O prezo da vivenda na provincia da Coruña, no seu punto máis alto do último decenio
A CORUÑA · Exclusivo subscritores
O custo do metro cadrado segue subindo pola falta de oferta
05 may 2025 . Actualizado á 14:11 h.Hai un tempo longo que non é ningún segredo. Comprar unha casa é para o común dos mortais unha carreira de obstáculos. O máis insalvable é o dinerario. Os prezos soben e soben, e parecen non coñecer teito nin límite. O ascenso foi nos últimos anos tan meteórico que se están achegando os fríos e inquedos números aos que xa se observaron nunha época aciaga para todo o país —e seica para todo o continente e boa parte do globo—. Os da crise do 2008.
As principais poboacións da provincia comparten unha problemática de moi aparatosa solución. Dino os propios profesionais do sector inmobiliario. Non hai casas. E os máis elementais principios da economía levan a facer unha relación pouco halagüeña. Mentres a oferta siga no nivel dos chans, polos altos das nubes planearán os prezos.
Vaise confirmando todo isto se se atende, vila a vila, aos datos de custo do metro cadrado para a compra-venda —e o asunto do alugueiro non é moito máis alentador—. Tomemos, por exemplo, A Coruña, que resulta ser, de entre os asentamentos de máis de 30.000 habitantes, a que máis ao pescozo ten as augas.
Segundo un informe elaborado polo portal Idealista, o prezo do metro cadrado na cidade herculina acariña os 2.700 euros. É o valor máis alto desde o mes de agosto do ano 2008, cando se chegou a situar nuns prohibitivos 2.895 euros. E Oleiros, o máis poboado dos seus municipios satelitales, acadou o mes pasado os 2.115 euros.
Pero non se libran tampouco os outras grandes localidades provinciais. Aínda que o abombamiento inflacionario é menor, acusan unha igualmente grave escalada. Santiago marca 2.032 euros o metro cadrado. Marca do último decenio. Hai que remontarse a novembro do 2012 para atopar un peor dato (2.079 euros).
Un par de chanzos por baixo está Ferrol. Na actualidade, son 1.020 os euros que han de empregarse en adquirir un metro cadrado de vivenda. O pico anterior rexistrouse en novembro do 2012, con 1.054 euros.
Completando o itinerario de escalada de prezos, Ribeira apunta 1.393 euros o metro cadrado. A súa cima desde xaneiro do 2013 (cando estivo en 1.551 euros). Para rematar, Carballo. A pesar de ser a única que non pasa a barreira nada psicolóxica dos 1.000 euros, coquetea moi proximamente con ela. Os seus 935 euros o metro cadrado son o monto máis groso desde xullo do 2012 (994 euros).
Situación esta nada agradable para os miles de habitantes da provincia que se lanzan á compra dun fogar. Especialmente para os mozos que buscan un primeiro recuncho desde onde edificar unha vida nova e independente. Son moi conscientes disto os profesionais do sector inmobiliario, que se mostran preocupados e desexan que cheguen días mellores con vivendas á venda.
«Un piso na Coruña pode chegar a custar o triplo que un similar en Ferrol»
Pablo López, da inmobiliaria AM de Ferrol, é testemuña en primeira fila das grandes diferenzas que existen entre o mercado da súa cidade e os doutras poboacións máis tensionadas —e tamén máis grandes—. Como A Coruña, onde o prezo dun piso estándar pode chegar a acadar cifras ata tres veces superiores ás doutro de características similares en Ferrol, Carballo ou outros puntos da provincia.
Que a situación en emprazamentos menos populosos sexa algo máis relaxada non significa, con todo, que non exista problemática. A encrucillada da vivenda notouse nas catro esquinas da provincia. Os antecedentes veñen de lonxe. «Desde que empezou a pandemia e un pouco antes foi crecendo progresivamente o prezo e hai un ano houbo outra subida. Hai moitísima demanda e pouca oferta», sinala López.
A alma da cuestión é a falta de iniciativas, xa sexan públicas ou privadas, para aumentar de forma substancial o parque dispoñible. Hai moi pouco, e o pouco que hai é vivenda antiga, por moito que estea reacondicionada. «Aquí non hai obra nova e estanse rehabilitando vivendas vellas. Ese é o problema principal, a falta de parque».
As características das áreas próximas ás grandes urbes que manteñen, con todo, uns índices de inflación máis discretos está a converterse nun reclamo para investidores internacionais. «Aquí temos clientes de todo o mundo. Sorprende que vinga tanta xente a investir aquí. Pero é que estamos moi preto da Coruña, onde é tres veces menos económico comprar unha casa. Esta situación é un claramente un reclamo».
As diferenzas non son tan sanguentas nos alugueiros. Aí iguálase un pouco máis todo. «Hai unha maior proximidade neste aspecto entre as dúas cidades. Na Coruña o chan está ao redor dos 650 euros ao mes. En Ferrol roldaría os 500».
En canto á comparativa entre a conxuntura presente e aquela vivida no momento xusto previo ao estalido da burbulla no 2008, cre que hai tanto similitudes como diferentes. «Están a aproximarse estes prezos a aqueles. Non vou dicir que se acadaron aínda, pero si está próximo».
«A pesar da alta demanda, a situación non é tan tensa como na crise do 2008»
Santiago é a segunda cidade da provincia en poboación. É tamén a capital e o epicentro lexislativo de Galicia. Conta cunha das mellores universidades do país e é un dos principais imáns do turismo internacional. Todo isto, que ten evidentemente a súa parte boa, é tamén o caldo de cultivo perfecto para o encarecemento da vida. Algo que sofren sobre todo os seus habitantes regulares.
«No mercado de venda estamos a ver aínda menos oferta que a do ano pasado. A marxe entre que chega un piso e véndese reduciuse moito, a practicamente un mes. Os prezos negócianse menos, o prezo inicial adóitano aceptar os compradores. Isto é un indicador claro de falta de oferta», expón Ángel Lorenzo, axente inmobiliario do grupo Lomarino9.
Lorenzo establece unha conexión moi directa entre as dúas grandes crises do sector. Isto é, entre a dos alugueiros e a da compra-venda. «Cremos que os dous mercados teñen moito que ver. Cando sobe moito o arrendamento, é máis rendible comprar que alugar. E entón a xente intenta buscar diñeiro en préstamos ou na súa contorna».
Comprar, por tanto, pode perfilarse nalgunhas casuísticas concretas como un aforro a longo prazo. É algo do que se convenceron moitas parellos mozos, que teñen no horizonte o proxecto nada doado de construír un futuro en común que teña, ademais, sólidos cimentos.
Lorenzo é cauto respecto ás extrapolacións. Non estamos nos tempos da burbulla, di. «Cremos que a situación non é tan tensa como entón. Os prezos non soben de forma tan desorbitada, os bancos tampouco dan créditos aloucadamente e a xente non busca tan a treo o hipotecarse, por iso a situación é menos drástica que antes da crise do 2008».
Charo Pérez, da inmobiliaria Atanes da Coruña, concorda con esta postura. «É verdade que naquela situación había moita demanda e agora tamén, pero non ten nada que ver o punto no que se está agora co de entón». En canto á situación da súa cidade, a máis zarandeada polo salto de prezos, tamén ofrece algúns matices. «A Coruña non é unha cidade moi grande, pero diferénciase moito por zonas. Hai un salto importante de prezo entre uns barrios e outros», advirte. Pero, máis aló das particularidades, unha conclusión emerxe cristalina. Hai que construír moito máis.