Falamos con seis persoas que cursan ou acabaron formación profesional e que amosan os perfís tan diversos que hai entre os estudantes dos ciclos
02 abr 2025 . Actualizado a las 13:30 h.Noutras ocasións xa che contamos que os estudos de formación profesional son tremendamente versátiles. Ofrecen todo tipo de contidos, con máis de duascentas titulacións de 24 familias profesionais diferentes só en Galicia. Hai distintas modalidades para facer os ciclos: por cursos completos, por materias, a distancia, en diversos horarios... E tamén moitas vías para chegar a estes estudos. Desta vez queremos amosarcho con exemplos. Os de seis persoas que estudaron FP con idades, circunstancias e intereses diferentes. Imos aló!
CICLO MEDIO - Alumnas de Electromecánica do CIFP A Xunqueira
«Siempre tuve claro que quería hacer FP»
Os ciclos de FP son como anel no dedo para esas persoas que teñen unha vocación clara desde cedo. Que saben que o seu é unha determinada profesión. Ou que queren uns estudos nos que a práctica teña máis peso.
Laura, Lorena, Sheila e Naira teñen varias cousas en común. Todas estudan no CIFP A Xunqueira, de Pontevedra. Todas elixiron o ciclo medio de Electromecánica. E todas teñen as cousas moi claras. «Siempre me gustó la mecánica y también tenía claro que al terminar la ESO no quería hacer bachillerato, que lo que quería era hacer un ciclo de FP relacionado con el mundo del coche», explica Lorena, unha moza de 19 anos, veciña de Cerdedo-Cotobade, que cursa xa o segundo ano do ciclo. Os estudos estanlle gustando, así que non descarta seguir logo cun ciclo superior. «Me gusta el taller, pero también el mundo de la competición», conta.
Tamén en segundo está Laura, que ten 22 anos e é de Marcón, en Pontevedra. «Siempre pensé que la FP tenía mucha más salida que una carrera. En los trabajos te piden práctica, y los ciclos te la dan. Además, a mí siempre me gustó más la práctica que la teoría», di.
No que si chegou a dubidar lixeiramente foi en que estudos escoller. «Tengo un primo que es piloto de ralis y mecánico, desde bien pequeñita lo veía y tenía curiosidad por saber qué pasaba dentro del coche. Pero cuando comentaba con alguna gente que quería hacer mecánica me decían que iba a ser muy duro, que si iba a ser capaz, que no lo veían para mí... Así que hubo un momento en que pensé hacer algo de cocina o de estética. Pero mis padres me dijeron: “Estudia lo que te guste, para una profesión en la que te vayas a sentir cómoda”. Y eso hice», relata.
O primeiro ano no ciclo reafirmouna na súa decisión. Agora, no segundo, ten a vista posta no mercado laboral: «De momento quiero acabar y trabajar».
Directa do instituto ao ciclo de Electromecánica foi tamén Naira, unha pontevedresa de 17 anos que herdou da súa nai a afección polos automóbiles e que está encantada coa dimensión práctica dos estudos que elixiu: «Se baja bastante a taller», comenta. «Aprendes más fuchicando, aunque teoría también das», arremeda a súa compañeira Sheila, de 20 anos e tamén de Pontevedra. No seu caso, o gusto polos coches tamén vén de familia: «Tengo un hermano piloto y otro que tiene un taller», conta. Estas dúas rapazas están no primeiro curso, e tamén se amosan contentas da súa elección: «La ESO no iba mucho conmigo, y el bachiller lo veía muy global. Ahora estudio lo que me interesa y me resulta más fácil», di Sheila.
As catro alumnas tivérono claro: queren ser profesionais e non dubidan en seguir a súa vocación.
paso á universidade - Inés Luque
«Llegué a la universidad desde un ciclo que me dio un título, prácticas y una posible profesión»
Vocación clara tiña tamén Inés Luque. Pero no seu caso a FP non era o destino final, senón unha vía para acceder aos estudos desexados. Rematada a ESO, esta moza de Ferrol, que agora ten 23 anos, fixo o bacharelato de ciencias da saúde. Quería cursar o Grao de Enfermaría. Tivo boas notas e fixo bo papel na selectividade, pero optaba a unha das carreiras que requiren unha alta nota de corte, ben por riba do dez, e ela non chegou.
«Quedé algo lejos, así que pedí plaza en el Grado de Podología, con la intención de luego cambiarme a Enfermería. Fue mi madre la que me comentó que había la opción de hacer un ciclo de FP y acceder desde ahí a la universidad. Entonces pensé que hacer un año de Podología no me iba a aportar nada, mientras que el ciclo suponía invertir dos años, pero obtener un título y además hacer prácticas», explica.
Inés matriculouse no ciclo superior de Laboratorio Clínico e Biomédico do CIFP Leixa, de Ferrol. Alí atopou máis dun compañeiro que compartía a súa intención de seguir logo cara á universidade. «A veces los ciclos parecen infravalorados, pero yo encontré materias complicadas», conta tamén. Iso non lle impediu sacar os cursos e facer as prácticas no Hospital Arquitecto Marcide. E coas súas notas do ciclo e repetindo a parte voluntaria da selectividade, conseguir a media necesaria para entrar no Grao de Enfermaría en Vigo. Alí cursa xa o cuarto ano da carreira: «Estoy encantada, y no siento para nada que haya perdido el tiempo con mi paso por FP. No solo he llegado a la universidad más centrada y me han convalidado algunas asignaturas, es que además en el ciclo me di cuenta de que el tema del laboratorio me gustaba y que incluso podría ser una opción profesional para mí», di esta moza, cuxa experiencia demostra que hai máis dun camiño para chegar ao destino soñado.
DA UNIVERSIDADE Á FP - Noel Pernas
«Fixen un ciclo despois do grao polas oportunidades laborais que daba»
Traxecto inverso ao de Inés foi o de Noel Pernas, de Cervo. Fixo bacharelato, selectividade e entrou no Grao de Física. Terminou a carreira e, chegado o momento de se poñer a traballar, descubriu que a investigación non lle resultaba atraínte e que as oportunidades laborais fóra dese eido non eran moitas nin do seu gusto. «A carreira deume moitos coñecementos, formoume como persoa, deume moitas experiencias, como vivir fóra, buscar a vida... Non foi para nada unha perda de tempo. Pero non me convencían as oportunidades laborais que me daba. Pensei entón en facer unha enxeñaría, pero eran mínimo tres anos, cun máster íame pasar o mesmo que co grao... Así que decidín facer unha FP relacionada co mundo da industria, que sempre me tirou», relata. Tiña daquela 26 anos.
Optou entón por un ciclo dual de Mecatrónica Industrial que se impartía no CIFP Politécnico de Santiago en colaboración coa empresa Finsa: «Ao ser dual, entrabas en contacto directo coa empresa. De feito xa levo uns anos contratado nela. Coa formación anterior que tiña fun ascendendo rápido. Pero foi a FP a que me permitiu entrar nese ámbito laboral que eu quería».
No ciclo tivo compañeiros de perfís variados: desde un rapaz recentemente saído do bacharelato ata un neno que empezara unha enxeñaría e a deixara, pasando por xente que fixera outros ciclos de FP ou que ía directamente do ámbito profesional.
Para Noel, recalar na formación profesional non foi en absoluto un paso atrás: «Serviume para desenvolver en campo cousas que vira de xeito teórico, para coñecer a dinámica dunha empresa, adquirir unha gran cantidade de coñecementos prácticos e poder aprender en contacto con xente veterana. A día de hoxe, no posto no que estou, noto moito todo iso, ter empezado desde abaixo. Entendo moito mellor os procesos porque, ademais dos coñecementos da carreira, teño ese coñecemento do oficio que non hai libriño que cho dea, que aprendes vendo os compañeiros solucionar cousas ou solucionándoas ti mesmo», di.
Con todo iso, Noel conclúe: «Non me arrepinto de ningún dos chanzos que escollín na miña carreira. Creo que son moi complementarios. Todo coñecemento é unha inversión».
FP BÁSICA E MÁIS - José Antonio Lage
«Para min a FP básica foi unha porta aberta»
A José Antonio Lage, como a tantos outros rapaces, atragoóuselle a ESO. «Custábame un pouco. Eran moitas materias distintas, non sentía que estudaba o que de verdade quería... E ás veces hai algo de pasotismo cos alumnos que non acaban de dar o nivel», recorda este rapaz de Meaño que hoxe ten 22 anos.
Unha profesora animouno a probar coa FP básica, uns estudos que combinan materias habituais da secundaria como Lingua ou Matemáticas con módulos específicos máis profesionais e que permiten obter á vez o título de técnico básico e da ESO: «Dicíame: “A ti que che gusta o campo, tira por aí”. Eu desconfiaba do que ía topar, pero miña nai tamén me apoiou, e con 16 anos metinme na FP básica de Agroxardinaría no CIFP Montecelo. E foime ben. Serviume para aprender cousas teóricas e prácticas, para madurar, para coñecer xente...».
Non só sacou os dous cursos, senón que ademais se animou a seguir estudando, e fixo o ciclo medio de forestais en Lourizán. Non parou aí. Logo estivo formándose a distancia e agora está enredado co curso para facerse garda forestal. E todo iso mentres traballa. Na casa e fóra, onde compaxina a colaboración nunha empresa de servizos agrarios co traballo varios meses ao ano nun helicóptero antiincendios. Tampouco descarta seguir estudando outras cousas no futuro. Non se pecha a nada.
«Hai que tentar ser alguén na vida, e ir progresando pasiño a pasiño. Para min a FP básica foi unha porta aberta a todo», sentencia José Antonio.
TRABALLADORES AO DÍA - José Núñez e Ricardo Pereira
«Moitos medios, tecnoloxía punteira, todo enfocado ao futuro»
De José Núñez Alvaredo poderíase dicir que está enganchado á FP. «De rapaz nunca fun bo estudante. Empecei unha FP de metal que non rematei e púxenme a traballar. Foi xa con 28 cando volvín estudar. Preparei a proba de acceso a un ciclo de mantemento industrial, e iso foi o que me levou a traballar en liñas de alta velocidade e logo en Alcoa», explica este home natural de Sarria, que hoxe ten 46 anos.
Traballando en Alcoa descubriu que a FP galega ofertaba cursos de especialización, unha sorte de másteres. Unha ocasión perfecta para se actualizar. Así que no 2022 matriculouse no curso de especialización en Fabricación Intelixente do CIFP As Mercedes, de Lugo. «Encantoume, no centro había moitísimos medios, tecnoloxías punteiras, programas informáticos dos que non dispoñen moitas empresas... Traballei con impresoras 3D, cortadoras láser... Todo moi enfocado ao futuro», debulla. Xa de paso, fixo tamén o ciclo de Mecatrónica. Todo mentres segue a traballar e coa idea de ser un profesional o máis posto ao día posible. «Custa traballo. Entrar ás cinco á fábrica, saír correndo para comer e estar ás cinco en Lugo, pasar a tarde en clase, e repetir todo iso ao día seguinte. Pero a quen algo quere algo lle custa, sen esforzo non hai nada», reflexiona.
José segue a esforzarse, porque non cansou de estudar. Agora está a sacar o ciclo superior de Automoción: «Estouno facendo por módulos. A automoción é un campo que sempre me gustou moito, e de paso, se me fallara o choio no que estou hoxe, aí teño unha saída laboral que me gusta e na que hai traballo», indica.
Ricardo Pereira tamén optou pola FP para cambiar o seu rumbo laboral. Levaba traballando desde os 16 anos, pasando de empresa en empresa: «Nun momento dado pensei que ou paraba e estudaba ou seguía danzando dun sitio para outro». Pensou entón en facer un ciclo superior de FP, pero só sacara a EGB (o título máis básico, que equivalía á primaria e mais 1.º e 2.º de secundaria). Así que se puxo a sacar a ESO, fixo o bacharelato por libre e hai uns anos matriculouse no ciclo de Mecatrónica Industrial no Politécnico de Santiago, na modalidade dual en colaboración con Finsa.
Ser o maior da clase non foi para el un problema, máis ben unha virtude: «Empecei con 37, era maior que varios dos profesores! Pero por iso tiña claro o que quería e tomaba o ciclo tan en serio como un traballo». Un esforzo que foi dobremente recompensado: co premio extraordinario de FP da familia de Instalación e Mantemento e quedando contratado en Finsa.