A xunta directiva da RFEF prescinde da asturiana e volve mirar a casa para elixir á adestradora vallecana, dobre campioa continental coa sub-19 e ata o de agora a cargo da sub-23
11 ago 2025 . Actualizado á 17:42 h.Tal e como estaba previsto, a xunta directiva da Federación Española de Fútbol acordou na súa reunión telemática deste luns non renovar o contrato de Montse Tomé, cuxo vínculo a cargo da selección feminina absoluta expiraba o próximo 31 de agosto. A súa substituta será a madrileña Sonia Bermúdez, dobre campioa de Europa aos mandos da sub-19 e ata o de agora a cargo da sub-23. A Bermúdez acompañaralle como segundo a bilbaína Iraia Iturregi, exxogadora e adestradora do Athletic. Ademais, David Aznar, actual adestrador do equipo biscaíño, faise cargo da sub-18 e a sub-19, e a conquense Milagros Martínez será a preparadora da sub-17.
Montse Tomé estaba condenada case desde o primeiro día, desde que en setembro do 2023 converteuse na primeira muller en ocupar ese cargo. Un nutrido grupo de internacionais non lle perdoaban o seu pasado, sobre todo exercer como segunda adestradora de Jorge Vilda no Mundial de Nova Zelandia dese verán. Pasou a liderar a selección feminina tras a dimisión obrigada de Luis Rubiales polo escándalo do seu bico non consentido a Jenni Hermoso e con Pedro Rocha a cargo dun organigrama federativo en plena transición.
Seguramente, nin sequera conquistar a Eurocopa suporíalle a Montse Tomé o premio da renovación. Nos seus dous anos a cargo dA Vermello feminina, conquistou a liga de Nacións e non cumpriu as expectativas xeradas ao rematar cuarta, tras perder na loita polo bronce ante Alemaña, nos Xogos Olímpicos de París. No recente certame Europeo, España partía como favorita e presentouse na final, pero na cita decisiva de Basilea perdeu ante Inglaterra por penaltis. Coa asturiana, nunca chegou a calma absoluta ao banco feminino. A súa decisión máis controvertida foi a de prescindir de Jenni Hermoso, vítima do agresor Rubiales e icona da loita pola igualdade do fútbol feminino.
Con Sonia Bermúdez, unha muller da casa con pouca experiencia nos bancos, o equipo de goberno que preside Rafael Louzán fai unha aposta continuista, e máis ben de perfil baixo. A boa relación da vallecana con moitas das actuais internacionais, coas que compartiu vestiario en clubs e selección, fixo que resultase elixida en detrimento de José Luis Sánchez Vera, exentrenador da Real Sociedade, cunha traxectoria máis dilatada. Bermúdez tiña o aval de Reyes Bellver, a máxima responsable do fútbol feminino na RFEF.
Comprometida coa igualdade
Tamén se chegou a especular coa posibilidade de que a praza que agora deixa vacante Tomé ocupásea a mítica neerlandesa de 55 anos Sarina Wiegman, primeira futbolista en categoría masculina e feminina en chegar aos 100 partidos internacionais e gañadora de tres Eurocopas máis recentes, unha con Países Baixos e as dúas últimas a cargo de Inglaterra.
A nova seleccionadora é unha muller de forte carácter, moi comprometida coa igualdade no deporte. Tras estalar o caso Rubiales, foi unha das asinantes do comunicado de parte do equipo técnico no que condenaron a conduta do expresidente con Jenni Hermoso e denunciaron a súa incomodidade por ter que asistir de forma obrigada á asemblea federativa do 25 de agosto. Alí, varias integrantes do staff técnico federativo tiveron que colocarse en primeira fila, expondo a súa imaxe e coma se desen a entender que aceptaban a tese de Rubiales. Sonia Bermúdez asumiu a súa responsabilidade respecto á reestruturación e profesionalización da selección feminina e chegou a pór o seu cargo a disposición.
Pero quen é en realidade Sonia Bermúdez, unha profesional que ao longo da súa historia soubo combinar a cultura do esforzo coa arte como dianteira. O seu legado como goleadora e líder trasládase agora ao banco, onde presenta unha carreira curta, pero prometedora. Esta vallecana de 40 anos exerceu nas categorías inferiores coa idea de inculcar paixón, gozar e guiar ás novas xeracións desde a empatía e a esixencia.
O seu nome estivo ligado a un sinal competitivo desde nena. Empezou xogando con mozos, e esa dureza temperá forxou o seu carácter. «Tiven que facer unha carreira co mozo máis rápido e, para ser admitida ao 100%, había que gañar», lembrou nunha entrevista nO País. Cualifica aquela etapa como feliz e formativa, e reivindica ese «fútbol rueiro» como clave para aprender a regatear e manter o balón, habilidades que desenvolveu no terreo de xogo, ao mesmo tempo que denunciaba a precariedade da época, compatibilizando adestramentos, traballos en cafeterías ou incluso nun matadoiro. Soni, como así se lle coñece no mundo, converteuse nunha das figuras máis destacadas do fútbol feminino español. Xogou en clubs como Estudantes de Huelva, Sabadell, Raio Vallecano, Barcelona (en dúas etapas), Western New York Flash, Atlético de Madrid e Levante.
Curta transición do campo aos bancos
O seu palmarés como xogadora é notable, con nove Ligas españolas e tres Copas da Raíña, sumando títulos en Raio, Barça e Atlético. Ademais, foi Pichichi catro tempadas consecutivas, entre o 2011 e o 2015. Só no Barça selou 123 goles en 141 partidos oficiais, o que a converteu durante anos na máxima goleadora histórica do club ata ser superada por Jenni Hermoso e Alexia Putellas. Foi internacional con España en 63 partidos, con 34 goles anotados. Formou parte do histórico equipo que no 2015 xogou o seu primeiro Mundial. Naquela selección, dirixida por Ignacio Quereda, xa estaban Irene Paredes, Alexia Putellas e Jenni Hermoso. Antes de retirarse en 2020, tras unha prolongada e exitosa carreira de vinte anos, xa empezara a trazar o seu futuro como técnica.
A transición do céspede ao banco foi rápida. No 2021 estreouse como adestradora do equipo cadete feminino do Real Madrid e un ano máis tarde ingresou na FEF para ser nomeada seleccionadora sub-15. A cargo da sub-19, logrou dous títulos europeos consecutivos no 2023 e no 2024. Na actualidade dirixía á sub-23, a ponte cara á absoluta.