Un gol de Carrasco ao fío do descanso derrotou a un rival menor, que se descolga a nove puntos dos colchoneiros e lamenta a lesión de Piqué
21 nov 2020 . Actualizado á 23:10 h.Despois de case unha década como dono e señor do banco do Atlético de Madrid, parecía imposible que ao 'Cholo' Simeone quedase aínda unha barreira por derrubar en Liga, pero si, aí estaba. Ata onte. O Atlético dobregou ao fin ao Barça en duelo ligueiro co arxentino como adestrador e deixou claro que a día de hoxe é o principal candidato a levarse este campionato. Nin a ausencia de Luis Suárez nun día que o dianteiro uruguaio tiña marcado en vermello no calendario desde que se vestiu de branquivermello por primeira vez nin a falta de dúas alternativas para o centro do campo como Herrera e Torreira. Nin sequera unha versión máis humana de Joao Félix impediu que o equipo colchoneiro dese un golpe amais da mesa, deixando moi tocado ao seu rival.
Con Ousmane Dembélé no once azulgrana, en busca de verticalidade e desborde ante a ausencia de Ansu Fati, o francés avisou pronto de que ía ser unha auténtica dor de cabeza para Mario Hermoso. Apenas minuto e medio tardou en xerar perigo cun centro que rematou alto mediante un escorzo o seu compatriota Griezmann. O equipo de Ronald Koeman tratou de facerse dono do partido ante este Atlético máis ofensivo que nunca na etapa Simeone, pero o seu rival avisou mediante a contra, mediante un disparo de Saúl coa zurda que Ter Stegen desviou a saque de esquina coma se se tratase dunha acción rutineira e non dun paradón. Non foi o único aviso colchoneiro nos primeiros minutos, pois Marcos Llorente, que tanto fai dano como interior dereito, aproveitou un bo pase de Koke e a súa potencia física para plantarse na área e estrelar o seu violento disparo no tembloroso traveseiro rival.
O partido era un toma e daca. Só faltaba a aparición de Messi e o arxentino entrou en escena cun intento de repetir aquel gol do Villamarín, froito dunha vaselina coa súa zurda de ouro. Con todo, a mellor arma ofensiva culé seguía nas botas de Dembélé. Fermoso tomaba aire como podía, axudado por Carrasco en labores defensivos pero esixido ao máximo polo despregamento físico do galo, tan díscolo fóra do céspede como explosivo dentro.
Ao Barça faltáballe control no centro do campo e xogo por dentro, con Pjanic e De Jong incapaces de xerar xogo e Messi e Pedri practicamente inadvertidos, e o partido foi entrando nunha fase moi afastada respecto á vertixe inicial, con outro virtuoso como Joao Félix tamén lonxe dos focos. Só a incombustible e case telepática conexión entre Alba e Messi animou o val no que se converteu o duelo, pois o lateral atopou ao '10' nun desmarcar invisible para a defensa atlética, pero este non puido superar a Oblak. Parecía que o descanso ía chegar sen goles e entre bostezos, pero nesas Correa roubou un balón en campo propio, debuxou un magnífico pase en profundidade para a velocidade de Carrasco e o belga superou con habilidade unha saída algo precipitada de Ter Stegen para logo executar sen piedade a porta baleira.
Lesión de Piqué Co partido costa arriba, o Barça estaba máis obrigado que nunca a reaccionar, se é que o feito de poder descolgarse a nove puntos dun rival polo título tan pronto non era xa suficiente presión de inicio, pero nin por esas. Tras o paso por vestiarios o Atlético fíxose máis forte e non deixou un duelo individual en mans do seu rival. O equipo azulgrana, entregado ao poderío aéreo de Lenglet como maior perigo, recorreu a Coutinho para cambiar o guión, con Pedri como damnificado. Por se o panorama non fose o suficientemente preocupante para o equipo azulgrana, Piqué lesionouse nun xesto moi feo, tras caer Correa sobre a súa primeira dereita. Koeman tragaba saliva no banco, consciente de que perder a un piar nunha posición na que apenas dispón de alternativas é unha catástrofe, e o central foise case entre bágoas, sabedor de que algo grave podía ocorrer.
Quedaba por ver se o Barça sería capaz de reaccionar ao marcador e ao mazazo moral de perder ao seu gran baluarte defensivo. O certo é que tratou de envorcarse o equipo catalán sobre a meta de Oblak, pero faltoulle instinto asasino e dinamismo e intensidade nos seus xogadores, pois por momentos parecía que era o Atlético o que ía por detrás no marcador. Con cambios para protexer unha vitoria capital e Koke como mariscal e en pleno estado de forma, algo que xa demostrou coa selección, o equipo do Metropolitano fíxose acredor dunha vitoria merecida, que por se había algunha dúbida, deixa ás claras que aspira a todo nesta Liga.
Ficha técnica
Atlético 1-0 Barcelona
Atlético: Oblak, Trippier, Savic, Giménez, Fermoso, Marcos Llorente (Diego Costa, min. 73), Koke, Saúl, Carrasco (Felipe, min. 91), Joao Félix (Lemar, min. 84) e Correa (Kondogbia, min. 84).
Barcelona: Ter Stegen, Sergi Roberto, Piqué (Sergiño Dest, min. 62), Lenglet, Jordi Alba, Pjanic (Braithwaite, min. 83), Frenkie de Jong, Dembélé, Messi, Pedri (Coutinho, min. 57) e Griezmann (Trincao, min. 83).
Gol: 1-0: min. 45+2, Carrasco.
Arbitro: Munuera Montero (Comité andaluz). Amoestou a Koke, Carrasco, Savic e Giménez polo Atlético.
Incidencias: Partido da décima xornada da LigaSantander disputado no Wanda Metropolitano a porta pechada.