De sancións deportivas á disolución: estas poden ser as consecuencias da imputación do Barcelona no caso Negreira
DEPORTES
O xuíz determinou que o club azulgrana, así como Sandro Rosell e Josep María Bartomeu, entre outros directivos, puideron cometer un delito de suborno por pagos consumados durante 18 anos
29 sep 2023 . Actualizado á 20:18 h.O xuíz que instrúe o caso Negreira, Joaquín Aguirre, determinou que o Barcelona, como persoa xurídica, así como Sandro Rosell e Josep María Bartomeu, entre outros directivos, puideron cometer un delito de suborno polos pagos consumados durante 18 anos a José María Enríquez Negreira, mentres era vicepresidente do comité de árbitros. O maxistrado considerou que estes feitos producíronse ao realizarse as entregas valoradas en 7,5 millóns de euros. Cantidade que o Barcelona abonaría a través de dúas sociedades polo asesoramento técnico de Enríquez Negreira, un dos tres vicepresidentes do Comité Técnico de Árbitros (CTA) entre os anos 2000 e o 2018.
Precisamente, as oficinas do CTA, foron sometidas onte a un exhaustivo rexistro, de máis de 12 horas, na sede a Real Federación Española de Fútbol, por parte da Garda Civil. O obxectivo do mesmo, levado a cabo por axentes do Grupo de Delitos Económicos e Tecnolóxicos da Unidade de Policía Xudicial de Barcelona, era atopar documentos relacionados cos pagos do Barcelona a Enríquez Negreira.
O certo é que, coa imputación por suborno, o Barcelona enfróntase a sancións económicas e deportivas, ata o de agora, sen xurisprudencia en España. Este delito cométeno aqueles que solicitan, aceptan ou ofrecen diñeiro, agasallos ou favores a cambio dunha acto relacionado co exercicio da función pública. Trátase do delito de corrupción por excelencia.
O conxunto azulgrana terá agora que sentar no banco dos acusados. Para iso, terá que nomear un representante legal que actúe no seu nome, e que non ten por que ser un membro do club. Segundo o escrito do xuíz, o Barcelona parou os pagos a Negreira cando este cesou no seu cargo, polo que entende que estes «satisfacían os intereses do club».
De confirmarse o delito, o Barcelona, como persoa xurídica, podería ser castigado cunha multa que podería ir desde o triplo ao quíntuplo do beneficio obtido durante os 18 anos, nas competicións adulteradas de ámbito nacional. Ademais da parte económica, a condena tamén podería esixir a suspensión da actividade do club, a inhabilitación para competir e mesmo a disolución, nun caso moi extremo.
Baixo este escenario, que afectaría á súa participación en competicións no ámbito nacional, o club tamén se podería enfrontar a unha sanción deportiva por parte da UEFA. Segundo O Confidencial, o organismo continental do fútbol conta cun artigo na súa regulamentación que abre a porta a unha posible sanción. Trátase do artigo 4, o cal regula os criterios de admisión nas competicións europeas. Un dos requisitos é non estar involucrado, directa ou indirectamente, en actividades destinadas a influír no resultado do partido, xa sexa a nivel nacional ou internacional. Así se estipula no apartado G do artigo, e cuxa entrada en vigor data do 2007 (segundo a investigación do xuíz, os pagos a Negreira realizáronse entre o 2001 e o 2018).
Á marxe da decisión do xuíz, a UEFA, como institución privada, gárdase agora a última palabra. Aínda así, o organismo presidido por Aleksander Ceferin pódese abster de tomar decisión ningunha, se xa o fixeron as autoridades nacionais do país ao que pertence o club. En calquera caso, o Órgano de Apelación do organismo continental suspendeu este verán os seus procedementos relativos á admisión do Barcelona ás competicións europeas deste curso, aínda que advertiu de que poderían ser renovados de oficio ou a pedimento dos Inspectores de Ética e Disciplina encargadas do caso. Habería dúas vías de sanción: a disciplinaria, que podería levar máis tempo; e a da súa participación en torneos continentais, que sería máis inmediata. A postura, polo momento, é esperar a que haxa unha sentenza en firma para tomar unha decisión oficial.
No caso de España, sería a Lei do Deporte as que podería actuar pola vía administrativa, pero segundo explicou o presidente de LaLiga «o expediente está preescrito». «As leis non se poden facer retroactivas neste tema. Todos estamos a intentar corrixir os nosos estatutos, debería ser así na nova lei do deporte. É moi curta a prescrición, porque estas cuestións tardan en aflorar. Nós estamos moi implicados. É unha pena que non exista ese arma para chegar ata o final no ámbito deportivo», agregou, antes de mostrarse partidario das sancións de «redución de puntos». «É unha medida adecuada», afirmou.
Outros antecedentes en Europa
A UEFA se estableceu xurisprudencia neste tipo de casos. Outros clubs recibiron sancións deportivas tras verse involucrados en amaños de partidos. O primeiro caso coñecido foi o do Olympique de Marsella, na tempada 1944-1995, cando foi castigado sen competir na Champions tras comprar un partido contra o Valenciennes. Catro tempadas despois, na 98-99, o Anderlecht foi excluído coa mesma acusación.
No 2009, o FK Pobeda da liga de Macedonia, foi sancionado con oito anos de prohibición para participar en competicións europeas por manipular o resultados do partido da rolda previa da liga das campións fronte ao FC Pyunik. Ademais, sancionou para sempre para o exercicio de calquera actividade relacionada co fútbol ao seu presidente e a un xogador.
As seis veces campión de Albania, o KF Skënderbeu, tamén foi excluído de todas as competicións continentais durante dez anos, ademais dunha multa dun millóns de euros, por manipular o resultado en máis de 50 partidos.
O caso máis recente e talvez, o que máis repercusión tivo nos últimos tempos, foi o do Juventus. O pasado mes de xullo, a UEFA comunicou a sanción deportiva e económica o equipo italiano, no que lle prohibía a súa participación na vixente edición da Conference League, e unha multa de 20 millóns de euros, aínda que neste caso, o motivo non está relacionado coa adulteración da competición, senón co caso da plusvalías. Dirixentes do club adulteraron o valor real dos seus xogadores co obxectivo de ser estables nos seus balances económicos e non ser castigados por superar o xogo limpo.