A convocatoria dos sindicatos só tivo o respaldo dunhas 600 persoas
01 may 2022 . Actualizado ás 17:41 h.Algúns atribuírono á coincidencia coas celebracións do Día da Nai e outros á gran animación rexistrada nos Maios de Canido, pero o certo é que as manifestacións do Un de Maio case pasaron desapercibidas en Ferrol . Entre a convocada de forma conxunta por CC.OO. e UGT e a da CIG en solitario apenas sumaron 600 participantes, cunha distribución entre ambas as a partes iguais.
A dos sindicatos estatais partiu do Inferniño ás 12 do mediodía e concluíu na praza de Armas, e a dos nacionalistas saíu á mesma hora das inmediacións da súa sede, na avenida de Esteiro, para finalizar na praza da Constitución.
Á parte do percorrido, a diferenza entre ambas as viño da man das mensaxes finais, xa que mentres que CC.OO. e UGT defenderon a importancia das políticas que está aplicando o Goberno central e a necesidade de seguir avanzando nesa liña, desde a CIG responsabilizouse a esas mesmas políticas da situación de precariedade na que viven moitas familias, co beneplácito dos sindicatos estatais.
Na manifestación que partiu do Inferniño tras unha pancarta na que podía lerse: «1º de Maio. Solucións. Subir salarios, cortar precios, máis igualdade» participaron responsables dos dous sindicatos convocantes, ademais do alcalde e secretario xeral do PSOE de Ferrol, Anxo Mato; a deputada Natividad González Laso e concelleiros socialistas da zona. Á súa chegada Armas, Mónica Ferreira, afiliada de UGT, leu o manifesto, pero antes gardouse un minuto de silencio en recordo de Víctor Rodríguez Rilo, delegado sindical da central MAIS no comité de empresa de Navantia Ferrol, que faleceu repentinamente o pasado venres.
A mensaxe de CC.OO. e UGT no Día do Traballo comezou cunha mostra de solidariedade cara á vila de Ucraína e os cidadáns rusos que non queren a guerra. Abordouse, así mesmo, o tema da subida da electricidade e os prezos en xeral, descartando que sexa a consecuencia da subida dos salarios, e expúxose a necesidade de seguir defendendo a negociación colectiva. Mónica Ferreira destacou, así mesmo, os avances conseguidos polo Goberno central coa eliminación da reforma laboral e a subida do salario mínimo interprofesional, engadindo que a única forma de seguir conseguindo melloras é coa negociación en defensa da clase traballadora, en especial coas familias máis desfavorecidas.
Pola súa banda, Manel Grandal, secretario comarcal da CIG, desde o palco da música da praza da Constitución pediu valentía á clase traballadora para seguir defendendo na rúa os dereitos de todos. Referiuse tamén á guerra de Ucraína manifestando que «é a excusa perfecta dos gobernos para seguir afondando na pobreza da povoación» y apuntó que la solución pasa por «unha intervención política da economía». Grandal criticou aos sindicatos estatais por «avalar que o Goberno non suba os salarios, favorecendo o empobrecemento da clase traballadora» e fixo público o respaldo a Xesús Anxo López Pintos, condenado a pena de prisión por un altercado coa Policía no curso dunha protesta laboral, indicando que «non hay represión que acabe coa loita obreira».
Ofrenda floral
Ademais das dúas manifestacións, ás once da mañá de onte celebrouse a tradicional ofrenda floral no monólito de Pablo Iglesias do Cantón, coa asistencia de medio centenar de persoas. Interviñeron Jorge Ulla, da xestora de UGT, cunha mensaxe de advertencia sobre o avance da extrema dereita e os seus ataques aos sindicatos; e o alcalde de Ferrol, Anxo Mato, na súa calidade de secretario xeral dos socialistas ferroláns. Mato tamén falou do radicalismo da extrema dereita, «que conleva a situacións dramáticas como as que estamos vivindo en Europa por una guerra tan inxusta», e indicou que este primeiro de maio non é un máis, «porque estamos comezando a saír da crise, grazas a aposta do Goberno». E invitou a todos a estar atentos, «porque se está cuestionando ao sindicalismo e a política, e eso é o fin da democracia».
Escrito do bispo
O bispo de Mondoñedo-Ferrol, Fernando García Cadiñanos, fixo público un escrito con motivo do Día do Traballo baixo o título «Nin todo vale, nin todo conta, nin todo suma», o lema dun cartel que viu recentemente e sobre o que considera oportuno reflexionar. E faino sinalando que , á vista da precaria situación na que se atopan moitas familias, «non calquera traballo vale, nin conta, nin suma». Insiste na necesidade de que os sistemas de produción, e o sistema económico que os sosteñen, velen pola dignidade do traballo. «Fronte ao economicismo imperante e a liberdade absoluta do mercado é preciso reivindicar a centralidade da persoa. Igualmente, a política, nos seus diferentes niveis, ha de promover un traballo para todos que xere un ambiente social construtivo. Este é o obxectivo da política boa, que sabe construír o ben común sobre o cimento da persoa», exhorta o bispo.