O dianteiro só participou en sete partidos, nos que anotou dous goles
28 dic 2020 . Actualizado á 13:25 h.Diego Costa, dianteiro do Atlético de Madrid, pediu ao club branquivermello a súa saída no próximo mercado de inverno, que comeza o 4 de xaneiro, por motivos familiares, segundo avanzou este domingo o diario 'AS' e puido confirmar EFE.
O futuro do atacante hispano-brasileiro, á venda durante o pasado mercado finalizado en outubro e que remata contrato o próximo 30 de xuño, está de novo en dúbida no Atlético, cuxos dirixentes valorarán a petición do xogador.
Diego Costa xogou este curso sete encontros e marcou dous goles, tras perderse doce duelos -seis da liga e seis da liga de Campións- por unha lesión muscular, primeiro, e por unha trombose venosa nunha perna, despois.
O pasado 19 de decembro reapareceu en LaLiga Santander cun gol ao Elxe. «A vida pégame, pero sempre me levanto, porque teño unha familia, unha base, e os meus compañeiros, fisios, médicos están ao meu lado. Cando non estou intento achegar ao máximo. Non está a ser doado, desde que estou aquí (o seu retorno en 2018) sempre me pasa algo, pero sempre me levanto», dixo entón a 'Movistar'.
Entre as lesións, aínda non conseguiu na súa segunda etapa o dianteiro recuperar o nivel que exhibiu na primeira, a pesar da confianza nel do adestrador arxentino Diego Simeone.
Diego Costa foi parte crucial, indiscutible e incontestable de todo o que creceu nos últimos tempos o conxunto branquivermello, do salto que deu en 2012-13 e do fito máis grande do técnico arxentino a cargo do banco en 2013-14, cando o seu equipo dobregou a 38 xornadas ao Barcelona e ao Real Madrid e conquistou a liga. Diego Costa marcou 27 goles nese campionato.
Tamén foi esencial na Copa do Rey gañada ao conxunto branco no estadio Santiago Bernabéu un ano antes, en 2012-13, igualmente un 17 de maio, como a liga. Seu foi un dos goles do partido decisivo en Chamartín. Despois, o brasileiro Joao Miranda achegou o tanto da vitoria na prórroga. Ese curso achegou 20 dianas.
Todo iso na primeira etapa no club, con 64 tantos en 134 partidos (tamén xogou no equipo en 2010-11, despois dos seus primeiros anos de cesións ao Albacete e ao Celta e o seu traspaso con recompra nun curso ao Valladolid, á parte do semestre que xogou a préstamo en 2011-12 no Raio Vallecano), antes do seu traspaso ao Chelsea e do seu regreso en setembro de 2017 ao equipo madrileño.
Non foi tal e como agardaba a súa volta, pero aínda así foi clave nos dous últimos títulos gañados polo Atlético: na liga Europa de 2018 e, sobre todo, na Supercopa de Europa que conquistou o seu equipo fronte ao Real Madrid en Tallin, porque el foi o líder, el foi dobre goleador e el foi o mellor do encontro.
Pero os seus momentos transcendentes foron por agora puntuais en todo este último percorrido de tres anos no club, marcados polas lesións que non lle permitiron gozar dunha constancia tan vital para un futbolista como el. Apartáronlle de 58 partidos -a cifra agrándase a 70 se se lle engaden os doce duelos que se perdeu por sanción- en todo este segundo tramo, cuxa comparación co anterior só promove melancolía e contrastes indubidables.
Xogou 83 partidos desde entón, con 20 goles, o máis recente o pasado 19 de decembro contra o Elxe. Se é o último ou non coa camiseta do conxunto branquivermello determinarano as próximas horas. De momento solicitou saír do club este xaneiro.