos e así evitar que o Nadal chegue a Vila Quen. Por suposto o ben vencerá, tamén o amor aos outros, que é o sentido profundo das festas, recordar que amas e es amado. O Grinch naceu no 1957 da mente do Dr. Seuss, caricaturista e escritor que se viu canso no espello un día 26 de decembro e comezou a urdir a historia. Non sei se sabería el cando morreu que o seu protagonista lle sobreviría borrando seu nome, descoñecido para o gran público, tamén para min se non fose por san Google, que satisfai curiosidades a golpe de clic. Ao que non me responde é a dúbida, son de Nadal ou non?
Mentres o penso, Germán pon luces na fachada da librería. Xa verás que enredo se vai montar un día de vento, advírteme. Un pouco agoireiro paréceme meu querido electricista, que sabe desde hai anos que só quero luces amarelas. As brancas son para persoas tristes. Cando marcha abro a porta e poño música de Robe, que marchou en pleno Advento. Unha muller entra e dime: «Que pena». Cóntame que ela casou a ritmo de Extremoduro. Moi acaído, dígolle, o matrimonio é unha doce introdución ao caos. Dámonos o pésame mutuamente e sae baixo as lámpadas tintineantes. Uns rapaces andan a mirar os libros de filosofía, falan de Camus e de Simone de Beauvoir, a nai, ao parecer, anda tola con Megan Maxwell… Unha chica cóntame que en TikTok hai alguén recomendando encarecidamente a Dostoievski. Será por iso que a edición de Noches blancas de Nórdica ten tanto éxito. En decembro o clásico está de moda. Recomendo o Persuasión de Irmás Cartoné para unha adolescente. Jane Austen cumpre 250 anos como un icono. Roberto ven en decembro como en todos os meses. Non sei se lle gusta o Nadal. Falamos da chuvia e dos versos perfectos e entra Lupe Gómez. Case aplaudimos e pedímoslle que nos asine os libros aínda que non teñamos salón de té. Leo a dedicatoria e abro o libro ao azar, aínda que xa non hai regra nas miñas bragas. «Os reloxos sempre/estiveron parados/aínda que/ultimamente/queremos pensar/que o tempo pasa».