Sergio Lozano, piloto do rali San Froilán: «Son un friki da condución»

Ao primeiro intento conseguiu Sergio Lozano Granda (Pacios, Castro de Rei, 2002) gañar a Voante Deputación, a proba coa que a institución provincial abre as portas do rali San Froilán aos mozos pilotos da provincia que anhelan porse ao volante e gozar a proba desde dentro. «Por sorpresa», recoñece, este mozo chairego de só 22 anos será o piloto oficial de PTC Escola, da Pastoriza, unha das 142 escuadras en liza na carreira que se celebrará este venres e sábado con novidades na nómina de tramos.

—Era a primeira vez que se presentaba á Voante Deputación. Que fíxolle decidirse?

—Sabía que existía, pero, por dicilo dalgún xeito, nunca me atrevera a apuntarme. Este ano decidinme animado polos amigos. Falando deste tema, eles saben que me gusta o mundo dos ralis e dos coches e convencéronme. Ata o de agora estaba a estudar e as datas non me encaixaban ben, pero xa acabei a carreira e nesta ocasión non tiña escusa.

—Non é doado facerse co billete. Hai un bo número de aspirantes e o mínimo erro déixate fóra.

—Así é. Todo se decide nunha única volta na que tes que marcar o mellor tempo para ser o mellor do grupo e seguir adiante na competición. Na final xa son dúas pasadas e eramos cinco pilotos.

—Ía a polo triunfo ou só a tentear o terreo tendo en conta que era o seu debut?

—Hei de confesar que o meu obxectivo inicial era non quedar moi mal. Non mo perdoaría porque son moi afeccionado aos coches e un friki da condución, pero a medida que fun pasando eliminatorias empecei a crermo e, ao final, deuse ben e puiden gañar.

—A que refírese con «friki da condución»?

—Gústame analizar en profundidade como fan os pilotos profesionais para que coche faga o que eles queren.

—Que experiencia ten ao volante dun coche de competición?

—Ningunha. Só fun algunha vez para divertirme cos amigos a un circuíto de karts, dos de alugueiro, como case todos os afeccionados aos coches; pero fóra de aí, nada.

—A afección vénlle de neno ou é recente?

—É recente. O habitual é que as afeccións se transmitan entre xeracións, aínda que no meu caso non foi así. Era xa un adolescente cando empecei a ver vídeos e chamoume a atención o tema. Descubrino eu só e aos poucos funme dando conta de que era o que máis me gustaba.

—Será o seu primeiro rali. Hai algo que lle asuste?

—Moitas cousas, practicamente todas, porque ao que me enfronto é bastante máis difícil do que un poida imaxinar desde fóra. Agora que estou un pouco máis dentro e estanme ensinado cousas, podo asegurar que completar todo o percorrido é tremendamente complexo, sobre todo para un participante inexperto como eu.

—Levará como copiloto ao veterano Antonio Solórzano, mestre da condución. En que insístelle?

—O que me está ensinando, por razóns obvias, son pautas de condución segura para non cometer fallos bobos de forma inconsciente e ir por onde toca ir e como toca ir. É un copiloto profesional, dos mellores que pode haber en España, e competir con el ao lado é unha oportunidade incrible.

—Xa empezan a aflorar os nervios ou aínda é pronto?

—Confésoo, xa empezo a estar nervioso e preocúpame cantas horas poderei durmir a noite do venres ao sábado.

—Un bo descanso é imprescindible.

—Seino, por iso preocúpame. O sábado será un día moi longo.

—Analizou xa os diferentes tramos?

—Aínda non puidemos rodar por eles, porque os adestramentos son o mércores e o xoves, pero como xa se publicaron os mapas, estiven a botar unha ollada en Google Maps e todos me parecen moi difíciles, sobre todo os do Páramo e Samos.

—O trazado por Samos é novo.

—Si, descoñecido para todos, polo que, aínda que non vou pensando no resultado, para min é unha vantaxe. A implantación de novos tramos sempre vai en beneficio da emoción porque os pilotos máis curtidos e con máis experiencia na proba poden ter máis dúbidas.

«O meu pai está orgulloso, e a miña nai tamén pero ten un pouco máis de medo»

O San Froilán será o último rali de asfalto da tempada e o título autonómico está aínda por decidir.

—O campión coñecerase en Lugo. Máis emoción imposible.

—O interese viuse disparado este ano. É bonita tanta emoción e unha gran noticia para os seguidores do rali San Froilán, que son moitísimos.

—Víctor Senra e Alberto Meira son os únicos aspirantes. Cal é a súa aposta?

—Son dous grande pilotos. Alberto Meira está por diante na clasificación, pero... Non vai ser doado para ningún, e máis pola novidade do tramo de Samos, que non coñecen. Cando non abandonou, Víctor Senra foi gañando todo ou practicamente todo, polo que se segue esa tendencia ten moitísimas opcións.

—Poden fallar ambos. A que outros pilotos ve con posibilidades de gañar en Lugo?

—Alberto Otero está a ir bastante rápido e este ano fíxoo moi ben nalgún rali. Se se lle dá ben pode ter opcións.

—No seu caso, conformaríase con acabar, certo?

—Por suposto. Como dicía antes, é moito máis complicado do que parece.

—Vai ter moito apoio nas cunetas?

—Agardo que si. Algúns amigos e algunhas amigas andarán por aí e iso xa é incrible.

—E familia?

—Tamén, seguro. Non son moi seguidores dos ralis, pero está vez teñen que ir (risos).

—Como recibiron na casa que fose competir nun rali?

—Ao meu pai gústalle e está orgulloso. E a miña nai tamén está orgullosa pero xa non lle gusta tanto. Ten un pouco máis de medo, pero máis por descoñecemento que por outra cousa.

---

---

---