O espírito guerreiro dos leóns, o encanto de San Mamés e as paradas de Unai Simón dan ao equipo de Valverde un valioso empate fronte ao campión
10 dic 2025 . Actualizado á 23:03 h.A base de espírito, coraxe, solidariedade grupal e cun Unai Simón extraordinario, o Athletic deixou a cero ao PSG e mantense con vida na Champions á falta de dúas xornadas. Suma cinco puntos e para avanzar ao play off debe vencer fóra ao Atalanta e nA Catedral ao Sporting luso. Soñar é gratis, máis aínda despois de secar a un equipo de Luis Enrique que anotara nada menos que 19 goles en cinco partidos de Champions.
Esporeado pola súa inchada e recuperada a autoestima tras o seu recente triunfo ante o Atlético nun exercicio de orde, traballo, fe e contundencia, o Athletic compareceu moi ben ante o vixente campión continental. É verdade que lle faltou crear ocasións e probar a Safónov, substituto do ausente Chevalier. Apenas un par de disparos sen éxito de Sancet en ataque, pero o Athletic logrou maniatar case por completo aos galos no primeiro acto.
Abonde dicir que o único tiro a porta dos parisienses produciuse no último minuto. Por sorte, Unai Simón fíxose xigante para desviar un remate case de socato do mozo Mayulu, o invento de Luis Enrique en ausencia de Dembélé. Souberon os leóns cortocircuitar o xogo dos franceses no centro do campo, o que xa é moito dicir con Vitinha enfronte, e tamén evitar ese xogo por bandas que caracteriza ao grande equipo de Luis Enrique. Tan é así que, pasada a media hora, o técnico asturiano ordenou aos seus extremos intercambiar a súa posición e foi así como Barcola puido encarar a Areso e xerar certa inquietude en San Mamés.
Porteiro ruso e defensa ucraíno
Renovouse a contenda sen Marquinhos, afectado de molestias, e co ucraíno Zabarnyi na zaga visitante. Coincidiu así co porteiro ruso Safónov, con quen acepta compartir vestiario, pero apenas mantén unha relación profesional debido ao conflito bélico entre ambos os países. Iniciouse a segunda metade como acabou a primeira, cun paradón de Unai a Mayulu.
Pero era outro partido, cun PSG moito máis rápido, dinámico, profundo e ameazante. O porteiro vitoriano, extraordinario, evitou por terceira vez un gol cantado, esta vez tras lanzamento de Zaire-Emery. Daban síntomas de cansazo os biscaíños, precipitados cando recuperaban o balón, e Valverde moveu pronto o banco en busca de enerxía. Pero non quitou a Nico, moi minguado pola súa pubalxia pero o único xogador diferencial deste Athletic.
Xa con Doué no campo, o PSG seguía roldando o gol. Tívoa Barcola, un avión para os defensores locais, pero se encheu de balón e estrelouno no traveseiro. Sentaron ben os cambios aos vascos para elevar o seu ton físico, sacudirse bastante o dominio do PSG e, tras outra intervención enorme de Unai, rabuñar un punto moi valioso.