O ariete de Silleda asina máis do 62% dos goles do seu equipo neste curso
05 ene 2022 . Actualizado á 00:06 h.José Luis Sanmartín Mato (Stuttgart, 1990) sempre foi deses futbolistas que teñen o gol entre cella e cella. De neno, no destino da migración dos seus pais e xa de volta a Silleda, as primeiras patadas do pequeno tiñan unha vocación atacante que non tardaron en ver numerosos analistas balompédicos, incluídos os dun Celta que o recrutou con só 13 anos.
Con todo, esta tempada vai camiño de converterse na súa mellor actuación na liga, xa pasada a trintena. Os seus 10 goles na primeira volta están a piques de igualar os 11 do seu tope nas dous anteriores e, o que é máis importante, manteñen con vida a un Alavés titubeante. A porcentaxe é elocuente, posto que representan o 62,5% dos que materializou o seu equipo no torneo regular.
Volvendo aos seus inicios, foi outro dianteiro de raza, o búlgaro Stoichkov, quen comezou a incluílo nos adestramentos do primeiro persoal celeste e Eusebio Sacristán fíxoo debutar en Segunda División, con 19 anos recentemente cumpridos. Nesa escuadra estaba Roberto Trashorras, hoxe adestrador do xuvenil B do Lugo: «Desde que o vin, chamoume a atención o ben que dominaba o balón coas dúas pernas. A pesar de a súa altura, asociábase ben de preto, facía paredes e moi bos desmarques. E despois mellorou outras facetas do seu xogo».
Ramón Martínez recomendou a súa fichaxe para o Real Madrid e, tras pechar o curso 10/11 con 14 goles no Castela, Mourinho aliñouno na última xornada da máxima categoría. Substituíu a Benzema no minuto 84 e no 87 asinou o 8-1 ante o Almería. Ao ano seguinte, non participou na Primeira División, pero foi o estilete do Castela, campión de Segundo B. O seu cartón foi de 19 dianas, máis outras sete en postemporada, nunha dianteira na que formaba tridente con Morata e Jesé.
Sen oco no primeiro equipo merengue, Joselu instalouse en Alemaña como antes fixeran os seus pais. Foi titular no Hoffenheim, compartindo vangarda con Roberto Firmino, e tamén asiduo nas formacións do Eintracht Frankfurt e o Hannover 96. Os seus 22 goles en tres edicións da Bundesliga déronlle o pasaporte á Premier League. No Stoke City, Mark Hughes non confiou nel e ao ano seguinte volveu a Galicia para enrolarse no Dépor. Gaizka Garitano tampouco lle deu moita bóla e os minutos que lle concedeu Pepe Mel elevaron a súa produción a 5 tantos. De aí á súa segunda etapa inglesa, na que non logrou convencer Rafa Benítez no Newcastle.
En Vitoria foi habitual no once titular con seis adestradores en dous anos e medio
Cunha bagaxe importante en tres das mellores ligas de Europa, Joselu pode dicir que Mendizorroza foi o seu paraíso. Chegou ao Alavés na campaña 19/20, con Asier Garitano no banco, aínda que López Muñiz ocupouno nas últimas catro xornadas. O galego xogou de saída en 31 dos seus 36 encontros disputados e marcou once goles. Os mesmos que acadou ao ano seguinte, adestrado por Machín, Abelardo e Quella. Actuou en 37 partidos, 34 de inicio. Coa mesmo Quella e o recentemente chegado Mendilibar, suma agora 17 titularidades en 19 duelos, para a decena de tantos anotados.
Para un Trashorras que coñece ben a Joselu, unha das claves do seu éxito en Vitoria é que «soubo adaptarse a un equipo que busca as contras e os centros á área, por iso atópano con maior facilidade que a outros dianteiros». Esa capacidade traduciu 7 dos seus goles en 9 dos 16 puntos do cadro babazorro.