O contaxio do campión deu voo a un Russell que, máis aló do inesperado desenlace, demostrou que merece un coche gañador
07 dic 2020 . Actualizado á 17:28 h.A igualdade de oportunidades entre os axentes (equipos, pilotos, mecánicos etc.) dunha competición automobilística adoita ser garantía de espectáculo. Non é necesaria unha copa monomarca, na que todos os coches sexan iguais, porque iso non é sinónimo de que se repartan as vitorias entre todos, senón máis ben na ausencia dun elemento discordante pola súa excelencia. Pensen na competición deportiva que sexa: sen Marc Márquez, en MotoGP hai habido máis de dez gañadores distintos en 2020; sen un Barça ou Madrid imparables, a alternativa ábrese a outros como o Atlético na liga.
A ausencia de Lewis Hamilton é ese elemento discordante na fórmula 1. A súa primeira ausencia nunha carreira nos últimos catorce anos, e máis en concreto nesta era híbrida que é o coto privado de Mercedes, propiciou unha das carreiras máis emocionantes do ano. En boa medida, porque o seu equipo fallou. E é que unha orquestra perfecta sempre necesita a un primeiro violinista que dea esa nota máis alta coa que os espectadores se estremecen ata sufrir un stendhalazo. Sen o heptacampeón, a escuadra alemá que nunca se equivoca cometeu un erro que, en palabras da propia FIA no seu comunicado da multa de 20.000 euros, «nunca ocorrera en F1».
Un erro bochornoso
Como se explica que un exército perfecto de mecánicos e enxeñeiros que nunca erra o tiro confunda os pneumáticos dos seus pilotos e monte os sinalados para Bottas nos de Russell? A escusa oficial é «un malentendido nas radios», un erro máis propio de Ferrari, McLaren ou Haas que do equipo que non se equivoca case nunca. Ou non, polo menos, cando está Lewis Hamilton na pista.
Unha opción ilusionante
O que si se pode inferir é que nas carreiras nas que ou ben Hamilton tivo problemas (a sanción do Gran Premio de Italia), ou ben non estivo, o entretemento creceu. O desta fin de semana foi un exemplo: a expectación por ver se Russell era capaz de bater a Bottas fixo que moitos se levantasen das súas cadeiras, algo que cando está o heptacampeón non ocorre, porque demostrou infinidade de veces que está a anos luz do finlandés.
Neste contexto, a mala sorte cebouse con Russell. Sufriría unha picada Hamilton? Ninguén o sabe, pero o certo é que entre as grandes virtudes do heptacampeón está a da xestión dos pneumáticos. Mesmo adoita sobreestimar o desgaste para cubrirse en caso dunha eventual picada ou rebentón, máxime despois do que lle pasou en Silverstone, onde acabou gañando a tres rodas. Russell preguntouse ao principio da carreira se estaba a pisar demasiado os pianos e por onde os pasaba Bottas, algo que estudarán en Mercedes. Foi nesa arrancada final onde o mozo británico forzou demasiado e picou? A efectos prácticos, pouco importa xa. Gañaría a Sergio Pérez sen ese problema? Quen sabe: unha cousa é alcanzar e outra ben distinta adiantar.
Dilema xa en Abu Dabi
Máis aló do resultado final, o camiño que emprendeu Russell esta fin de semana condúcelle inexorablemente todo o máis alto. Mercedes comprobou que ten un potencial campión do mundo, non só para substituír a Bottas (que se está barrichelizando a unha velocidade inusitada), senón para converterse nun eventual líder do equipo para cando Hamilton non estea. Ese escenario pode producirse moito antes do esperado, e non só en Abu Dabi, onde o heptacampeón terá que dar negativo nun test PCR se quere correr.
O FUTURO
A renovación pendente do tirano da grella
Dáse por feito que Hamilton e Mercedes chegarán a un acordo para a renovación do seu contrato para 2021, polo menos, pero o contexto actual invita a ser moi pouco/pouo optimista neste sentido. Ou o piloto se baixa notablemente os seus emolumentos (cobra máis de 50 millóns de euros netos), ou o xigante alemán terá que sacrificar parte do seu proxecto empresarial noutros puntos. Russell sae notablemente máis barato, como é lóxico dun piloto en cuxo palmarés só ten os tres puntos logrados en Sakhir, e seguro que a Williams pódenlles compensar dalgún xeito para romper os non tan pétreos contratos que teñen asinados.