O piloto español consegue a súa vitoria 68 en moto GP e iguala os triunfos de Giacomo Agostini na categoría reina
29 jun 2025 . Actualizado á 17:16 h.A vitoria número 68 de Marc Márquez na categoría reina do motociclismo non foi un triunfo máis. Con esa cifra igualaba ao mito Giacomo Agostini, o piloto con máis campionatos do mundo da historia (15) e xa só ten por diante no palmarés a Valentino Rossi, que logrou 89.
Non facía falta que volvese gañar para saber que Márquez é unha lenda viva do motociclismo e que, a este ritmo e con 32 anos, pode converterse no máis grande de todos os tempos. Sesenta e oito son tamén os puntos de vantaxe que ten agora o líder da xenerala con respecto ao seu irmán Álex, sen dúbida a cruz do domingo en Assen, que salgue con cero puntos e cunha lesión no dedo índice da man esquerda.
Unha información que recibiu Marc no mesmo parque pechado do podio e que lle fixo torcer o xesto nun momento de euforia. «Estou moi contento, pero non ao cento por cento porque o meu pai me ha dito que Álex lesionouse. El é o meu principal rival polo campionato, pero quero aos meus rivais na pista, sobre todo se é o meu irmán, así que lle axudarei a recuperarse», sinalou.
Na saída, o poleman Fabio Quartararo quedou cravado e viu como as Ducati de Pecco Bagnaia, Marc e Álex Márquez pasábanlles por amais. E xusto ao comezo da segunda volta, facíao Marco Bezzecchi, outro dos que ao cabo serían protagonistas da carreira.
Tamén aparecía nesas primeiras posicións Pedro Acosta, que asinaría a súa mellor carreira do ano en Assen. Bagnaia liderou a carreira durante as catro primeiras voltas, ata que chegou o machadazo de Marc na quinta. E xa non volvería soltar a cabeza do grupo.
O de Cervera xestionou a carreira ao seu antollo, xusto como o planeara antes de empezar. «Hoxe gañei sen ser o máis rápido, simplemente xestionando a carreira como tocaba. Esta era unha das cousas que me custaba no pasado, saber xestionar os tempos da carreira. Porme líder e marcar o meu ritmo, como fixen hoxe. Marcando as miñas voltas persoais ao final porque cando empezan a caer os pneumáticos é cando máis cómodo atópome», explicaba o líder destacado do campionato.
Durante a maior parte da carreira, Márquez mantivo baixo control a Bezzecchi, unha vez que o italiano pasou ao seu compatriota na oitava volta, pero como ocorrera o sábado no esprint, cando o que estivo todas as voltas pegado ás súas costas foi o seu irmán Álex, o de Aprilia tampouco atopou en ningún momento o oco para pasar e o tirón que deu nas últimas tres voltas deixoulle xa sen opcións, nunha das maiores exhibicións dunha carreira sen un só erro do piloto de Cervera.
Cara e cruz
Foi un domingo con moitos incidentes no rápidísimo trazado neerlandés, onde varios pilotos remataron no centro médico tras varias caídas. Dous delas chegaron na mesma volta, a sexta. Por diante Álex Márquez, que estaba a protagonizar unha intensa batalla pola cuarta posición con Pedro Acosta, foise ao chan a máis de 200 km/h, despois de que a KTM do murciano tocase a maneta de freo da Ducati do catalán e este impactase violentamente contra o chan.
Un golpe que lle mandou directamente ao centro médico, onde lle detectaron a fractura do dedo, que lle inmobilizaban de inmediato. Poucos segundos despois, os que se ían ao chan eran Fermín Aldeguer e Joan Mir, que eran noveno e décimo, e que tamén tiveron que acabar na clínica do circuíto.
Víuselle moi activo a Acosta nesa primeira parte da carreira, na que chegou a situarse en posición de podio, tras adiantar a Bagnaia, pero o italiano devolveulle ao cuarto posto cinco voltas despois e na última parte da carreira non puido xa seguir o ritmo dos tres primeiros. O bajón de rendemento final tiña unha explicación e é que ao murciano lle picou unha avespa a dez voltas do final que lle provocou unha reacción alérxica. E nada máis rematar a carreira foi directamente ao hospital de Assen para controlar o seu estado.
Unha situación que convertía en máis valioso aínda a súa cuarta posición. Non houbo máis movemento no tramo final da carreira, onde Marc Márquez consolidou a súa sexta vitoria do ano en domingo, por diante de Bezzecchi e de Bagnaia, que volveu acabar no terceiro chanzo do podio, o que non lle fixo especialmente feliz. «Non é suficiente un terceiro posto. Estamos no mesmo sitio que sempre. A única diferenza é que nas dúas últimas carreiras loitei un pouco na parte inicial, pero ao final nunca puiden loitar pola vitoria», manifestou.
O italiano practicamente dixo adeus ás súas opcións de título, a 128 puntos do seu compañeiro de equipo. Maverick Viñales acabou na quinta posición, batendo ás Ducati de Fabio Di Giannantonio e Franco Morbidelli, que volveu ser sancionado cunha volta longa despois dun incidente co seu compañeiro de equipo na chicane. O oitavo foi Raúl Fernández, mentres que Quartararo, que se viu inmerso no accidente de Aldeguer e Mir, rematou décimo e Álex Rins, décimo terceiro. O tailandés Somkiat Chantra superou na última volta a Aleix Espargaró para esquivar a última posición á que parecía abonado e conseguir o seu primeiro punto e o primeiro tamén para o país asiático na clase reina de moto GP.