O técnico italiano gañou a partida ao español e propiciou unha goleada sen paliativos
15 ene 2024 . Actualizado á 08:20 h.«Xavi non ten a experiencia que teño eu», advertiu Ancelotti na rolda de prensa previa á final da Supercopa, e non lle faltaba razón. O técnico italiano expuxo un partido infestado de trampas e soubo gañarlle a partida ao seu homólogo do Barcelona desde o primeiro minuto. O clásico xogou en todo momento ao que quixo o Real Madrid, unha lección futbolística que se lle atragoou aos azulgranas e que fixo que o duelo se empezase a decantar nun dicir amén, o que tardaron os brancos en dar dous chispazos e desmontar o plan dun equipo, o azulgrana, que sempre tivo que ir a remolque.
Foi así porque Ancelotti adaptouse mellor ás esixencias do guion. Xavi presentou todas as súas cartas o día anterior e levaba a man de sempre, a do estilo. «Hai que ser fieis ao cruyffismo», dixo. E ese aviso foi a súa propia tumba. O Madrid saíu ao Estadio Ao Awwal Park de Arabia Saudita con todas as leccións aprendidas. Ancelotti plantou a Tchouaméni no eixo e a Kroos na saída de balón entre centrais para desactivar a presión azulgrana en campo contrario. A posición do xermano foi man de santo. Desde aí conseguiu o equipo branco empezar a construír un triunfo táctico, por momentos cómodo e que non estivo en perigo en ningún momento.
O plan de Ancelotti xogaba tamén coa fraxilidade defensiva do Barcelona. Unha vez desactivada a presión adiantada, a idea non era outra que a de buscar as costas dos defensores azulgranas, onde había unha distancia abismal con Iñaki Peña. O Real Madrid non tiña un nove de referencia nesta ocasión pero si dous extremos dispostos a trazar diagonais unha e outra vez e pór en xaque aos azulgranas. Vinicius e Rodrygo foron un tormento. Araújo e Balde non podían seguirlles e Koundé e Christensen, as dúas centrais, eran dúas presas doados ante as galopadas de dúas dos extremos máis rápidos do planeta fútbol. Entre os dous fixeron bo o plan de Ancelotti, que recolleu froitos grazas a esa idea cos dous tantos de Vini que inauguraron o encontro.
O marcador, primeiro con 2-0 e logo con 3-1, foi tamén o propicio para que Ancelotti perpetuase esa idea de xogo. A medida que o Barcelona buscaba reaccionar atopábase cun rival cómodo sen balón e capaz de plantarse na área rival con moi poucos toques. Cada transición dos Valverde, Rodrygo ou Vinicius soterraba máis aínda o plan dun Xavi que nunca soubo como buscarlle a volta ao partido. Nin sequera cos cambios soubo reaccionar o egarense ante un duelo marcado desde moito antes de que o balón botase a rodar.
A outra lección de Ancelotti é unha que leva dando desde principio de tempada. O técnico italiano conseguiu manter a todos os seus futbolistas enchufados, algo que xa lle deu un enorme rédito na semifinal contra o Atlético e que se repetiu este domingo ante o eterno rival. Xogadores como Brahim, Joselu, Camavinga ou Ceballos foron entrando ao terreo de xogo e fixérono sen restar un chisco de intensidade á presentación dos merengues. Todos presionan cando non teñen o balón, todos pelexan e todos teñen mordente para buscar o gol ata o último minuto. O Real Madrid volve ter fame de títulos e Ancelotti, recentemente renovado, está a saber alimentar ese apetito.