«Non direi nada ata despois dl torneo. Sei o que vou facer, pero armaríase un caos se o digo», indicou hai unhas semanas
11 jun 2021 . Actualizado á 18:24 h.«Gales. Golf. Madrid. Nesa orde» . Un eufórico Gareth Bale celebraba en novembro de 2019 a apurada clasificación da súa selección para a Eurocopa suxeitando unha bandeira que debullaba a modo de mofa a lista de prioridades que lle atribuíra Pedja Mijatovic. Estrela languideciente en Valdebebas, acollía con alborozo cada citación dos 'dragóns', onda os que atopaba un refuxio ideal para escapar por uns días da choiva de críticas que soportaba na capital española polo seu escaso compromiso e unha fraxilidade física crónica. Lonxe quedaban aqueles tempos de viño e rosas nos que o Real Madrid presentáballe como o sucesor de Cristiano Ronaldo, aplaudíanse os seus decisivos goles en Mestalla e Lisboa ou acirrábase ese dobrete con espírito reivindicativo en Kiev que permitiu ao club de Chamartín cinguirse a súa décimo terceira coroa continental.
Só as chamadas de Ryan Giggs para que se enfundase a elástica nacional e a proximidade dun 'green' conseguían arrincarlle un sorriso.
Dous anos despois daquel festexo que enfureció ao madridismo, ao Expreso de Cardiff preséntaselle outra oportunidade de brillar nunha desas citas rutilantes que sempre alimentaron a súa carreira. Referente indiscutido dunha selección que fixo historia hai cinco anos na Eurocopa de Francia acadando unhas semifinais nas que foi batida por ao cabo campioa Portugal, Bale afronta o torneo actual con conciencia plena da tremenda dificultade que supón emular aquela epopea para un combinado de aspiracións modestas que terá que verllas na primeira fase coa resucitada Italia, a escorregadiza Turquía e unha Suíza á que non convén infravalorar. Boa parte das opcións do bloque tutelado por Robert Page pasan por unha actuación destacada da súa gran figura no que podería ser o seu último baile.
Porque Bale acode ao Europeo co seu futuro envolto en tebras.
O regreso ao Tottenham, equipo co que eclosionó como un dos xogadores máis cegadores do panorama internacional hai case unha década, non serviu para reconciliarlle co balón e rumoréase que podería colgar as botas este mesmo verán. «Non direi nada ata despois da Eurocopa. Sei o que vou facer, pero armaríase un caos se o digo», indicou hai unhas semanas.
Relación ambivalente Sempre inescrutable, a Bale réstalle un ano de contrato co Real Madrid no que tería que percibir 15 millóns de euros limpos.
Unha pesada mochila para a súa pagador en tempos de pandemia. Os máis optimistas na 'casa branca' confiaban nunha resurrección do galés co Tottenham que levase aos 'spurs' a quedar en propiedade ou facultase o seu traspaso a outro dos grandes da Premier como o Manchester United, que sempre lle tivo na recámara. Pero a súa campaña naceu torcida con José Mourinho e a remontada que protagonizou nunha recta final que lle permitiu pechar o curso con dezaseis goles e tres asistencias en 34 encontros non serviu para revalorizarlle.
Con 31 anos (cumprirá 32 o 16 de xullo), emite sinais de que non ten pensado prolongar moito máis a súa vida como futbolista. Nin sequera a saída de Zidane e a chegada de Carlo Ancelotti como substitución do marsellés no banco do Real Madrid roza o seu camiño. Co italiano viviu a súa mellor época vestido de branco, anotando 39 goles e repartindo 31 asistencias nas dúas tempadas nas que estivo ás súas ordes. Pero tamén mantiveron tiranteces. Así o recoñeceu o preparador de Reggiolo nun libro no que relatou como Florentino Pérez trasladoulle no seu día o desexo do extremo de xogar polo centro en lugar de na banda dereita, ao que Ancelotti respondeu que non podía modificar o sistema por un capricho en plena tempada. Consumado o retorno do transalpino, intercambiaron eloxios. «Coñezo a Carlo, é un grande adestrador», dixo o extremo, ao que o adestrador abriu as portas durante a súa presentación: «Se ten a motivación para xogar, pode facer unha gran tempada, non teño ningunha dúbida».
Esa foi sempre a cuestión con Bale, cuxa ambición desmerece ao seu talento. Trota con ritmo pousado en carreiras de fondo pero rende como poucos en tramos de velocista. A Eurocopa se amolda neste sentido á perfección ás condicións do máximo artilleiro histórico da selección galesa. Quizais tamén opere como o seu canto do cisne. Unha apracible vida cos paus de golf como protagonistas lle agarda.