Carmen Martínez Bordiú declarou como actividade económica e non como capital uns inmobles alegando que tiña un empregado que a Axencia Tributaria non atopou
11 sep 2018 . Actualizado á 17:53 h.A neta de Francisco Franco Carmen Martínez Bordiú terá que pagar 525.063,96 euros á Axencia Tributaria que deixou de abonar cando tras a venda no 2006 dunhas accións que herdara da súa nai comprou unha serie de inmobles en Cantabria e fixo a declaración da renda reducindo a base impoñible da ganancia desde 6,7 millóns de euros a 57.209 euros.
Así consta nunha sentenza ditada o pasado mes de marzo e adiantada por Infolibre na que a Sección Cuarta do Contencioso Administrativo desestima a pretensión de Carmen Martínez Bordiú de anular a sanción que se lle impuxo no 2011 tras unha inspección das súas declaracións de IRPF dos anos 2006, 2007 e 2008 e contra a que veu reclamando primeiro ao Tribunal Económico-Administrativo Rexional de Cantabria e despois, ante o Tribunal Económico-Administrativo Central.
Segundo o relato de feitos da sentenza, Martínez Bordiú herdou no ano 2000 un total de 42 accións da súa nai na empresa FR Promocións do Suroeste S.A e en abril do 2006 vendeunas mediante escritura pública de compravenda a dúas mecantiles (Edificacións Tifan S.L e Sanedi S.A.) fixando un calendario de pagos por importe superior a 9,6 millóns de euros que pasarían a ser 1,5 millóns de euros se non se recalificaban uns terreos que a empresa tiña pendentes, como así ocorreu.
No entanto, coas cantidades cobradas no 2006, ela investiu na adquisición dunha vivenda, dúas prazas de garaxe e un rocho en Santander (1.959.050 euros máis IVE), un chalé na mallorquina Andratx (1.475.200 euros) e dúas leiras no municipio cántabro de Miera (360.607,26 euros). O seu defensa sostén que «devanditos inmobles se destinaron á actividade económica de arrendamento».
Neste sentido, a actual Duquesa de Franco e Grande de España alegou que existía actividade económica porque contaba cun empregado a xornada completa/a xornada completa e unha oficina dedicada ao arrendamento inmobiliario -que coincidía co seu propio domicilio-. Con todo, tal e como di a sentenza, nas probas practicadas pola administración tributaria durante a investigación demóstrase «» que «non se realizaba verdadeiramente unha actividade económica» neste espazo.
Neste sentido, cando no 2011 levantouse unha acta de desconformidade coas súas declaracións da renda do 2006 ao 2008, a administración tributaria propuxo ese máis de medio millón de euros de sanción «baseándose na non existencia» dese empregado a tempo completo «dedicado exclusivamente ás actividades de arrendamento e dun local afecto á actividade de arrendamento de inmobles» que ela alegara para seleccionar a base impoñible ao facer a declaración.
A Audiencia Nacional conclúe agora que non hai razón para anular a primeira sanción que lle impuxo a administración tributaria, de modo que terá que abonar eses 525.063,96 euros, os impostos que tería que pagar no 2007 e o 2008 se declarase os inmobles relacionados coa compra venda daquelas accións como capital inmobiliario e non como obxecto de actividade económica. Así mesmo, condénalle a pagar as costas do proceso.