O coreano Kim Ho-Yeon lanza a segunda parte da súa bestseller «A asombrosa tenda da señora Yeom»
FUGAS

O autor amplía o universo da novela traducida a máis de 20 idiomas con «As marabillas da tenda de Cheongpa-dong», unha oda á amabilidade e o afecto
16 ago 2025 . Actualizado á 05:00 h.A mesma tenda que viu crecer hai dous anos ao señor Dokgo, un home sen fogar que logra unha segunda oportunidade como dependente dun peculiar supermercado 24 horas, repite como escenario principal dun puñado de novas historias. NAs marabillas da tenda de Cheongpa-dong —segunda parte, pero que se pode ler de xeito independente— a voz cantante leva Geun-bae, o novo empregado da quenda de noite que, a pesar de a súa aparencia de inocente mangallón, esconde grandes leccións de sabedoría que compartirá con todos aqueles clientes que se deixen caer polo establecemento.
Kim Ho-Yeon (Corea do Sur, 1974) rescata así a localización que lle converteu en superventas internacional —A asombrosa tenda da señora Yeom traduciuse a máis de 20 idiomas— e amplía este universo da man de novos personaxes que comparten algo en común: a súa humanidade consegue quentar ata o corredor dos conxelados.
—Como unha historia sobre unha tiendecilla de barrio en Seúl acaba sendo traducida nunha vintena de países? Que é o que a fai universal?
—Eu tamén mo cuestiono moito. Despois de ir a moitos eventos literarios e viaxar polo mundo para coñecer aos lectores, deime conta de que, á fin e ao cabo, foron eles quen me elixa a min. E creo que é porque estas historias tocaron algún sentimento que todos coñecemos, co que se pode empatizar.
—Terá tamén que ver con que, en maior ou menor medida, todos quixemos ter unha desas segundas oportunidades das que está farto o libro?
—Todos ao longo das nosas vidas cruzámonos con problemas e necesitamos a alguén que nos guíe cara a un mellor camiño ou simplemente que nos console. Ter a alguén que che poida dar unha oportunidade máis na vida é algo que todo o mundo desexa, sexamos españois, coreanos ou doutros países.
—Unha frase do libro di: «Á tenda acudía xente con historias moi diferentes. Todos mostraban unha expresión de amolo que explotaba en canto Geun-bae abría a boca». Esas interaccións diarias poden chegar a ter un grande impacto, non?
—É que a vida está farta de sufrimentos, de problemas. Por iso o que máis necesitamos os humanos é atopar a felicidade no día a día. Non necesitamos grandes logros, como que nos toque a lotería ou que de súpeto sexamos exitosos dun día para outro, senón o feito de poder atopar a felicidade diariamente, aínda que sexa en algo pequeniño, nos detalles.
—O contexto social da novela é, por momentos, desolador. A pandemia, o paro xuvenil, a tenda economicamente vai mal… Con todo, a obra está farta de optimismo.
—Si, o que quixen mostrar con esta tenda de conveniencia é unha imaxe compacta, é dicir, unha sintetización da sociedade coreana de hoxe en día. E como sucede na realidade, non sempre é todo tan bonito... Pero a través das historias destas persoas, que queren vivir unha vida chea de esperanza, quixen que a realidade da gran cidade, que ás veces pode parecer fría, contraste coa calidez que se pode atopar na tenda.
—Por que decidiu darlle unha segunda oportunidade a este supermercado 24 horas e escribir unha nova novela ambientada nela?
—Ao principio non tiña pensado escribir un segundo libro. Creo que se pensase desde o principio en que a historia tivese unha segunda parte non desvelase na primeira novela a verdadeira identidade de Dokgo. Todo acabaría en puntos suspensivos, cun continuará. A miña intención era escribir esa novela e concluír a historia, pero recibín moito amor por parte dos lectores, que me pedían un segundo libro. E como ía eu a rexeitar esa solicitude?
—En realidade, a tenda ten historias interminables que contar... Non sei se tamén é a súa sensación, que pode haber unha terceira parte...
—Eu penso que o principal protagonista destas novelas é o propio espazo, a tenda Always. Ela é a protagonista e por iso puiden escribir tantas historias que si, parecen interminables. Quíxenme centrar no espazo. Quen o rechea? Poderá sobrevivir á crise do coronavirus? Poderá non derrubarse? De todos os xeitos, e aínda que me alegra que aos lectores lles guste, creo que non haberá unha terceira parte. Vaia, estou seguro diso.