O veredicto, ben acollido polas acusacións, aprobouse por unanimidade
13 jul 2013 . Actualizado á 11:13 h.Por unanimidade. Así foi como o xurado popular declarou onte a José Bretón culpable de asasinar aos seus dous fillos o 8 de outubro do 2011 e simular a súa desaparición para vingarse da súa muller por abandonalo. O xuízo quedou así visto para sentenza. A variedade de testemuños e probas periciais expostas na vista oral permitiu argumentar punto por punto o seu razoamento acerca de como se produciron os feitos que para o xurado quedan probados «sen dúbida».
As tres xornadas de deliberacións fixeran pensar que podía haber discrepancias. Pero nada máis lonxe da realidade. O portavoz do xurado apuntou que houbo unanimidade ao considerar probado que Bretón ideou un macabro plan por resentimento e que aproveitou a súa «superioridade como pai e a indefensión dos seus dous fillos», de 6 e 2 anos, para fornecerlles tranquilizantes co fin de adormentalos ou matalos. Posteriormente, guindounos a unha fogueira que avivou con gasoil e na que dispuxo unha mesa metálica que converteu o lume nun forno crematorio.
O relato foi seguido atentamente pola exmuller, Ruth Ortiz, que sacou forzas para escoitalo na sala, camuflada entre o público. Unha muralla de policías en pé impediu que Bretón a vise cando deixou a sala, esposado e con xesto serio. O mesmo que mantivo ante a lectura, coa mirada perdida á fronte, sen pestanexar nin intercambiar palabra co seu letrado.
O furgón que o conduciu de novo ao cárcere foi despedido con pitos e berros de «asasino».
Durante case unha hora, Bretón tivo que escoitar como o xurado o considera culpable de matar os seus fillos de forma intencionada e violenta, e de simular a súa desaparición ou o seu secuestro. Un plan que foi preparando de forma concienzuda e do que deixou insinuacións ao mostrarse resentido cara a Ortiz ante os seus coñecidos. O testemuño da sogra de Bretón parece clave, xa que o xurado lembrou que o día que recolleu aos nenos en Huelva adiantoulle as súas intencións ao asegurarlle que «era a última vez» que os vía. O xurado non dubidou do carácter maniático e rancoroso esbozado por decenas de testemuñas no xuízo, e asegurou que manipulou ao seu psiquiatra para lograr os tranquilizantes con que executar o seu plan. Tamén considerou probado que montou unha coartada cos seus irmáns quedando con eles no parque e calculando tempos para alertalos do suposto extravío.
A cadea de custodia
Os únicos puntos que non estiman probados son se Bretón acudiu a mañá dos feitos á leira para ultimar os seus preparativos e se, cando xa incinerara aos pequenos, parou en varios colectores para desfacerse de roupa ou outros efectos dos seus fillos que o comprometesen. Os intentos da defensa de sementar dúbidas sobre a cadea de custodia non frutificaron. O tribunal subliñou que os restos achados foron os mesmos que analizaron os forenses e antropólogos, e que un ano despois todos certificaron como pertencentes a nenos de 6 e 2 anos. Ante a imposibilidade de cotexar ADN, «pode concluírse» que proceden de Ruth e José. O veredicto foi acollido con satisfacción por Fiscalía e acusación particular. Ambas as piden 40 anos de cárcere por un dobre delito de asasinato e outro de simulación de delito, penas que agora decidirá a Sección Terceira da Audiencia Provincial de Córdoba. O xurado solicitou que Bretón cumpra íntegra a pena que lle impoñan e que non poida acollerse a beneficios penais nin ao indulto ante a gravidade dos feitos.