O curmán de Ruth Ortíz declarou hoxe no xuízo que Bretón lle confesou polo menos «ata tres veces» que matara aos nenos
27 jun 2013 . Actualizado á 18:52 h.Os presos de apoio que tivo no cárcere José Bretón, acusado de asasinar aos seus dous fillos o 8 de outubro de 2011 en Córdoba, destacaron o seu carácter «manipulador» e «maniático» durante a súa estancia en prisión.
Durante a novena xornada do xuízo a Bretón, prestaron declaración ante o xurado dous policías encargados da investigación, outros dous funcionarios da prisión onde permanece recluído desde o 21 de outubro de 2011, así como o curmán de Ruth Ortiz, nai dos menores, e ata cinco presos de apoio.
Os internos da prisión coincidiron en sinalar que Bretón «non falaba dos seus fillos» e mostrábase «tranquilo», aínda que tiña «as súas teimas» e mostrábase «manipulador» cos presos. Cando se refería á súa exmuller, Ruth Ortiz, facíao en termos «despectivos», mentres que sobre a súa causa mantiña constantemente que «perdeu aos seus fillos no parque». Un dos internos precisou que nunha ocasión díxolle que tiña que facer «o que a súa irmá», Catalina Bretón, suxeriulle, é dicir, «matala a ela en lugar da os seus fillos», segundo lembrou a fiscal.
Ademais, os internos que durmían con Bretón en prisión aseguraron que non se intentou suicidar en ningún momento e que nunha ocasión fíxose «arañazos» nos brazos para «chamar a atención», o que motivou que fose ingresado na enfermería da prisión «con feridas leves».
Polo seu lado, dous funcionarios da prisión manifestaron que o comportamento de Bretón na prisión era «normal», «disciplinado» e non creaba problemas, mentres que resaltaron que «non estaba en folga de fame», xa que aínda que «non comía ás veces no comedor», posteriormente «compraba no economato».
Tamén prestou declaración ante o xurado Juan David López, curmán político de Ruth Ortiz, quen asegurou que Bretón lle confesou en varias visitas que lle fixo ao cárcere que matara aos seus fillos.
A testemuña manifestou que acudiu a ver a Bretón cunha «historia montada» de que estaba da súa parte e que «vía ben o que fixera» co obxectivo de «sacarlle toda a información» posible sobre o paradoiro dos nenos.
Na primeira das tres visitas que lle fixo a Bretón no cárcere o acusado díxolle que «Ruth buscárallo» e que «esa non volverá ver aos seus fillos con vida», unha conversación que non comentou á policía porque «non me deixaban velo» e tiña pensado visitalo outra vez máis en prisión.
Nunha segunda visita, quince días despois, atopouse a Bretón «moi nervioso» e retractouse do que dixo anteriormente ao manifestar que «os nenos estaban vivos». Nese momento, a testemuña enfadouse co acusado e díxolle que «non volvería máis» xa que lle estaba «enganando», polo que Bretón lle pediu que quedase.
Foi entón cando Bretón lle dixo «os nenos están mortos» e manifestoulle que os seus irmáns Rafael e Catalina Bretón «non ían dicir nada». O curmán de Ruth Ortiz explicou que Bretón lle confesou que estaba preocupado polo seu pai se falaba e que nese momento «comezou a chorar». Así mesmo, asegurou que Bretón «nunca» lle preguntou polos nenos e que a súa obsesión era «ver a Ruth», polo que lle pediu que a convencese para facerlle unha visita. Nunha terceira visita Bretón mostrouse «máis frío» e díxolle que non comentase nada do que lle dixera xa que o seu avogado lle había prohibido falar con el, polo que non regresou á prisión.
Doutra banda, o xefe da brigada da policía xudicial de Córdoba declarou que desde o primeiro momento da investigación «a versión do pai facía auga por todos sitios» e tívoselle «como sospeitoso». Engadiu que a dinámica da investigación demostraba que era «moi difícil ou imposible» que os nenos chegasen ao parque Cruz Conde e que o último sitio onde estiveron foi a leira dAs Quemadillas. «Desde o minuto un sabiamos que non era un caso de desaparición e o pai algo tiña que ver», apostilou o axente, que aclarou que se tivo o «máximo respecto» co traballo de perítoa que determinou que os restos óseos achados na fogueira da leira eran de animais, aínda que logo «ocorreu o que ocorreu».
Finalmente, a axente que apoiou o antropólogo forense Francisco Etxeberría na análise dos restos no que determinou que eran de humanos, constatou que en ningún momento rompeu a cadea de custodia dos ósos, que se fixo con autorización xudicial e que determinou a orixe «desde o primeiro momento».