Montero acusou aos populares de facer da cámara un «fortín» partidista
08 feb 2024 . Actualizado á 09:18 h.Novo capítulo da convulsión que define esta recentemente nada lexislatura. Paralelamente á tensa sesión que, outra vez a conta da lei de amnistía, viviuse no Congreso, este mércores o pleno do Senado foi o cuadrilátero no que PP e PSOE escenificaron as súas diferenzas irreconciliables. Non houbo sorpresas no duelo a garrotazos verbais. Así, tal e como os populares xa avanzaran, fixeron valer a súa maioría na Cámara Alta para vetar a senda de estabilidade —os obxectivos de débeda e déficit públicos— sobre a que debían deseñarse os Presupostos Xerais do Estado (PGE) para o 2024, que agora se atrasarán polo menos un mes máis, o tempo que ten o Executivo para presentar unha nova senda ante a cámara.
Como xa fixese o 10 de xaneiro no Congreso, o PP resistiuse a apoiar a senda de consolidación fiscal do Gobierno, que fixaba para este ano embridar o déficit ao 3%, se Facenda non daba máis autonomía ás comunidades (límites de déficit dunha décima), compartindo a marxe de gasto que se reserva a Administración central. Tamén reclamaba ao Executivo outras medidas fiscais, como manter a rebaixa tributaria de luz e gas, estender o IVE reducido á carne, o peixe e as conservas ou deflactar o IRPF para ingresos inferiores aos 40.000 euros.
Con todo, o Goberno non se moveu das súas posicións e a vicepresidenta primeira e ministra de Facenda, María Jesús Montero, abriu fogo desde a tribuna á primeira hora da mañá. Acusou aos populares de querer converter o Senado nun «contrapoder» ao Congreso, nun «fortín» ao seu servizo e de facer da cámara de representación autonómica un uso «partidista». Ademais, afeoulles que usasen a súa maioría «para prexudicar» a comunidades e concellos, algo que tachou de «absurdo».
Lembrou, como xa anunciara no último Consello de Política Fiscal e Financeira (CPFF), que de non aprobarse a senda de estabilidade orzamentaria, o escenario sería peor para as administracións territoriais, pois terían aínda menos marxe financeira, ao volver rexer os obxectivos remitidos a Bruxelas en abril, que eran un punto de PIB máis restritivos.
Montero promete Presupostos
En calquera caso, Montero desafiou aos de Núñez Feijoo asegurándolles que «se equivocan» se pensan que o seu veto impedirá aprobar os PGE para este ano.
El senador popular Gerardo Camps foi o encargado de defender a postura contraria da súa formación, argumentando que non querían ser «cómplices» de derívaa de Pedro Sánchez, a cargo dun Goberno coas mans atadas polos independentistas. De feito, subliñou que «quen manda [nesta lexislatura] son os señores Otegi, Ortúzar e, moi especialmente, o señor Puigdemont, prófugo da Xustiza española e residente en Waterloo, que desde alí decide o que se pode facer aquí».
«Os españois non queren máis subidas de impostos, de cotizacións sociais, de débeda e de gastos superfluos. Por todo iso, con toda a lexitimidade democrática, en defensa do interese xeral, dos españois e do crecemento económico do noso país, imos votar que non a estes obxectivos de estabilidade», aseverou.
E foi máis aló, ao advertir a Montero que o PSOE terá que ir acostumándose á «lexitimamente democrática maioría» do PP no Senado, aceptando «de bo grado, non con ameazas nin presións» o que con ela apróbese ou faga decaer.
O resto dos grupos parlamentarios defenderon as súas posturas —a favor da senda de estabilidade, como xa ocorreu no trámite do Congreso—, pero a maioría do PP no Senado impediu a súa aprobación.