O heroe do Mundial de Sudáfrica fará un acto de despedida o próximo 8 de outubro en Barcelona
01 oct 2024 . Actualizado á 14:33 h.Andrés Iniesta, o autor do gol na prórroga que lle deu á selección española o seu único Mundial, logrado en Sudáfrica no ano 2010, decidiu colgar as botas aos 40 anos de idade tras unha dilatada carreira. O xa exfutbolista fará un acto de despedida o próximo 8 de outubro en Barcelona, segundo recollen varios medios.
Andrés Iniesta Luján (Fuentealbilla, Albacete, 11 de maio de 1984) foi un dos centrocampistas máis talentosos da historia do fútbol. Formouse nas categorías inferiores do Barcelona, onde chegou con só 12 anos tras brillar en torneo alevín co Albacete. Cos azulgrana estivo ata o 2018, para iniciar a continuación unha aventura de cinco anos polo Vissel Kobe xaponés. As súas últimas patadas ao balón deunas no Emirates FC.
Iniesta colgou unha publicación nas súas diferentes redes sociais, co título «coming soon» (proximamente), na que se pode ver a un debuxante encapuchado pintando un mural coa súa imaxe e rotulando en inglés «Benvidos ao meu futuro» coa data do 8 de outubro.
Unha longa traxectoria no Barcelona e a selección, con quen gañou todo
O torneo de Brunete de 1996 serviu escaparate ao neno Andrés Iniesta. Naquel evento, que reunía a todos os equipos de Primeira División, chamou a atención dos observadores e dos clubs máis grandes pola súa gran capacidade para manexar o balón. Foi o Barcelona o que conseguiu fichalo, ingresando desde setembro dese ano nA Masía. O mozo manchego non o pasou ben eses primeiros meses e incluso chamaba a casa chorando, porque lle custaba adaptarse á súa nova vida, lonxe de casa.
Na canteira azulgrana seguiu brillante ata conseguir debutar no primeiro equipo. O seu primeiro adestramento cos maiores foi ás ordes de Lorenzo Serra Ferrer o 5 de febreiro do 2001. Van Gaal quen o fixo xogar por primeira vez nun encontro oficial, o 29 de outubro do 2002, nun duelo de Liga de Campións en Bruxo (0-1). A súa primeira campaña como xogador do primeiro equipo, xa para todos os efectos, foi na 2004-05. Nos seus primeiros anos, con Frank Rijkaard como adestrador, custoulle ser titular; pero acabaría consolidándose xunto a Xavi e posteriormente tamén con Busquets, formando parte dun dos mellores centros do campo da historia do fútbol (no Barcelona e na selección).
A final da liga de Campións do 2006, en París, foi un dos seus grandes puntos de inflexión. Iniesta foi suplente e saíu ao campo cando o seu equipo perdía contra o Arsenal por 0-1. A súa saída ao campo foi decisiva para acabar remontando, significando a segunda copa de Europa para o Barcelona.
No ano 2008 foi elixido como un dos catro capitáns do primeiro equipo (xunto a Xavi, Valdés e Puyol). O 6 de maio do 2009 marcou un dos goles máis lembrados da súa traxectoria profesional. Foi o que significou a clasificación para a final da Champions, no feudo do Chelsea. Foi no minuto 93. Semanas despois, tamén sería decisivo na final, cunha asistencia a Eto'o, que significou o primeiro triplete da súa carreira. Anos máis tarde recoñecería que aquel verán foi o peor da súa vida, atravesando incluso por unha depresión produto da presión e tamén do falecemento do seu amigo Dani Jarque.
A tempada seguinte, a 2009-10, foi moi complicada a causa das lesións, pero a redondeou conquistando o Mundial de Sudáfrica, cun gol seu na prórroga contra Países Baixos. Meses máis tarde, recibiu o Balón de Prata, recoñecéndoo como o segundo mellor xogador do ano tras Leo Messi.
No 2018 anunciou que deixaba o fútbol ao máis alto nivel, despois de gañar 1 Mundial, 2 Eurocopas, 4 Champions, 9 Ligas, 6 Copas do Rey, 7 Supercopas de España, 3 Supercopas de Europa e 3 Mundiais de Clubs.