Juan López, exxogador profesional de béisbol e fundador do Gladiadores de Culleredo: do ceo de Chicago á choiva galega
DEPORTES
Rozou a MLB cos White Sox, levantou títulos cos seus equipos e con Venezuela, foi internacional con España nun Europeo e triunfa co seu club en Culleredo
20 nov 2025 . Actualizado á 05:00 h.«É unha aprendizaxe de vida que agora aplico. Hai que sacrificarse. Pensar que todo está gañado é un erro». Palabras de Juan López (Cúa, Venezuela, 1979), expitcher (lanzador) profesional, enrolado nas ligas menores, a un paso da MLB (Major League Baseball) da man dos White Sox de Chicago (franquía con tres campionatos na Serie Mundial). É dicir, palabras maiores.
Juan López aplica esta lección vital no seu día a día no club Gladiadores de Culleredo, que el mesmo fundou e preside, e no que exerce como adestrador e xestor, coa colaboración da súa esposa Flor e do seu irmán Hernán, entre outros, e no que xogan os seus tres fillos.
A dedicación que lle imprime ao seu novo proxecto deportivo non é nova. Comezou na escola Os cueños, que dirixía o seu pai e na que xogaba Hernán. Os Tigritos e Os Leóns de Caracas víronlle crecer como xogador de alto nivel. No momento no que despuntaba nos Guerreiros de Lara, a MLB fixouse nel e mudouse a Chicago para seguir progresando nas ligas menores durante seis anos nos que, ademais, compartiu sesións co equipo da major league.
«Boto a vista atrás e de Venezuela estraño a paixón deportiva, a rivalidade sa e loitar por gañar e ser o primeiro, algo que aquí aínda falta; pero da MLB quedo coa sabedoría de ser disciplinado e traballador. É a base máis importante da miña carreira. Fun con 16 anos, sendo un neno, e fíxome madurar rápido, adquirir responsabilidade deportiva sen a familia, e manter o amor polo que se fai», analiza.
«Tiven que pitchear ou compartir cancha con estrelas que eran os meus ídolos de neno: Frank Thomas, Valentín, Fred McGriff, Randy Johnson... era plenamente consciente da relevancia, a pesar de ser un rapaz», lembra. «Non cheguei á elite, pero estiven a un paso. É unha aprendizaxe de vida que agora aplico», insiste.
Por iso, cando dirixe os adestramentos do Gladiadores, mostra fotos e vídeos da súa traxectoria. «Din: ‘Mira quen é e está a coller frío igual que nós», ilustra.
En Venezuela, Juan López relacionouse co máis selecto do béisbol latinoamericano defendendo as cores do Navegantes do Magallanes e dos Leóns de Caracas e resultando campión nacional e da Serie do Caribe. Xa por aquel entón estaba enrolado o resto da tempada nos Vermellos de Tenerife, onde chegou no 2002. Arraigou no béisbol español, de tal xeito que chegou a ser internacional tamén con España (despois de triunfar con Venezuela durante catro anos, na Copa das Américas e os Xogos Panamericanos, os do Alba... entre outras grandes competicións) e a disputar un Campionato de Europa.
A España chegara tras un exitoso período en México, Nicaragua, O Salvador e Colombia. «A MLB é tan grande que as demais competicións fanche sentir que vas facer o teu traballo, que es unha peza máis na maquinaria. Es unha gran figura pública e compites cos máis grandes, pero en España rematei de madurar como persoa e comecei a preguntarme: ‘Despois do béisbol, que?'», reflexiona.
«Barcelona, Pamplona (os Touros) e Bilbao, onde me retirei no San Ignacio, acolléronme moi ben polo meu traballo e a miña disciplina, pero desde entón quixen que os nenos aprendesen o mellor do meu, porque é unha lección de vida. Estou a devolver ao béisbol un pouco todo o que me deu», asegura.
«Co Gladiadores queremos que o nivel de Galicia creza»
Juan López asentouse en Galicia con toda a súa familia, á que implicou no impulso do club Gladiadores desde fai un par de tempadas. Ademais, soporta o groso do financiamento da emerxente e exitosa entidade. «O 70% dos gastos corren da miña conta, e o 30 % proveñen da axuda do Concello de Culleredo e do pago das cotas dos xogadores do club», explica.
«Vin de vacacións a Galicia e gustoume. Quixen darlle outro sentido á miña vida, afastado do bate, da luva e da pelota, pero xa ves que non puiden», di. Desde Sigüeiro buscou equipos para matar a espiral as fins de semana, cando non traballaba (nunha firma á marxe do deporte), ademais de manter as súas escapadas a Estados Unidos ás ligas sénior de novembro. E acabou fundando en Culleredo o Gladiadores, que na súa primeira tempada foi subcampión galego e na segundo (a que acaba de rematar) asinou o triplete: Liga Noroeste de Primeira División Prata, Liga Gallega e Copa Galicia.
«Non puidemos acudir á disputa en Cataluña da fase de ascenso á División de Honra por falta de recursos económicos, pero é o noso obxectivo do ano que vén», avanza.
Acto seguido, expón a súa análise do béisbol en Galicia: «A realidade é que é un deporte minoritario, un deporte laboral, latinoamericano. Isto é clave. Cando un latinoamericano chega a Galicia, vén en busca de traballo, non polo béisbol. Por iso, hai altibaixos nos persoais. Moitos xogadores traballan na hostalería e complícase a competición a fin de semana».
«Compítese, pero non ao que un quixese, porque antes traían a peloteros como eu cando cheguei, procedentes de ligas de alto nivel e iso todo foi a menos porque a capacidade económica dos clubs tamén se reduciu», expón.
«Pásalo ben e gústache, pero a falta de competitividade e de financiamento é un problema. Escasean os patrocinios. Poucos invisten neste deporte. Eu fágoo porque somos venezolanos, é o noso único entretemento e, polo menos, intentamos facelo organizado e de nivel. Precisamente, queremos que o nivel de Galicia creza e que lle poidamos dar unha volta a isto, para que poidamos crecer todos. A ver se somos capaces de cambialo...», conclúe.