Nin grandes auxes nin descalabros en Ferrol

FERROL CIDADE

JOSE PARDO

Dos cinco partidos que conforman o pleno, tres manteñen o número de edís O PP ten a hexemonía en todos os barrios de Ferrol

11 feb 2019 . Actualizado ás 09:23 h.

Ferrol abónase ao quebracabezas político. A variacións nas bancadas son mínimas, aínda que suporían un previsible cambio na Alcaldía coa suma dos doce edís do PP e o que mantén Cidadáns. Con todo, dos cinco partidos que forman o arco plenario, tres logran o mesmo número de edís que no 2015 e só dous (PP e Ferrol en Común) gañan e perden un respectivamente. A que obedece?

Partido Popular

É a primeira forza política e, sen arrincar aínda a campaña de xeito oficial, José Manuel Rey Varela gañaría as eleccións con doce concelleiros. Pero non consegue o obxectivo que se marcou con claridade para volver á Alcaldía: gobernar con maioría absoluta e sen ataduras nin pactos para poder aplicar sen trabas o seu proxecto de cidade. Aínda que chegado o caso pactaría con Cidadáns, salvo sorpresa maiúscula, a súa liña de traballo é e será recuperar a maioría absoluta que logrou, por primeira vez na historia democrática de Ferrol, no 2011.

PSOE

Evita un novo manco. Con Anxo Mato como cabeza de lista e sen a presenza activa de Beatriz Sestayo no traballo de campaña (outra cousa son as bambalinas) mantén os cinco edís actuais e as cifras de voto. Aínda que volve ser a segunda forza política de Ferrol e fréase a caída sostida do partido nos últimos exercicios, son uns resultados pobres para os socialistas. Pero, como se mencionou, evítase que pase máis factura un mandato no que houbo de todo: desde ruptura do pacto de goberno con Ferrol en Común ata a expulsión de dúas edilas que concorreron nas listas no 2015 e que agora seguen no equipo de Suárez, a máis diso unha forte división interna que se pretende cicatrizar de cara á urnas.

Ferrol en Común

Non sobe, nin moito menos, pero tampouco se manca. Perde un concelleiro e pasaría de seis a cinco. Con estes número pónselle costa arriba a Suárez repetir na Alcaldía, pero non é algo imposible. O certo é que un goberno marcado pola polémica, acusado ata a saciedade de inacción política, criticado pola dereita, pola esquerda e desde as súas propias bases (de onde xurdiron xa outros tres partidos), censurado polo seu radical cambio de discurso sobre a taxa de saneamento (de querer eliminala a pagala) e cun candidato que é o alcalde peor valorado de Galicia, só perde un edil.

Bloque

A formación nacionalista parece ter tocado fondo nas anteriores municipais e mantén os seus dous edís. Un mal resultado, en todo caso, para un partido que apoiou a chegada á Alcaldía de Jorge Suárez sen entrar no goberno para, desde o mesmo día da investidura do rexedor, ser un dos seus principais azoutes. Papel que, a pouco que o mapa político se mova un edil cara á esquerda, podería volver xogar. Nada que ver este BNG, en todo caso, con aquel que conseguiu gobernar Ferrol con Xaime Bello e, a partir de aí, se ha ir afundindo de xeito progresivo. Os seus votantes, iso si, son moi fieis.

Cidadáns

Obtén un concelleiro que só será definitivo co reconto final de papeletas, dada a fraxilidade do seu tirón entre o electorado. Ana Rodríguez Masafret xogou durante catro anos un papel moi complicado como única concelleira da formación laranxa. Se ha ir manexando, no entanto, e mantén moi vivas as súas opcións a repetir cun edil. Pero non un edil calquera, xa que cos resultados actuais Masafret tería a chave da gobernabilidade de Ferrol pactando co PP.

En definitiva, como se dixo, Ferrol continúa abonado ao quebracabezas político e pondo carísimas, polas nubes, as maiorías absolutas.

Un mapa distinto ao do 2011, cando Rey Varela logrou a única maioría absoluta na urbe

A comparativa entre a enquisa actual e os resultados cultivados polas diferentes formacións no 2011 evidencia que o mapa plenario era ben distinto, aínda que tamén moi fragmentado.

Era aquel momento a reválida para o entón rexedor socialista Vicente Irisarri, unha reválida que non chegou a pasar porque o PP de Rey Varela, que encabezou por primeira vez entón a lista dos populares, logrou algo inédito: a única maioría absoluta que se deu na urbe cun total de trece concelleiros. Calquera outra suma, deste xeito, non servía máis que para facer oposición.

Nun panorama político no que a Marea aínda non xurdira, os socialistas quedaron con sete edís, dous máis que os que teñen na actualidade. Izquierda Unida, liderada por Yolanda Díaz, obtiña dous edís e o BNG se estancaba xa con dous concelleiros, cando Xoán Xosé Pita era a súa cabeza de lista.

Figuraba naquel momento, ademais, Independentes por Ferrol, liderado por Juan Fernández. Cultivou un único edil para diluírse xa nos seguintes comicios.

A partir de aí ir xestando as novas irrupcións plenarias que se producirían fai catro anos. A saber, a Marea de Suárez, que acadou a Alcaldía, e a chegada ao pleno de Cidadáns coa súa única concelleira, Ana María Rodríguez Masafret.

O PP foi o partido máis votado no 2011 con moita diferenza. Tamén no 2015 pero, entón, só lle acadou o respaldo para once edís e perdeu a súa maioría absoluta e a Alcaldía.