O Marco de Vigo confronta a obra de Laxeiro coa doutros artistas que admiraba

Begoña Rodríguez Sotelino
begoña r. sotelino VIGO / LA VOZ

CULTURA

Diálogos. La exposición inaugurada en el museo vigués Marco aporta una perspectiva ampliada de la obra de Laxeiro, que entra en diálogo con la de otros autores afines (o admirados) al artista lalinense. En la imagen, la sala presidida por una de las esculturas más populares de Francisco Asorey.
Diálogos. A exposición inaugurada no museo vigués Marco achega unha perspectiva ampliada da obra de Laxeiro, que entra en diálogo coa doutros autores afíns (ou admirados) ao artista lalinense. Na imaxe, a sala presidida por unha das esculturas máis populares de Francisco Asorey. M. Moralejo

A exposición ofrece unha mirada reflexiva sobre parecidos e contrastes con coetáneos

24 feb 2023 . Actualizado ás 05:00 h.

O Museo de Arte Contemporánea de Vigo, Marco, camiña cara ao século pasado na exposición que abriu este xoves ao público. Con ela quere pór a guinda ao Ano Laxeiro decidido pola Real Academia de Belas Artes, que finaliza en abril do 2023. Laxeiro e a arte dá súa época é unha mostra de produción propia comisariada polo director do museo, Miguel Fernández-Cid. A pesar de que Vigo acolle a sede da Fundación Laxeiro na terceira planta da Casa dás Artes, na súa presentación asegurou que a celebración da citada exhibición no Marco está «máis que xustificada». Comparouna con poder ver a Velázquez no Prado. Talvez o que quixo dicir é que o espazo que alberga a entidade que vela polo patrimonio artístico e cultural de Laxeiro en Vigo non é o máis apropiado para este labor, xa que, se non, para que movelo todo e converter o Marco noutra Pinacoteca FFDR (Francisco Fernández del Riego). Se sobreentiende que a Casa dás Artes non era o lugar adecuado. Non o dixo Fernández-Cid, pero o alcalde de Vigo, Abel Caballero, afirmou que «o Marco é o mellor sitio do mundo para esta exposición».

O que explicou o director e comisario é que a mostra —«moi visual e sen pretensións de sentar cátedra senón de abrirse a outras análises»— propón ver os contrastes e parecidos entre pezas do pintor de Lalín coas doutros artistas coetáneos. Así, por primeira vez pódese apreciar unha selección das súas obras máis destacadas xunto a pezas de artistas que Laxeiro seguía con atención (Ignacio Zuloaga, Jesús Corredoyra, Arturo Souto, Manuel Colmeiro, Carlos Maside, Castelao, Francisco Asorey, Maruja Mallo, Luis Seoane ou Joaquín Torres García) xunto a Gutiérrez Solana, Vázquez Díaz, Benjamín Palencia, Joan Miró ou máis tarde, Antonio Saura, Rafael Canogar ou Barcala. E como referencias especiais, Rembrandt e Goya, presentes con obra gráfica.

Fernández-Cid engadiu que a mostra que como chiscadela abre o 23 de febreiro e acaba o 21 de xullo —días de nacemento e falecemento do pintor José Otero Abeledo, Laxeiro (Lalín, 1908-Vigo, 1996)— «non acaba aquí, senón que empeza; e haberá sorpresas».

Ata Nova York

Pola súa banda, o alcalde de Vigo anunciou que a mostra viaxará fóra de Vigo, de España e de Europa, e afirmou que se tomaba como «un reto e un desexo persoal» que chegue ata Nova York «porque hai que facer que transcenda e deixar atrás a idea de que se é só noso é máis noso». A exposición ten obra das coleccións do Concello de Vigo (Fundación Laxeiro e Museo Quiñones de León), pero tamén de particulares e museos e institucións galegos e doutras comunidades. O Marco considera de relevancia as obras do Museo de Belas Artes de Bilbao, así como de coleccións de Abanca e Afundación, galerías Montenegro e Artemanz, e de coleccións «privadas conscientes de gardar tesouros públicos».