Así foi a reunión na que se elixiron as sedes do Mundial 2030: «Imos meter valores no Excel ata que nos cadre cos resultados»
DEPORTES
Os avaliadores que conformaron o primeiro borrador dos 11 estadios, nos que aínda estaba Balaídos, queixáronse da dificultade para entender os criterios da FIFA e acordaron ser laxos nas súas puntuacións
25 mar 2025 . Actualizado á 16:23 h.A elección das sedes españolas para a candidatura do Mundial 2030 está estes días no centro da polémica tras saír á luz o cambio que deixou fose o estadio de Balaídos para meter no seu lugar a Anoeta. A iso súmase agora a filtración dos audios da primeira reunión, á que tivo acceso O Mundo, e que mostran os tejemanejes e o chafalleiro método de selección dos campos. «Imos meter valores no Excel a ver que quédanos», escóitalle dicir a María Tato, directora da Candidatura do Mundial 2030 na RFEF, «a primeira proba das 800 que faremos ata que nos cadre cos resultados».
Á reunión de tres horas, celebrada no despacho de Fernando Sanz, exxogador do Real Madrid e responsable do equipo organizador, acudiron tanto Tato como Joana Soares, da Área de Estratexia, e sumouse pouco despois Marta Alcalde, outra empregada da RFEF.
Os alí reunidos tiñan claro que querían finiquitarlo todo o máis rápido posible. Tiñan présa, preocupados por se lles «rompía o día», e o método utilizado para o baremo era o de menos. Comezaron con Riazor. Tras ler os criterios de puntuación e discutir sobre a interpretación dos mesmos, déronse conta de que xa se estaban alongando máis do que querían. «Cun estadio estamos a tardar a de Dios», dixeron. Así que acordaron ser máis laxos.
Tato era a que levaba a voz cantante, e falando do estadio herculino, empezou a valorar o tema das comunicacións. «Aquí a que coñece os aeroportos son eu», dixo reafirmando a súa autoridade, «o da Coruña é pequeno, a metade que o de Bilbao, moi pequeniño». E destacou que conexión con Marrocos «non teñen unha merda». Pero non se puñan de acordo sobre como valoralo. «Imos meternos na cabeza un criterio que nós consideramos un 5», recomendou Tato, mentres outra das presentes incidía en que non tiñan claro cal era o criterio para seguir no caso dos aeroportos. «Tren ten A Coruña?», preguntáronse entón, «si, non? Pois ponlle un 10». E así quedou establecida, sen máis debates, a súa puntuación. Aínda que mostraron o seu temor por pór puntuacións «a ovo», Sanz mostrouse a favor de ser máis laxos nos criterios: «Non hai que ter tanto medo», destacou.
Pero nin con esas conseguiron desencallar os problemas para comprender os baremos. Os criterios falaban de se as potenciais sedes albergaran acontecementos destacados nos últimos anos. «Un concerto dos Guns N' Roses é relevante? Non sabemos como interpretalo. Está moi mal explicado», lamentáronse. E nalgúns momentos chegan a perder as formas ante a frustración. «María, non te lees, cona, por non repetir todo 70 veces. Conta co certificado ambiental? Pois 20. Tira», apremaban.
Queixábanse tamén dos informes enviados desde as posibles sedes. «É que non ten ningún sentido o que achegaron, cóntanche aquí a historia dAs Palmas», escóitalle dicir a Marta Alcalde.
Desa caótica reunión saíu a primeira lista de puntuacións con 11 estadios elixidos. Deles, o último era o do Celta de Vigo, con 10,2004 puntos, seguido por Anoeta, que quedaba fóra con 10,1226. Ese Excel compartiuse cos responsables da Federación, dirixida entón por Pedro Rocha, e chegábase a argumentar que a opción de Vigo premiaba tamén a súa «veciñanza» con outro dos países participantes, un criterio impulsado expresamente polo Goberno español que só afectaba á cidade olívica e que logo non se chegou a aplicar.
Apenas dous días despois, o equipo retocou o Excel cunha pequena alteración do estadio vasco que lle permitía superar a Vigo. Anoeta pasaba a ter 10,6026 por un cambio na valoración do «nivel de intervención que debe levar a cabo» para adaptar a sede. E deixaba, deste xeito, a Balaídos fóra da lista de sedes propostas.