Hai 28 anos Miguel Ángel Blanco era secuestrado por ETA en Ermua. Apenas 48 horas despois, con só 29 anos, este concelleiro do Partido Popular recibía dous disparos. O rexeitamento da sociedade española cara á banda terrorista supuxo o principio do fin da súa traxectoria asasina
12 jul 2025 . Actualizado á 18:35 h.A ningúns os colleu na praia. Outros, merendaban e topábanse coa noticia no televisor. Veraneantes que viaxaban en coche puñan a radio e escoitaban a última hora: Ás catro da tarde do xoves 10 de xullo de 1997 era secuestrado por ETA Miguel Ángel Blanco.
Era concelleiro do PP na localidade biscaíña de Ermua, o único motivo da actuación terrorista, Blanco era fillo, noivo e un mozo, en moitos aspectos, exemplar. Facía nove días, a Garda Civil liberara a José Antonio Ortega Lara, tras 532 días de peche nun zulo de Mondragón (Guipúscoa) e detido os catro terroristas implicados. O comando Donosti buscou un macabro golpe de efecto e fixou o seu obxectivo no edil popular.
Os españois debatíanse entre a esperanza de que saíse con vida do cativerio e o temor de que, como tantas outras veces, acabase asasinado, como finalmente ocorreu. A tarde do día 12 foi tiroteado e loitou pola súa vida ata que faleceu a madrugada do domingo día 13. Deixárono agonizando ata que deu con el un sarxento da Garda Civil. Nada puido facerse por salvarlle.
Para os terroristas, Miguel Ángel Blanco é un número, a vítima 778 dun total de 829. Para o resto da sociedade foi a simbólica gota que colmou o vaso dunha traxectoria terrorista xa inxustificable. Aquel rexeitamento cívico recibiu o nome de espírito de Ermua. As multitudinarias manifestacións das mans brancas e un cántico repetido por todo o territorio: «ETA, aquí tes a miña caluga». En certo xeito, fai xa case tres décadas perdémoslle o medo aos terroristas e ese clamor popular supuxo ao cabo o declive da banda ata que en 2011 produciuse o cesamento definitivo da actividade armada (en 2017 foi o punto e final co desarmamento e o anuncio de disolución).
A de Miguel Ángel Blanco foi a crónica dunha morte anunciada. Estaba claro que o Goberno non ía ceder ante ETA, que esixía para a súa liberación o achegamento de presos da organización terrorista ao País Vasco. Pero ao mesmo tempo, empezaba a escribirse a crónica doutra morte, a do terrorismo etarra. Un «proceso de paz» que empezou tenue co Pacto de Estella en 1998 e o inicio dunha tregua indefinida rota un ano despois. Con todo, o diálogo entre o Goberno vasco e central con ETA empezara e aínda que a morte do político socialista catalán Ernest Lluch, favorable ao diálogo ou incluso o patinazo do Goberno Aznar o 11-M fixo que se enturbase o proceso, o final achegábase.
Un vasco moi vinculado a Galicia
Os restos mortais de Miguel Ángel Blanco descansan desde novembro do ano 2007 no camposanto de Faramontaos, no municipio ourensán da Merca. Unha crónica en La Voz de Galicia, detallaba como o día 23 eran trasladados os restos mortais cara a Galicia: «O féretro chegou envolvido nunha funda especial e na máis estrita intimidade. O sacerdote rezou un responso ante non máis de dez persoas á vez que os restos eran baixados ao sepulcro, de recente construción.
«Non estaban os pais nin a irmá de Miguel Ángel. Non querían revivir a traxedia». Na noticia asinada por Jesús Manuel García explícase, en boca do tío de Miguel Ángel, Aurelio Garrido, os motivos do traslado: «Miguel Ángel xa está onde ten que estar». Os seus pais, tras dez anos no cemiterio vasco querían levalos ao pobo materno. Outro xornalista de La Voz, Pablo Carballo, desprazábase hai dous anos á Merca para achegarse en vídeo aos veráns que o pequeno Miguel Ángel pasaba en terras galegas.
Ademais do conxunto escultórico que lembra a figura do concelleiro asasinado, no municipio ourensán sucédense periodicamente as homenaxes, nos que adoita estar presente a súa irmá, Marimar Blanco. En 2017, ademais, concedéuselle a título póstumo a Medalla de Galicia.