«Future Stories», catro miradas fotográficas de mocidade na Coruña

Catro mozos fotógrafos galegos recibiron unha oportunidade única coa segunda edición do programa Future Stories, da Fundación Marta Ortega Pérez (MOP) —en colaboración coa Fondazione Sozzani e a Dirección Xeral de Formación Profesional—. Unha estancia artística de catro meses en Milán na que aprenderon de reputados profesionais do sector e abriron as súas mentes a novas ideas e formas de traballar. 

Nun momento das súas respectivas carreiras que, por ser o de eclosión da identidade artística, pode facilmente tornarse en encrucillada, Alba Chan, Sofía Dagá, Lucía Novais e Adrián Ramos beneficiáronse da mentoría de persoas coñecedoras dos intestinos creativos do gremio. Eles mesmos sinalan que a conversación entre os seus respectivos estilos e os dos seus profesores foi o xerme do crecemento persoal que posteriormente experimentaron. «É curioso, porque dos mesmos mestres cada un de nós extraeu ideas e conclusións distintas», apunta Chan. 

Foi para eles, á vez, unha zambullida e un trampolín. Un primeiro banzo no moldeado das súas visións estéticas e dos camiños que pavimentarán a partir agora co obxectivo da cámara en ristre. 

As catro miradas conversan no espazo aberto pero íntimo da sede da fundación MOP, que será, ata o 17 de xuño, o fogar da exposición aberta este martes. A pesar de ter un sentido conxunto e de conformar unha composición dialogante, cada unha das propostas ten os seus trazos particulares definidos. Cada ollo vai en procura dunha quimera diferenciada do resto. 

Catro obxectivos

A ourensá Alba Chan delinea coa súa neofemme.exe un mosaico no que a cor se intúe e explótase precisamente polas súas ausencias. Blancos, negros e grises que evocan lugares misteriosos, fantasmagóricos, oníricos. O salvaxe entrelazado ou mimetizado co humano. Arrisca e lánzase cara aos terreos misteriosos do estraño. «Fun a Milán con mentalidade de absorber ideas, porque tiña varios proxectos empezados que quedaran estancados. Cheguei coa mente moi aberta a recibir información e escoitar todo o que me dixesen. Sento que aprendín moitas cousas, sobre todo acerca de como enfrontarme ás miñas ideas no futuro. Agora teño as cousas máis claras», explica. 

Lucía Novas entrega a súa Ánima. Recentemente titulada en fotografía pola Mestre Mateo de Santiago, tivo durante os catro meses de aventura os ollos e as orellas ben abertos. Quería empaparse de todo. E así puido dar forma á súa serie, unha procesión delicada de cores e momentos na que o real difumínase para reconstruírse a través do movemento. «Tratamos con persoas profesionais que foron moi próximas. Eles querían sempre abrir debate para que sacásemos nosas propias conclusións e atopásemos vos nosos referentes. É un espazo onde pódense facer preguntas concretas a persoas que saben moito e, ademais, tes acceso a infinidade de libros e obras dúas que extraer coñecementos».

Adrián Ramos fai unha Parada. Entre o costumista, o harmónico e o escondido. Enmarca momentos, recunchos e ángulos que reconstrúen pedacitos da vida que flúe en cada esquina. Desde a auga acougada dun estanque a unha sombra ilustrada polo sol ou os recunchos calados das ruelas. «A palabra coa que quedo tras a experiencia é inspirador. Creamos un cóctel de ideas de onde xurdiu algo moi bonito. As nosas obras, aínda que distintas, casan moi ben entre se. É precisamente esa diferenza entre nós ou que nos fixo enriquecernos. Crecemos como persoas e como autores. Agora estou nunha época de experimentación, quero seguir abrindo un abano ou máis amplo posible e identificar claramente ou que me vale e ou que non».

Sofía Daga salpica cun enfoque, máis que mariño, acuático no sentido máis amplo. En Inner rodean ao retrato humano diminutas contextualizacións atravesadas polo azul e o enigma. Desde a profundidade das escuridades máis evocadoras ao contraste da vida flotante e móbil sobre a inmensidade ou o misterio algodonado das nubes, tan compactas á vista como etéreas e imposibles ao tacto. «Nunca estiven tan segura como agora do que quero transmitir. Sentín un crecemento na miña procura de estilo estes meses. Fun sen unha idea fixa de proxecto, deixeime sorprender e logo canalicei as miñas impresións». 

---

---

---