O PSOE espanta a pantasma de posibles tránsfugas tras pedir o PP apoio a socialistas molestos

O camiño da investidura avanza e no PSOE están tranquilos. Porque a pesar de que o vicesecretario de cultura do PP, Borja Sémper, chamase onte a deputados socialistas «con sentido de Estado» a apoiar a investidura de Aberto Núñez Feijoo, dan por feito que este acontecemento non se producirá e evitarán un «tamayazo nacional». «Estes chamamentos á traizón non van ter ningún éxito. Vai ser un mes que se lle vai a facer larguísimo ao señor Feijoo», sinalou o ministro de Presidencia en funcións, Félix Bolaños.

As críticas á estratagema dos populares foi xeneralizada entre as autoridades socialistas, que están convencidas de que a disciplina de voto non romperá e de que o PP non conseguirá sumar apoios con outras formacións. Nun acto celebrado en homenaxe á Nove, unha compaña de republicanos españois que axudou á liberación de París na Segunda Guerra Mundial, Bolaños insistiu en que expor o «transfuguismo» equivale a que o PP invoque unha «traizón» democrática porque os deputados do seu partido «foron elixidos co voto de persoas socialistas precisamente para parar en seco á coalición ultra do PP e Vox».

A ministra de Facenda, María Jesús Montero, sentenciou que «hai que estar desesperado» para expor que os representantes do PSOE rompan a súa disciplina de voto. Algo que para o vicepresidente primeiro do Congreso dos Deputados, Alfonso Rodríguez Gómez de Celis, é unha «esquizofrenia» E desde Sumar pronunciouse Íñigo Errejón, quen dixo do PP que «cando se trata de chegar ao poder, non teñen principios».

Obxectivo: Castela-A Mancha

Entre as filas dos populares creen que é posible convencer deputados castellanomanchegos para que apoien a Feijoo. Emiliano García-Page, presidente socialista da autonomía, que avaliou o resultado do 23J como algo «diabólico» porque deu pé a que un prófugo como Carles Puigdemont «teña o mando a distancia» para controlar a lexislatura, é o último barón que se opón á política de pactos con independentistas de Pedro Sánchez.

Unha gran tentación para o PP. Os de Feijoo creen que hai unha oportunidade para exercer influencia sobre Page e que este dea instrución de mover votos para, ou ben investir a Feijoo, ou ben repetir eleccións.

Con todo, o PSOE manchego certificou a imposibilidade de que se producise devandito exercicio na mesma liña que Bolaños e Montero. «Están propondo un insulto aos socialistas e demócratas de España. Non hai ningunha posibilidade de que o PP teña a máis mínima credibilidade», sostivo o secretario de Organización do PSOE de Castela-A Mancha, Sergio Gutiérrez.

O propio Page xa se situou respecto diso cando desde Vox invitaron o transfuguismo dos «socialistas bos». «A todos os que están a falar de transfuguismo ou votos burlescos, diríalles que xa sei que algunhas veces son afeccionados aos golpes e mesmo aos tamayazos, pero iso non vai comigo», dixo o mes pasado.

O silencio de Page nos últimos días con respecto á proposición do PP tampouco preocupa en Ferraz. Desde a contorna do presidente manchego, aseguran que se debe a que se atopa gozando das súas vacacións e que, xa que logo, mantense afastado do público a pesar das insinuacións de que podería exporse a manobra favorable ao PP.

Con todo, o reloxo avanza e o equipo de Sánchez non ten présa en que Feijoo intente todo o que estea na súa man para ser investido. Porque, en paralelo, seguirán tecleando a calculadora de pactos coa seguridade de renovar o Goberno de coalición.

Que foi o tamayazo?

Dous deputados socialistas que salvaron a Esperanza Aguirre

Nas eleccións autonómicas da Comunidade de Madrid que tiveron lugar o 25 de maio de 2003, o PP obtivo 55 deputados. Gañou as eleccións fronte a un PSOE que sumou 47, aínda que na teoría ía facerse co Goberno rexional, posto que os 9 representantes de Izquierda Unida favorecían unha maioría parlamentaria. O socialista Rafael Simancas xa se vía presidente.

Con todo, na sesión constitutiva que tivo lugar o 10 de xuño do mesmo ano, dous membros do PSOE madrileño deron un paso atrás: Eduardo Tamayo e María Teresa Sáez. Ambos se ausentaron dos seus escanos e favoreceron que os progresistas perdesen dous votos no seu bloque. A consecuencia foi que a popular Concepción Dancausa foi elixida presidenta da Asemblea de Madrid.

Tanto Tamayo —quen dá nome á manobra— como Sáez se enfrascaron nun conflito interno co partido. Os dous argumentaron que non se debeu a unha cuestión ideolóxica, mentres que o partido lles acusou de ter sido favorecidos polos populares nunha trama urbanística e inmobiliaria para non apoiar ao seu partido.

Xa para a sesión de investidura, Simancas negouse a tomar o cargo de presidente se Tamayo e Sáez votaban ao seu favor. Algo que non chegou a suceder, posto que se abstiveron e provocaron así unha repetición electoral que guindarían como resultado unha maioría absoluta de Esperanza Aguirre.

Unha comisión de investigación encabezada por Francisco Granados —posteriormente condenado na trama Púnica— acabou sen resolución acerca de por que se produciu o tamayazo, xa que ambos puideron bloquear tres informes relativos á investigación. Tamayo volveu ao mundo empresarial no 2008, e Sáez á súa praza administrativa no Hospital 12 de Outubro de Madrid.

---

---

---