Ao expediente de Bartomeu na súa etapa a cargo do Barça acumúlanselle os borrones. Parece que todo o que pode saír mal acaba peor e corre o risco de pasar á historia como o mandatario que non soubo reter a Messi. Sería un chirlo difícil de entender sobre a pel do barcelonismo. A gran mancha.
Ocorre que no fútbol a miúdo nada é o que parece, que resulta complicado atopar a luz entre medias verdades e interpretacións, á falta de explicacións claras. Sucede tamén que os futbolistas encaixan como luvas no papel de heroes e de cando en cando aparecen como responsables dos malos resultados. E se algo non lles gusta, revólvense.
Cristiano Ronaldo deixou claro que non se sentía valorado no Real Madrid instantes despois de gañar a Champions. Con Messi, falta por saber a que débese ese descontento que se dá por cantado aos catro ventos. Poderíase entender se a directiva vise con bos ollos a súa marcha para alixeirar masa salarial e reordenar as contas.
Máis aló desa dúbida, parece incuestionable que o Barça deulle todo a Messi. Consentiuno e protexeuno na canteira, asentouno no primeiro equipo. En quince anos asinou nove renovacións, as máis das veces moito antes da finalización, para mellorar as súas condicións salariais. Segundo publicaba L'Equipe en febreiro, cobra 8,3 millóns brutos ao mes. Son case cen millóns de euros por tempada.
Messi parecía predestinado a asinar algún tipo de contrato vitalicio co Barça, para seguir vinculado o seu club de sempre unha vez que colgue as botas. Pero está a romperse a maxia e a relación. A saber por que.
