O alto tribunal fixa que para aplicar da agravante de actuar en presenza de menores a unha condena por violencia machista non sexa necesario que os nenos estean presentes
23 abr 2018 . Actualizado ás 16:43 h.O Tribunal Supremo establece que a aplicación da agravante de actuar en presenza de menores a unha condena por agresión de violencia de xénero non pode restrinxirse sólo a cando os nenos estean presentes durante os malos tratos e decátense diso visualmente. Os maxistrados consideran que as «percepcións sensoriais», como escoitar unha palabra propia da escena violenta, que lles faga ter conciencia da agresión é suficiente para endurecer a pena.
Así o di unha sentenza do Pleno da Sala Segunda do Tribunal Supremo que rexeita que a agravante prevista no artigo 153.3 do Código Penal, que ten en conta a «presenza» dos menores, interprétese unicamente no sentido de «percepcións visuais directas» e que os nenos se achen «fisicamente diante das persoas que protagonizan a escena violenta».
A sentenza da que foi relatora o maxistrado Alberto Jorge Barreiro afirma que deste xeito quedan «desprotexidos numerosos supostos relevantes de victimización de menores de idade», como en casos nos que non teñen acceso ao dormitorio da parella, ou se atopan atemorizados á hora de acudir ao cuarto onde se executa a acción violenta; «ou simplemente cando teñen dificultades de visión».
A resolución do alto tribunal lembra que en moitos casos os menores non se achan dentro do cuarto dos seus pais ou das persoas que realizan as escenas violentas, «pero escoitan e son plenamente conscientes do que está a suceder, decatándose tanto das expresións verbais que conteñen un compoñente agresivo ou violento, como do ruído que é propio dun golpe ou doutra agresión».
Afecta o seu desenvolvemento persoal
«Tales supostos é patente que o menor resulta directamente afectado de forma moi negativa na súa formación e desenvolvemento persoal, na súa maduración psico-social e na súa saúde física e mental», engaden os maxistrados.
O Supremo prosegue dicindo que a presenza dos fillos «en episodios de violencia do pai cara á nai», supón unha «experiencia traumática», pois xa se destrúen «as bases da súa seguridade, ao quedar os menores a mercé de sentimentos de inseguridade, de medo ou permanente preocupación» ante a posibilidade de que a situación volva repetirse.
Aseguran os maxistrados que isto se asocia a «unha inquedanza que pode chegar a ser paralizante e que sen dúbida afecta moi negativamente ao desenvolvemento da personalidade do menor, pois aprende e interioriza os estereotipos».
Aínda así, o Supremo fai fincapé en que cando o menor se decata ou aperciba pola súa capacidade auditiva ou calquera dos medios sensoriais «a situación de crispación ou de enfrontamento familiar xa é suficiente para poder aplicar a agravante
Sentenza de Xetafe
Esta sentenza ratifica a condena de nove meses de prisión e prohibición de aproximarse á muller durante un ano e noves meses imposta polo Xulgado do Penal número 4 de Xetafe e confirmada pola Audiencia de Madrid a un home que golpeou á súa esposa durante unha discusión, ao que se lle aplicou a agravante de actuar «en presenza de menores» ao delito de lesións leves cometido o 28 de decembro de 2015 en Ciempozuelos (Madrid).
Segundo relatan os feitos probados da sentenza, o condenado causou contusións ao empurrar á súa muller contra a cama do dormitorio dun dos seus dous fillos. Estes non estaban no cuarto onde ocorreu a agresión, pero estaban na casa e anteriormente viran como o seu pai pellizcó nun brazo á súa esposa.
Os nenos, xa conscientes da acción violenta, acudiron xunto á súa nai para verificar o que pasara. Para o Supremo os menores foron conscientes «desde o primeiro momento» da agresión a través da percepción visual nuns casos e a auditiva noutros.