Xorden teorías da conspiración sobre a caída de Aston Martin, o equipo de Fernando Alonso
DEPORTES
O bajón de rendemento que sufriu o equipo de Silverstone, aspirante a vitorias nas primeiras carreiras, fai sospeitar que hai algo máis
21 oct 2023 . Actualizado á 22:43 h.Non hai que afastarse moito, aínda que neste convulso 2023 pasou de todo, para lembrar os días nos que o concepto 33 era sinónimo de ilusión. O número que marcaría Fernando Alonso se logra unha vitoria máis na fórmula 1 converteuse nunha motivación, un meme e ata un slogan da empresa de telecomunicacións que lle patrocina. Era un soño que parecía cada vez máis próximo, como o propio Alonso encargouse de avanzar. Incluso se atrevía a falar das súas opcións ao título despois de encadear os podios nas primeiras carreiras do ano e acabar segundo en Mónaco.
Que lonxe quedan aqueles días. O venres, os afeccionados españois que decidiron pór a fórmula 1 a medianoite atopáronse con que o asturiano nin sequera era capaz de pasar o corte da Q1, o mínimo exixible, polo que hoxe sae nunha máis que mellorable 17.ª posición. Aínda que segue superando o seu compañeiro Lance Stroll, un dos pilotos cuxa presenza en fórmula 1 desafia a lóxica máis aló da súa relación paternofilial co dono de Aston Martin, xa non é suficiente. Xa non vale iso de que Alonso gaña ao seu compañeiro, porque é o mínimo que se lle presupón a un piloto do grao de esixencia co que conta.
Que pasou? Esa é a gran pregunta que se fai o afeccionado medio ou baixo, ese que só fala de fórmula 1 nas pausas do café cos seus compañeiros de oficina. Non é sinxelo asumir para o que non ten contexto que, no verán, o escenario cambiou radicalmente.
A FIA cambia a baralla
Mentres Alonso e Aston Martin caen de xeito irremediable nas apostas xa non por vitoria senón polo menos polo podio, outros como McLaren deron a volta a unha situación que parecía imposible de virar. Lando Norris e Óscar Piastri comezaron a tempada con dous 17º, un abandono e un 15º. Resultados que melloraron lixeiramente a posteriori, pero nin moito menos ata pisar o podio. Nas nove primeiras citas do ano, nin Norris nin o novato Piastri eran candidatos a nada.
De súpeto, en Silverstone, todo cambiou. Norris alzouse cun segundo posto e Piastri cun cuarto, e desde entón ata o de agora non deixaron de sumar en ningún gran premio. Paralelamente, Alonso vía como as súas posibilidades de podio afastábanse, ata o punto de que o segundo posto de Países Baixos é o único que logrou desde xullo. Nese mes cambiou todo.
Nun proceso bastante escuro, como adoita facer a fórmula 1 desde hai uns anos, estableceu dúas novas directivas. A primeira referíase a un elemento clave para esta nova normativa que entrou en vigor no 2022: a flexibilidade dos aleróns. Aínda que en Red Bull parece que non tiñan todo o seu potencial neste elemento, foi introducir esa maior vixilancia e en Aston Martin caeu o ritmo de xeito estrepitoso. De ser un monopraza nobre e dócil, máis que fiable en todo tipo de condicións e circuítos, o AMR23 pasou a converterse nun coche correúdo, sen velocidade nin condicións para disputarlle as mellores prestacións ao RB19 de Verstappen. Algo cambiara e moitos ollos miran cara a esa directiva da FIA. Non pode ser casual que esa fin de semana en Silverstone, precisamente o fogar de Aston Martin, fose un dos peores do ano ata o momento.
O outro gran cambio ten que ver cos pneumáticos. Sen aviso previo nin probas, Pirelli decidiu montar unhas rodas cunha banda de construción diferente. Este cambio é para todos, pero todo apunta a que a Aston Martin afectoulle máis.
A diferenza de rendemento entre Red Bull e Aston Martin aumentou de xeito neto desde principio de tempada, pero non só é culpa da FIA. Ou non debe sinalarse só a eles. Un dos males endémicos que ten o equipo dos coches verdes, e isto vén de moito antes incluso de ser nomeado como Aston Martin, é a súa falta de evolución. Desde xullo non souberon adaptar o seu monopraza ás esixencias do camiño que asumían outros equipos, tendo en conta que en cada circuíto levaban as novidades e pezas requiridas para adaptarse. A pésima xestión da evolución tocou chan o venres, cando os freos dianteiros esquerdos de Stroll e Alonso empezaron a arder porque a peza nova estaba mal deseñada.
Estes ingredientes, coa obrigada mirada cara ao 2024 e o seu consecuente traspaso de recursos para o coche do ano que vén, converteron a Aston Martin nun equipo da metade de táboa cara abaixo. Iso fai practicamente imposible non só que o cuarto posto co que chegaron a Texas mantéñase, senón que perigue incluso o quinto. Fernando Alonso seguirá tirando do carro ata final de tempada, pero xa non pode el só contra todo e contra todos.