Rubén Fernández, piloto galego de MXGP: «O circuíto Jorge Prado dá moito xogo, verase unha gran carreira»

Con Jorge Prado mergullado no gran soño americano, a representación galega na grella da categoría raíña de motocrós cínguese a Rubén Fernández (Vigo, 1999). Cara ao piloto de Honda van dirixidos agora todos os ánimos dunha afección irmandiña que agarda con ansia a próxima chegada do Mundial a Lugo. O Gran Premio de España celebrarase os días 10 e 11 de maio no circuíto Jorge Prado, no que onte se adestrou o aspirante vigués.

—Como atopou o trazado?

—Un pouco compacto por toda a choiva que caeu nestas últimas semanas. O terreo está duro e patina un pouco máis, pero polo resto, todo ben.

—Fálanse marabillas do circuíto de Lugo. Que distíngueo?

—É bastante completo. A contorna é moi relaxante, moi visual, e a pista é rápida, con saltos grandes, con zona de ondas, ofrece posibilidades de adiantamento... É un circuíto que dá moito xogo, así que seguro que se verá unha gran carreira.

Pé de foto. Firma

Posta a punto do circuíto Jorge Prado para o Mundial

Laura Leiras

—O Mundial volve por segundo ano consecutivo a Galicia, a Lugo. Que luxo.

—Si, totalmente. Ata o ano pasado nunca o puideramos gozar en Galicia e debemos sentirnos orgullosos e uns privilexiados. Oxalá que veñan moitos afeccionados, porque seguro que o van a pasar ben, que teñamos bo tempo e que gocemos todos dunha fin de semana inesquecible.

—Recoñeceu ter marcado en vermello no calendario as citas en Portugal e en Lugo, e son as dúas próximas. Como chega?

—Moi ben, con positivismo e moita confianza. É verdade que empecei o ano máis frouxo, pero cada carreira vou atopando mellor e os resultados así o reflicten. Creo que chego nun bo momento de forma a esas dúas próximas probas. Agardo estar á altura e desempeñar un bo papel, sobre todo aquí en Lugo diante de todo o público de casa.

—Vai sexto na xenerala despois de seis probas. Tido en conta que pasou medio campionato lesionado a pasada tempada, non está mal ou agardaba máis?

—Non está mal, aínda que obviamente agardo máis no que queda de campionato. Foi un bo punto de partida a pesar de que me faltou regularidade e consistencia nalgunhas carreiras, o que pode ser normal despois de tanto tempo fóra.

—En Suíza gañou a cualificación, foi terceiro no primeira manga e caeu na segundo. Teme que a súa confianza se vexa mermada por ese amargo final?

—En absoluto. Sempre me quedo co positivo, que neste caso foi o triunfo na clasificatoria, o terceiro posto no primeira manga e as sensacións.

—Dixo que este ano o seu obxectivo era gañar carreiras e acabar no podio do Mundial. Manteno?

—Por suposto. Xa estiven preto en Suíza, a pesar de ser un circuíto que, polas miñas características de pilotaxe, non me vai moi ben, e vou facer todo o posible para que sexa en Portugal ou en Lugo, en trazados que se adaptan mellor a min e tendo o apoio do público de casa.

—Despois do Gran Premio de España aínda quedarán 13 carreiras. Marxe ten dabondo.

—Si, si, claro. Aínda nin chegamos á metade do campionato. Teño bastante tempo por diante e bastante marxe de mellora. Teño que seguir traballando como ata o de agora e manter esta liña.

—O seu compañeiro Tim Gajser e Romain Febvre son inalcanzables?

—Pode pasar de todo, a tempada é longa, aínda que é verdade que Gajser parece que está un banzo máis por amais dos demais. Febvre é moi rápido, pero non o considero inalcanzable.

—Gajser lesionouse o ombro na Suíza. Periga a súa presenza en Lugo?

—Non o sei. Dependerá do alcance real do problema e da súa evolución.

—Bótase de menos a Jorge Prado na grella?

—Como piloto, agradécese porque se reduce a competencia. Un menos, por así dicilo. Como afeccionado, claro que se bota de menos porque é un dos mellores.

—Que futuro lle augura no supercrós americano?

—Ten as capacidades, sen dúbida, así que agardo que o mellor posible. O tempo dirao.

—Deséxalle sorte?

—Por suposto. Oxalá lle vaia moi ben.

---

---

---