A filla dun ladrón é unha ópera prima, e miúda ópera prima. Belén Funes, cineasta proveniente da ESCAC (Escola Superior de Cine e Audiovisuais de Catalunya, berce de talentos como Mar Coll ou Elena Trapé), entrou con leste filme na sección oficial do Festival de San Sebastián (como no seu momento Fernando Franco coa ferida) e, polo de súpeto, nos nomeamentos aos Goya.
Funes opta na súa primeira película por desenvolver a historia dunha curtametraxe anterior, Sara á fuga (2015), no cal mostraba a unha moza que vivía nun centro de acollida, levaba anos sen ver ao seu pai e sentíase soa no mundo. Na filla dun ladrón Sara creceu, aínda que ten apenas 22 anos, é nai, vive nun piso de acollida, ten un irmán cuxa custodia intenta obter, un exnovio que non quere volver con ela e un pai recentemente saído do cárcere ao que lle une unha relación de amor-odio.
Esta película é unha viaxe á vida de Sara, precariedade laboral, axudas sociais, maternidade temperá… Todo iso cunha cámara que segue aos personaxes, as súas costas, as súas calugas, a caluga de Sara e a súa loita pola supervivencia diaria. Porque Sara é unha sobrevivente da cotidianidad, que se autodefine como unha «persoa normal» mentres fai malabarismos e lánzase sen rede na súa procura dunha vida digna.
Esta película segue a tradición do cine social europeo (véxanse os irmáns Dardenne), e é un doloroso pedazo de realidade sen artificios, con detalles que transmiten autenticidade e unha protagonista, inmensa Greta Fernández, que o dá todo en cada plano. Non é gratuíto ter escollido ao propio pai da actriz para acompañala, xa que, á marxe dos seus sobrados dotes interpretativos, vén reforzar o filme co innegable parecido físico que ambos comparten.
Funes non mostra unha óptica victimista nin se compadece dos seus personaxes: simplemente móstraos tal cal, así de crúa é a realidade. E por iso a súa obra é pequena pero de gran calado, e non podemos menos que conmovernos pola loita do seu protagonista, porque, como nos conta o seu implacable plano final, Sara non quere estar soa.
«A FILLA DUN LADRÓN»
España, 2019.
Directora: Belén Funes.
Guion: Belén Funes e Marçal Cebrian.
Intérpretes: Greta Fernández, Eduard Fernández, Àlex Monner, Frank Feys.
Drama.
102 minutos.
