Elíxese por listas abertas. E como tal, o Senado é a única Cámara na que os electores poden decidir, de modo directo e individual, a quen votar. Por proximidade e coñecemento, o bolígrafo debería inclinarse cara ás casas dos representantes locais. Pero na práctica non é así. A pesar de que a folla salmón non os numera, si marca unha orde. E é o que prima. Os representantes locais non foron os máis votados dos seus partidos nin no municipio ao que pertencen.
É difícil ser profeta na propia terra. E así, en Ferrol o nome máis marcado foi o de Antonio Vázquez Lorenzo, do PSOE e natural de Betanzos, con 11.150 votos. Seguíronlle o popular Miguel Lorenzo Torres (da Coruña, con 10.774) e a socialista coruñesa Obdulia Taboadela (10.659). Hai que chegar ao cuarto posto para atopar o primeiro nome próximo: o avogado socialista Julio Barros, que foi o máis apoiado en Ferrol con 10.299 apoios, e que en abril xa saíra elixido, pero non conseguiu repetir. Máis coñecido aínda era o nome de Juan Juncal, que foi alcalde de Ferrol entre 2003 e 2007, senador e deputado, insuficiente para lograr ser o popular máis votado en Ferrol e quedou en 10.140 votos. Tampouco o conseguiu a exconcejala Verónica Casal (9.854). Nin o edil de Ferrol en Común e artista Suso Basterrechea, profesor no instituto Concepción Arenal e exresponsable municipal de Cultura, a pesar da intensa, e humorística, campaña que desenvolveu en redes sociais. Cultivou 5.164 xes, por detrás da que encabezaba a lista de En Común-Unidas Podemos, Cristina Laya, aínda que polo menos si conseguiu dar o sorpasso á dúas. A ferrolá Laura Tato, segundo nome do BNG ao Senado, foi tamén segunda opción de quen apoiaron aos nacionalistas en Ferrol.