O escritor Javier Cercas lidera agora a lista negra dos membros da cultura catalá sinalados por non abrazar as teses nacionalistas
19 abr 2021 . Actualizado ás 05:00 h.Corren malos tempos para o debate en Cataluña. Co «procés», instalouse unha especie de pensamento único e quen discrepa pasa directamente á lista negra de mal catalán ou de traidor á patria.
Disentir do «procés» converte a algúns intelectuais en fachas, colonos ou ñordos, que é como algúns independentistas chaman aos seus concidadáns, só por non estar a favor da separación de Cataluña do resto de España.
O escritor Javier Cercas xa formaba parte da lista de perseguidos do «procés», pero regresou ao número uno, despois de participar o 10 de abril no FAQS, programa de faladoiro político dos sábados pola noite en TV3 , que se caracteriza pola súa indisimulada parcialidad soberanista.
Cercas dixo algo tan irreverente na Cataluña actual como que «España é unha democracia». Desde o minuto uno tiráronselle amais os defensores do tarro das esencias patrias. Non consta que os que incendiaron Barcelona para defender a liberdade de expresión de Pablo Hasel teñan dito nada nesta ocasión.
Cercas é un de tantos que se viron no centro da polémica pola súa posición contraria ao «procés». Considera que foi vítima dunha campaña de «intimidación» e «manipulación», «digna da Stasi», dixo este mércores na Ser, pero non pensa calar, nin moito menos marcharse de Cataluña.
Mentres interviña no programa de TV3, unha deputada de Junts, Cristina Casol, acendeu a mecha: «Que fai en TV3 uns dos promotores do levantamento armado contra Cataluña? Isto non é liberdade de expresión, é unha televisión pública que dá unha posición de privilexio ao fascismo».
Contas independentistas en Twitter empezaron a facerse eco dunhas palabras pronunciadas por Cercas no 2019 e que lembrou o avogado de Carles Puigdemont, Gonzalo Boye, que segundo a súa interpretación chamaba á intervención do exército en Cataluña. Enric Calpena, profesor universitario, mesmo lle comparou con Radovan Karadzic.
O fragmento do vídeo do 2019 estaba descontextualizado. Pronunciou un discurso con motivo do Día de Estremadura. Un dos premiados era o xeneral Miguel Alcañiz, xefe da Unidade Militar de Urxencias (UME). Cercas afirmou: «Cando a vida pública e a política énchense de paixón, de aventuras, de emocións... como nos pasou aos cataláns os últimos anos, treme ou chama á unidade do xeneral». Tratábase dun comentario xocoso, no que viña dicir que se se produce un desastre político, habería que acudir a pedir axuda ao xeneral Alcañiz e á súa unidade, experta en apagar incendios ou refacer pontes.
Cercas negou que chamase á intervención militar de Cataluña e avisou de que actuará legalmente contra quen o afirme. «En Cataluña reina a mentira, e a mentira crea escravos», expresou en Onda Cero o autor de 'Soldados de Salamina' ou 'Anatomía dun Instante'.
A campaña na súa contra non é unha excepción. Pau Donés, Rosa María Sardá, Isabel Coixet, Joan Manuel Serrat, Loquillo ou Albert Boadella, entre outros, tamén foron tachados de «botiflers» (traidores). Sardá devolveu a Cruz de Sant Jordi que concede a Generalitat porque lla deu un «corrupto» (Jordi Pujol). Coixet causou un gran balbordo cun artigo xornalístico en outubro do 2017, no momento máis álxido do «procés», no que relataba como se sentía unha parte da intelectualidade. «Teñen medo de falar por ser chamados fachas se non apoian o 'procés'», escribiu.
Serrat situouse contra o 1-O e de forma inmediata deixou de ser unha icona do catalanismo. A Pau Donés nunca lle perdoaron que cantase en castelán. Igual que a Juan Marsé, que nunha ocasión admitiu que estaba farto de ter que explicar por que só escribía en español.
Sobre a cuestión do idioma, hai un dato ilustrativo. Desde o 2010, en que goberna o nacionalismo, as letras catalás gañaron catro veces o Premio Cervantes: Ana María Matute, Juan Goytisolo, Eduardo Mendoza e Joan Margarit. Sen contar Margarit, que xa estaba enfermo e os reis concedéronlle o galardón nun acto privado, os outros tres gañadores acudiron a recibir o premio, na Universidade de Alcalá de Henares, sen a presenza do presidente da Generalitat nese momento (Mas e Puigdemont).