Médico de profesión, no seu pasado figura unha ampla folla de experiencias na mobilización cidadá, pero non como socialista, senón como membro das Mocidades Comunistas
22 jul 2022 . Actualizado ás 05:00 h.María Jesús Montero (Sevilla, 1966) leva na nora do PSOE máis de dúas décadas. Médico de profesión, no seu pasado figura unha ampla folla de experiencias na mobilización cidadá, pero non como socialista, senón como membro das Mocidades Comunistas, onde coincidiu, e fixo boas faragullas, con Alberto Garzón.
Pero Chiqui, como é coñecida polos seus máis próximos, descubriu pronto que o futuro en Andalucía pasaba polo PSOE e enrolouse no partido hexemónico na súa provincia ata chegar a ser conselleira no 2004 no equipo de Manuel Chaves. Primeiro como titular da área de Sanidade e Consumo e, a partir do 2013, como responsable da área de Facenda, tanto con José Antonio Griñán como, máis tarde, con Susana Díaz, coa que empezou tendo unha estreita amizade ata que se decantou por Pedro Sánchez.
Alí tivo entre mans o expediente dos ERE, aínda que xa estaba xudicializado e esquivou calquera responsabilidade. Tamén lle tocou de raspallón o financiamento da empresa Isofotón, baixo investigación xudicial, pero de momento sen alcance penal para esta nai de dous fillos que se escapa cada intre libre que ten ao seu Sevilla natal.
Recentemente confirmada a moción de censura, no 2018, Pedro Sánchez confioulle a ela a portavocía do Goberno bonito co que quixo pasar páxina da moción de censura. Chegou con fama de boa negociadora grazas ás súas estreitas relacións con algúns dos referentes de Podemos, pero pronto mostrou a súa firmeza nunha conversación gravada en directo no Congreso na que chamaba «cabezón» a Pablo Iglesias .
O seu papel de portavoz foi moi cuestionado, con críticas á súa sintaxe e ás súas mensaxes. A súa espontaneidade leváballe a explicar aos xornalistas que «1.200 millóns non son nada, chiqui» aos xornalistas cando se discutían os Orzamentos ou a repartición dos fondos europeos.
Filla de profesores, de Triana, como o seu antes inseparable Susana Díaz, sempre riseiro e afable, recibiu con disciplina o castigo de perder a portavocía do Goberno hai apenas un ano, o 10 de xullo do 2021 na anterior remodelación de Pedro Sánchez no Executivo.
Agora, tócalle asumir o papel de número 2 de Sánchez e reivindicar a cota feminina a nivel orgánico, onde o núcleo duro está dominado por homes. Terá menos poder que Adriana Lastra, pero seguramente tamén menos conflitos.