Cuarta sesión do xuízo polo crime de Cabanas: «O modo no que o agresor deixou á vítima é impresionante, cun total desprezo»
FERROL · Exclusivo subscritores
O forense de Ferrol que realizou a autopsia a Elisa Abruñedo destaca que o asasino «non quixo causar a morte inmediatamente, a puñalada do pescozo intentou amedrentar á vítima»
19 jun 2025 . Actualizado á 17:29 h.A cuarta sesión do crime de Cabanas comezou, este xoves ás dez da mañá, coa declaración do forense de Ferrol que estivo presente na autopsia de Elisa Abruñedo, a veciña de Cabanas asasinada o 1 de setembro do 2013. O seu asasino confeso, Roger Serafín Rodríguez, permaneceu, por cuarto día consecutivo, alleo aos duros relatos das testemuñas e coa mesma roupa que os días pasados, ese suadoiro granate que vestía cando o detiveron dez anos despois do crime. A Fiscalía pide para el 32 anos de prisión por violación e asasinato (20 son por este último delito). A acusación particular elévao a 37 anos, 25 deles por asasinato.
Durante unha hora, o forense non ocultou a impresión que lle produciu este caso: «Unha sensación de desesperación da vítima impresionante, se lle ven os ollos abertos...», expresou José Manuel Suárez. E abundou en que a vítima, segundo os rastros que deixaba o corpo, estaba cansa de loitar, completamente desprotexida, despois dun ataque que a pillou por sorpresa, por detrás, e labor por un home moito máis corpulento que ela: «17 metros de arrastre, que é moito, e que se fai por unha zona de silvas sen camiño, vai facendo con ese arrastre, provocaron sufrimento desde o primeiro momento».
«Chamáronme a atención as lesións do pescozo, algunhas producidas polo cable dos cascos que creo que demostra o sorpresivo do ataque», engadiu o forense. Cando o agresor sacou o coitelo, tras a violación, a vítima estaba tan vencida que non se apreciaban signos de defensa; non tiña forzas. «Xa estaba derrotada», precisou o especialista que insistiu unha e outra vez na extrema violencia que o asasino usou con Elisa Abruñedo. Nin sequera lle concedeu, segundo dixo, unha morte rápida. E cre que o fixo a conciencia.
Os autores da autopsia, que se realizou no Hospital Naval de Ferrol, teñen claro que nunca a esquecerán: «Impresionoume a cara da vítima e a actitude na que quedou no lugar dos feitos, a sensación de impotencia... o modo no que o agresor a deixa no lugar dos feitos é impresionante, cun total desprezo cara a ela».
En canto ás feridas, considera que a primeira puido ser a do pescozo, a que máis sangrou, e que se realizou non co ánimo de acabar coa súa vida, senón de sometela aínda máis. Logo chegaron outras puñaladas a zonas vitais como o corazón e pulmóns. «A do pescozo non foi á xugular, porque sería inmediata pero non foi así, a morte chegou nuns minutos».
A avogada da acusación particular rematou preguntando ao forense se houbo intención de causar o máximo sufrimento a Elisa. «Así é, deixouna con total desprezo». Ao forense, un veterano no Imelga de Ferrol, chamoulle a atención a «cantidade de lesións que tiña no corpo de choques, lesións, rozaduras e golpes dun terreo irregular con múltiples accidentes na zona», e que o agresor levou «cara a unha zona onde fose non fose visible».
A sesión continúa cos dous membros do servizo de criminalística da Garda Civil que participaron na autopsia o 3 de setembro do 2013.